Lahat ng Kabanata ng Talking To A Specter: Kabanata 41 - Kabanata 50

Habang palalim nang palalim ang aming halikan ay tuloy-tuloy pa rin na tumutulo ang aking mga luha. Walang tigil ito sa pagbuhos na tila ba sumasabay sa buhos ng ulan.Napamulat ako ng mata nang maramdaman ko ang pag-alis ng kaniyang labi sa akin.And our eyes met..."I love you, Averill," he whispered and caress my face.Mas lalo akong napaiyak matapos niya bitawan ang mga salitang iyon. Ang mga mata niyang kumikinang-kinang na tila ba isang bituin ay sa akin lang nakatitig.I gulped. "I-I like you too, Silas," I whispered and lower down my face so that I won't met his gaze again.Nasasaktan ako. Gusto ko sabihin at ipagsigawan na mahal din kita pero maraming tanong na gumugulo sa isip ko.Hindi naman ganito ang plano ko. Plano ko lang na tulungan ka pero bakit...? Bakit ako nahulog sa isang gaya mo? May tiyansa ba na maging tayo?I love you too, Silas...Sinubukan pa niyang titigan ang mga mata ko pero tumanggi ako kaya niyakap na lang niya ako ng mahigpit.Bakit mo 'to ginagawa la

Napatingin naman ako kay Silas matapos mapansin na tahimik siya. Pagtingin ko ay nakita kong nakatitig lang siya sa kwintas na hawak-hawak ko na may malamlam na mga mata.Hinawakan ko ang balikat niya na dahilan para tumingin siya sa akin na gulat na gulat. Hindi ko naman naiwasan na mapahagikgik dahil doon.Binitawan ko ang kwintas na hawak-hawak ko at saka hinimas-himas ang buhok niya."Tenshi, gave this to me. It's my safety locket," I explained to him.Napatango-tango naman siya pero hindi niya naitago sa akin ang lungkot ng kaniyang mga mata kaya agad kong hinawakan ang kaniyang baba para magkasalubong ang aming mga mata.When I our eyes met, I smiled widely."Don't worry. There are more things that I really treasure," I whispered, "including you."Napahagikgik naman ako matapos makita ang mukha niya na tila nangasim ngunit ang tainga niya na namumula na halata mong kinilig din."Corny mo," bulong niya.Napa-roll eyes naman ako. "Tse!"Nang magkatitigan kami ay wala sa sariling

Maaga na akong nagising pero tanghali na ako bumaba para kumain ng umagahan. Sinadya ko iyon para hindi makasabay sila Mama na kumain sa lamesa.Sa aking pagbaba ay hindi ako pinansin o pinasadahan man lang ng tingin ni Mama kaya nagtungo na lang ako sa kusina.Tahimik akong kumakain nang biglang lumitaw sa tabi ko si Tenshi kaya gulat na gulat naman akong tumingin dito.Sinilip ko muna sila Mama at Ate na nasa sala bago siya kausapin dahil baka mas lalong magduda talaga si Mama na may multo sa bahay."Ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ko sa kaniya nang maalala ang nangyari kahapon.Dahan-dahan siyang tumango bilang tugon. "Pero nakatakas siya mula sa akin kaya magdoble ingat ka na simula ngayon."Ngumiti ako sa kaniya para sabihin na ayos lang ako."Huwag ka na mag-alala pa sa akin," sambit ko rito."Kahit na may iba ng nagbabantay sa iyo, huwag ka pa rin maging panatag... bakit? Kasi hindi ka naman niya talaga kayang protektahan," ika niya.Natigilan ako sa pagsubo dahil sa kaniy

Napapikit na lang ako dahil sa init at dahil sa pangangawit ng katawan ko dahil sa posisyon ko. Kahit si Kuya ay halata ko na rin na nahihirapan na rin siya.Bakit ang tagal naman kasi dumating ng tulong? Kanina pa umalis si Ate, ah? Halos sampung minutos na ang nakakaraan."Put—" Muntik na akong mapamura nang sipain ako ni Jelle dahilan para makawala siya sa akin. Hindi kasi sinasadyang naluwagan ko ang pagkakaipit ko sa kaniyang mga paa dahil sa pagkakangalay.Mabilis ko siyang hinabol pero natigilan ako sa pagbaba ng hagdan nang makita na hawak-hawak siya ng mga hindi ko kilalang mga lalaki at kasama nila si Ate."Hawakan niyo siya nang mabuti!" sigaw ng isa.Exorcists...? Agad akong napalunok nang makita kung paano sila magpaalis ng kaluluwa sa isang katawan.Oo, alam ko na sila dapat ang tawagin kapag may sinasapian pero sana naman ay hindi pa muna umuwi si Silas...Hindi ko ramdam ang kaluluwa niya sa buong bahay kaya nakakaluwag-luwag pa ako pero sana! Sana... hindi muna siya

Nanatili lang kaming dalawa ni Silas na tahimik sa kuwarto habang nagmumuni-muni. Ayaw ko rin naman kasi magbukas ng topik kahit na marami akong gustong itanong sa kaniya.Napatingin ako sa aking pinto nang may kumatok dito. "Kain na raw, Averill," ika ni Kuya."Bababa na!" sigaw ko at mabilis na sinuot ang tsinelas at saka tumakbo palabas.Pagbaba ko sa kusina ay tahimik ang lahat. Halatang hindi pa rin nakaka-get over sa nangyari kanina.Habang nasa kalagitnaan kami ng pagkain ay nagulat ako nang makitang nakaupo si Silas sa tabi ko.Hindi ako nagpahalata sa kanilang lahat pero pinanlakihan ko siya ng mha mata. Alam kong nakita rin iyon ni Seya kaya nagpipigil na siya ng tawa ngayon.Nang mapatikhim si Ate ay nalipat ang atensyon ko sa kaniya."Averill," paninimula niya, "iyong kaninang sinabi ni Mama. May gusto lang ako linawin...""Anong sinabi ko?" singit naman sa usapan ni Mama habang nakakunot ang noo.Napabuntong hininga naman si Kuya at saka tinigil ang pagkain bago tumingin