LABING ISA: NAIILANGHALOS ayoko na lumabas ng silid ni Tina nang magising ako kinabukasan. Bukod sa mukha akong patay dahil sa makakapal na eyebag ko dahil hindi ako nakatulog kagabi nang maayos dahil hindi ako pinatulog nang nakita ko kagabi. Ayoko ko rin lumabas dahil nga sa kahihiyan na ginawa ko na naman kagabi. Hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa aking isipan ang tinatago niyang sandata. Jusko ko po! Mas malaki at mas malapad pa ata iyon sa pulso ko. Hindi ako inosente para hindi malaman kung ano iyon at anong ginagawa niya sa mga oras na iyon. Sana lang ay hindi ko siya nabitin. Napailing ako sa iniisip. Ano ba iyang pinag-iisip mo, Jossa?! Ang aga-aga!“Yaya Jossa, ano pa pong ginagawa mo riyan? Hali ka na po. Bumaba na po tayo.”Tumayo ako sa kama niya. Inaayos ko kasi ang kama ni Tina nang sumagi na naman sa isipan ko ang nakita kagabi. Kailan ba mabubura iyon sa aking isipan? “O-Oo, hali ka na.”Hinawakan ko siya sa kamay at lumabas kami ng kaniyang siid. Lumunok ak

LABING-TATLO: ANO ITONG NARARAMDAMAN KO? Muntik na kong tanghaliin nang gising sa mismong araw ng foundation nila Tina dahil sa puyat ko kakahanap ng magandang susuotin. Hindi agad ako nakatulog dahil nais kong maging kaaya-aya naman ang susuotin ko at ang sarili ko kahit papaano sa okasiyon na iyon.Mabilis akong kumilos para ayusin ang sarili at humabol sa ibaba kung saan naroon na ang mga bata at si sir na naghihintay. Nang natapos ay tumayo ako sa harap ng salamin at pinagmasdan ko ang sarili. Simple lamang ang suot. Typical na kasuotan lamang. Tanging puting pang-itaas at itim na pang ibaba ang suot ko. Nais ko sanang magsuot ng bestida katulad nang sinabi ni Mel kagabi ngunit parang hindi naman ata iyon naaayon sa dadaluhan ko at sa kung ano ako. Mas okay na iyong simpleng kasuotan na lamang. Ngumiti ako nang makita ang sarili. Mukhang ayos na naman ito. Inayos ko ang buhok bago ako napagdesisyon na bumaba. Nasa itaas palang ako ng hagdan nang marinig ko ang boses ni Tina mula

LABING-LIMA: Hulog Na Hulog Ilang araw na ang nagdaan na sinubukan kong hindi magtagpo ang landas namin ni Sir. Hindi ko alam kung tama ba itong ginagawa ko o hindi ngunit ito lang ang sa tingin kong paraan nang maiwasan ang anomang nararamdaman ko para sa kaniya. Mas lalong hindi tama ito. Hindi ako mangmang para hindi malaman kung anoman ito. At nais ko itong putulin na. Nais kong iwasan na habang maaga pa."Yaya Jossa, bakit po hindi mo na ako sinusubuan tuwing umaga? Laging si ate Mel ang sumasabay sa akin. Ayaw mo na ba kay Tina, Yaya?"Nasa loob kami ng sasakyan at patungo sa eskwelahan ng dalawa nang itanong sa akin iyon ni Tina. Nakaramdam ako nang awa sa bata. Hindi ko gusto na pati siya ay madamay sa pag-iwas ko sa ama niya ngunit kailangan iyon kung maaari.Inayos ko ag buhok niya saka isinukbit sa likod ng tenga niya."Sinong nagsabi na ayaw ko na sa'yo? Pagpasensyahan mo na si Yaya kung hindi ka na sinasabayan dahil may mga ginagawa lang talaga ako, ha?" ani ko. "Hayaan

LABING-PITO: Kape“YAYA JOSSA, HALI KA NA PO!”“Oo, nariyan na ako, Tina.”Matapos kong i-lock ang kwarto ni Tina ay hinila ko ang kulay itim na maleta na siyang puno ng damit at gamit nina Tina at TJ at sumunod pababa kay Tina.Isang linggo ang lumipas ng gabing iyong pinagtimpla ko si sir ng kagabi. Noong nakaraan pa sana nila plano magbakasiyon ngunit may inaasikaso pa ang mga magulang ni sir kaya naman ngayon araw palang kami aalis upang tumungo sa kung saang dagat man na tinutukoy ni Tina. Lahat kami kasama at walang maiiwan sa bahay. Paglabas ko ng bahay ay naroon na sila at nag-aayos ng mga gamit sa sasakyan. Binigay ko agad kay sir ang maleta nina Tina para maayos na sa likod ng sasakyan.“Wala na bang naiwan?” tanong ni sir nang ipasok sa sasakyan niya ang gamit ng dalawa.“Wala na po, sir,” sagot ni Manang.Tumabi naman bigla sa akin si Tina na ikinataka ko. Tinanong ko siya kung bakit ngunit umiling lamang siya bilang tugon.“Okay na ba ang lahat?” tanong muli ni sir.“Yes

LABING-SIYAM: Aksidenteng Halik"Hindi naman ba sumasakit ang sugat sa paa mo?"Umiling ako sa sinabi ni Manang Loyda.Narito kami ngayon sa kusina at kasalukuyan na gumagawa ng tanghalian. Nasa dagat naman sila sir at ang mga bata. Naroon din sina Mel at Cecil para kung may iuutos sila ay mauutusan. Kami ni Manang Loyda ang naiwan sa bahay. Kahit na ayaw ni Manang Loyda na pakilusin ako dahil sa kalagayan ko ay nagmatigas pa rin ako.Hindi na naman masakit ang paa ko. Medyo na kirot nalang ngunit nakakayanan ko naman. Tsaka nakaupo lang naman ako at naghihiwa ng mga gulay kaya hindi rin sumasakit."Hindi po," sagot ko.Hawak niya ang sandok na pinanghahalo sa niluluto niya nang ituro niya ako gamit 'yon."Huwag kang mahihiyang magsabi kung masakit ha?" sabi niya.Tumango naman ako."Opo.""O, sya, sya, tapos mo na bang hiwain ang patatas?"Kinuha ko ang mangkok na may laman ng mga patatas na binalatan ko."Heto po." Tatayo na sana ako nang pigilan niya ako."Oh. Oh. Huwag ka nang tum