HALOS dalawang linggo nang nakakulong si Evren, madalas din siyang dalawin ni Isabella. Kaya kahit paano ay hindi siya ganoon nalulungkot. Isang araw, muling dumalaw ang kaniyang kasintahan. Ngunit malungkot ito ng sila'y magkita. Namamaga ang mga mata ni Isabella na tila kaga-galing lang sa pag-iyak. Kaya nag-aalala nagmadali siyang lumapit dito at niyakap ito. “Anong nangyari?” tanong niya rito, “sabihin mo, may problema ba?" Nag-aalalang tanong ni Evren habang nakatingin sa mga mata ng kasintahan. "E-evren," wika nito at tila nagbabanta na naman bumagsak ang mga luha sa mata. "S-si Inay E-ester, evren..." Anito, na tuluyan ng dumaloy sa pisngi ang mga luha. "Hindi kita maintindihan, Isabella. Linawin mo anong nangyari kay inay?" Kinakabahan na si Evren dahil sa nagiging reaksyon ng kaniyang kasintahan. "Wala na siya Evren, wala na si Inay Ester, kaninang umaga pumunta ako sa bahay niyo, ipagluluto ko sana s'ya, pagpasok ko sa bahay n'yo 'di ko s

Isang buwan na ang lumipas, simula ng makalabas ang kaibigan niyang si Ronaldo, madalas siya nitong padalhan ng iba't ibang libro, upang mabasa niya ito at mahasa siya sa pagbabasa. Lahat ng oras niya ay ginugol niya sa pag-aaral nang iba't ibang uri nang asignatura,at sa bawat libro na ipinadadala sa kaniya ay may mga tanong na inilalagay si Ronaldo. Sinasagot ito ng binata at ibinabalik niya ito ng may sagot na. Labis na nasisiyahan si Ronaldo sa mabilis na pagkatuto ng binata, habang binabasa niya ang papel na may mga tanong na galing sa kaniya, napapangiti siya, dahil sa maayos na nasasagot ito ng binata. “Magaling, Evren.” aniya, habang abala siya sa pagrebisa ng mga papel, nakarinig siya ng marahan na pagkatok sa pintuan ng kaniyang opisina. “Tuloy!” aniya, marahan na bumukas ang pinto at nakita niyang ang matalik niyang kaibigan ang naroon. “Ronaldo, i have a good news!” masayang wika nito sa kaniya. Lumapit ito sa lamesa kung saan naroon ang kaibigan. Inilab

NAG-ARAL nang mabuti si Evren, Sinikap niyang matuto at pag-aralan lahat, kahit ang pamamalakad ng mga negosyo ni Don Ronaldo. Natutuwa naman ang matanda sa kanyang nakikita sa pamangkin. at kapag may libre siyang araw, wala siyang ibang ginagawa ay kundi ang magbasa ng libro. Tahimik siyang naka-upo sa may veranda nang lumapit sa kaniya ang kaniyang guro. “Evren, bakit narito ka? hindi ba dapat nasa gym ka ngayon?” tanong nito sa binata na nakatutok pa rin sa pagbabasa. “Kagagaling ko lang doon. kumusta si Tito?” tanong niya sa dalaga, naupo muna ito saka nito sinagot ang tanong ng binata, “He’s upstairs, nagpapahinga, medyo masama raw ang pakiramdam niya,” wika ni Annie, nakaramdam naman ng pag-aalala si Evren kaya tumayo siya mula sa kanyang upuan at mabilis na naglakad patungo sa silid ng kaniyang tiyuhin. pagtapat niya sa pintuan ng silid nito, marahan siyang kumatok at bahagya niya itong binksan. “Tito, can i come in?” aniya, habang nakasilip sa naka-awan

KINABUKASAN nagtungo si Evren at Don Ronaldo sa isaisanng negosyo na nais nitong ibigay sa binata, pagpasok nila ng gusali, agad silang sinalubong ng isang empleyado. “Good morning Mr. Del Fierro, I’m glad you’re already here,” anito, habang sumasabay sa paglalakad ni Don Ronaldo at Evren, “Clarisse, gather everybody at the conference room.” utos ni Don Ronaldo rito. “Now, Sir?” nag-aalangan na tanong nito. “I said it clearly, Miss Flores, And i don’t want to say it again.” “Okay, Sir, Immediately.” sagot nito. kaya lumihis na ito ng lakad. Pagpasok ng mag tito sa opisina, naroon na ang abugado ng kumpanya. “Attorney Velasquez, naayos mo na ba ang lahat?” Tanong ng matanda sa binatang Abugado. “Yes, Mr. Del Fierro. Signature mo na lang at ng iyong pamangkin ang kailangan.” Lahad nito, Inabot nito ang isang Folder sa matanda at ipinakita ang mga dokumento. “Evren, once i sign this, Automatic na ikaw na ang bagong owner ng Company, we will renamed it

DUMATING na ang araw na kanilang pinakahihintay, ang araw nang pagpapakilala kay Evren sa publiko bilang si Calvin Del Fierro. Abala na ang lahat ng tao sa mansion, marami ng bisita ang dumating, “Cleo, dumating na ba lahat ng bisita?” tanong ni Ryan sa kaniyang secretary. “Not yet, sir,” sagot nito, nang may dumating pa na bisita, at lumapit sa kanila. “Name sir?” tanong ni Cleo rito. “Mr. and Mrs. Dela Cruz.” Sagot nito, “Welcome, Sir!” pagbati ni Cleo rito. Kaya naman pumasok na ito sa loob kung saan naroon ang lahat ng malalapit na kaibigan at associates ni Ronaldo. Agad na pumasok si Ryan sa loob ng mansion at nagtungo sa silid kung saan naroon si Evren at Ronaldo. “They’re here!” anito, nagtinginan ang magtito saka tumango sa isa’t isa. “It’s time,” wika ni Ronaldo sa kaniyang pamangkin. Kaya naman inayos na nila ang kanilang mga sarili at sabay na lumabas ng silid. “GOOD EVENING, everybody!” panimulang pagbati ni Ryan sa mga bisita. Nang makuha na niya ang