Todos os capítulos de MC's Desirable Revenge: Capítulo 1 - Capítulo 10

Mabilis akong nag para nang taxi at isinakay kaagad rito ang asawa kong malapit ng mawalan ng malay..Habang nasa byahe kami panay ang kausap ko rito. Para hindi siya pumikit, dahil takot na takot ako nang sandaling 'yon lalo na't buntis pa ito."Hon, laban. Please!" sambit ko habang hawak ko ang kamay niya at hindi ko talaga binibitawan ito kahit na mangalay pa ako..Nang makarating kami ng ospital, hindi kaagad na assist ang asawa ko, dahil hinihingian kami ng pera. "Miss baka pwedeng i-admit niyo muna ang asawa ko. Mamaya na ako magbabayad." paki usap ko rito.."Sir, pasensya na po hospital policy." sagot niya..Biglang nag panting ang tainga ko sa sinabi nito. Kaya naman napalakas ang boses ko bigla.."A-ano! Hihintayin niyo pang mamatay ang asawa ko, bago niyo i-admit. Anong klaseng ospital 'to." hysterical na sigaw ko. "Sir, kung mag e-eskandalo lang kayo dito umalis na po kayo. Guard! Guard!" sigaw nito.."Hindi kami aalis rito." pagmamatigas ko. Halos magmakaawa na ako sa'ka

Nang makabalik ako ng bahay lahat ng mga Maritess na kapit bahay ko ay nagulat nang bumaba ako sa sasakyan. Hindi na ako nag abalang makipag usap sa'kanila, dahil ang mahalaga ay makapag usap kami ng asawa ko. Batid kung nasaktan ko ito kanina, ginawa ko lang naman yon para hindi niya ako pigilan na dumalaw sa abuela ko. "Hon, nandito na ako," malakas na sigaw ko para matawag ko ang pansin niya kung saan man siya naroroon. Ngunit naka ilang tawag na ako, wala man lang ni isang sagot ito. Saan na naman kaya siya nag punta, hwag niyang sabihin nasa bukid na naman siya. Haixt! Pag silip ko nang lamesa may mga nakahanda nang pagkain. Linatakan ko ito kaagad hanggang sa mabusog ako, hinintay kung makabalik ang asawa ko ngunit pasado alas otso na nang gabi walang MC ang dumating. Nagtatampo pa rin ba ang asawa ko sa'akin? mga katanungang bumabagabag sa isipan ni Tamara.Hanggang sa naka received siya ng tawag na nasa ospital raw ang asawa niya at nabugbog ito. Nagmamadali siyang pumunta n

Nagtatakbo ako sa pagkakapahiya. Pakiramdam ko ang dumi dumi ko. Para akong babaeng pakawala ng oras na 'yon. Muntik na akong bumigay. My! Gosh!!! "Tamara, wake up! MC was change." paulit ulit kong tinatatak sa isipan ko para hindi na ako masaktan. Sa nangyari kitang kita naman na wala na siyang pagmamahal na natitira para sa akin. Ibang iba na ang dating asawa. Hindi na siya ang MC na minahal ko. Ang MC na nasa harapan ko kanina ay demon*o na. Sabagay, hindi ko naman ito masisisi, sapagkat iniwan ko siya ng walang paalam. Kahit sino naman kung ganon ang ginawa kamumuhian talaga. Pero, ginawa ko ang lahat ng 'yon para sa'kaniya. Para mabuhay siya at kahit masakit nag tiis ako, pero heto lang pala ang matatanggap ko. Sana, sana hindi na lang ako umalis. Haixt!At kahit makailang ulit akong magsisi. But it's too late, sapagkat hindi ko na mababago pa ang lahat. Galit na siya sa'kin at dahil sa galit na 'yun kinamumuhian niya na ako. Hindi ko namalayang unti-unti nang pumapatak ang mga l

Lingid sa kaalaman ni Tamara, ay may planong hindi niya magugustuhan si MC. He wanted Tamara's life living in hell day by day hanggang sa sumuko na lang ito at iwan ulit siya, tutal doon naman siya magaling ang mang-iwan. Ringing... "Yes, sir. MC, ano pong ipag uutos niyo at napatawag kayo ngayong gabi na." "Wala naman, gusto ko lang i-check kong okay na ang meeting scheduled namin ni Miss. Wilson at kong pwede paki remind siya na agahan at marami kaming pag-uusapan nito." "Okay po sir. I will tell her after this call. Do you need anything sir?" tanong ng secretary kong si Midgette. "Nothing. Thank you." wika ko sabay ngiti ng malamang magkikita na naman kami ng ex-wife ko. "Okay. I'll end this call sir." wika ni Midgette na nagpaalam na sakabilang linya. After the call napapangiti naman siya sa mga plano niyang gagawin sa dating asawa na kinamumuhian niya ng labis. Maya maya lang naririnig niya na ang pagkatok nito sa labas. Kaya binitiwan niya muna ang wine glass na hawak ni

One week Later... Buhat ng nang galing ako sa ospital at hanggang ngayon pala isipan pa rin sa akin kong sino ang tumulong sa akin na madala sa ospital. Kahit medyo inis pa akong makita ang dati kong asawa ay wala akong magawa kundi harapin ito at pakisamahan, dahil nakasalalay lang naman dito ang pag bangon ng kumpanya namin na pinalubog ng walang hiya kong Tita Marga, siya talaga ang puno't dulo ng lahat ng kamalasan ng buhay ko. Ngayong palubog na ako ang pinapahirapan niya, samantalang noong sagana pa sa pera walang tigil ang pag waldas na hindi iniisip ang kinabukasan. Kong makapag mata ng tao akala mo legit na Wilson, sampid lang naman sa angkan namin. Hindi ko alam paano ko ba haharapin si MC ngayon. Nag apply lang ako ng light make-up dito sa comfort room. Nag-aaus na ako ng natigilan ako. "Bakit ba ako nag-aayos, e' lalaitin lang naman ako ng taong 'yon." usal ko. Kaya tinigil ko na ang pagme make-up at itinago sa loob ng pouch ko. Inayos ko na lang ang blouse ko, bago ako