I woke up around three pm. Nagising ako dahil sa pagkatok ni Betty. Sumusunod lang din naman kasi siya sa utos ko. Hindi naman ako nainis na ginising niya ako dahil lang doon."What is he doing?" I asked while I scanned my hair through my fingers.Nakatulog ako pero mababaw lang. Iyon bang napapakiramdaman ko pa rin 'yong paligid. Nag-unat ako at sumandal sa headboard ng kama."Hindi ko po alam, Maam. Nasa loob kasi siya ng kwarto kasama na po 'yong nurse at doctor niya."Tumango ako."Did he eat?""Yes po.""Alone?""Hindi naman. Kasama po niya iyong si manang kasi hindi pa siya masyadong gamay sa pagkuha nang pagkain nang siya lang."Tumango ako. Nakita ko rin naman 'yon pero unti-unting natututo si Dustin na subuan din ang sarili niya. Iniisip ko tuloy, baka in-e-embrace na nito 'yong pagiging bulag niya."Wala naman siya siguro sa baba. I want to eat," sabi ko at napahawak sa aking tiyan."Dalhan na lang po kita para hindi ka na bumaba tsaka baka biglang lumabas po kasi."Ngumuso

BAKAS ang hirap sa mukha ni Dustin habang inaangat nito ang kanyang paa. Wala mang pagbabago dahil hindi naman umangat kahit kaunti pero kitang-kita naming lahat 'yong effort niya dahil sa pagdaing nito."That's fine. Don't force yourself if you still can't do it. Marami pang mga araw. Magagalaw mo rin iyan nang hindi na masakit. Kailangan lang ng practice at pahinga," ani ni Doc.I bit my lower lip while looking at his face. Tagaktak na ang pawis niya mula sa sentido pababa sa prominente nitong panga. Naituro ko tuloy iyon."What?" anito dahil naramdaman niya iyong hintuturo ko."Pinagpapawisan ka kasi," puna ko.Iniwas niya ng kaunti ang ulo niya sa akin at tinawag si Mara."A-ako na," sabi ni Mara na nakangiti pa nang kunin ang towel sa ibabaw ng lamesa at pinunas sa noo ni Dustin.I frowned.Hinahayaan niya si Mara na magpunas ng pawis niya?"Ikaw? Hindi ka ba nahihirapan?" biglang tanong ni Dustin kaya napakurap-kurap ako at napatingin kay Betty na ngumunguya ng mansanas."Apple

MASAYA ako na hindi kami natuloy kanina para sa memory session ko sana. Nagkaroon siya ng tawag at regarding iyon sa naiwan nitong trabaho. I spent my time doing yoga shesh in my room. Sa dami ng mga nangyari at yoga ang magpapakalma at magbibigay ng liwanag sa utak ko.Isang oras ang nilaan ko para doon at tinawag na ako ng katulong para sa hapunan. Kapag lalabas at baba, naglalakad lang ako. Tsaka lang ako uupo sa wheelchair kapag papasok na sa dining dahil naroon na si Dustin."May ampalaya tayo, Maam. Pabirito niyo daw po ito sabi ni Sir Dustin," ani ng katulong.Napangiwi ako. Paborito iyon ni Crystal hindi ako. Iyon ang bagay na hindi kami magkapareho. Sabi nila, kapag kambal ay mostly magkakapareho ng sa lahat ng bagay. Ako ang patunay na hindi lahat iyon ay totoo.Kaya nga natatakot ako na palaging dumikit kay Dustin dahil pakiramdam ko ay mahuhuli niya ako. Pakiramdam ko kabisado niya si Crystal. Nahihirapan akong maniwala na nalilito siya o hindi niya kabisado ang asawa niya

TAHIMIK ako habang lumalapit sa kanya. Nakita ko pang gumalaw siya ng kaunti dahil naramdaman niya ang presensya ko."How are you feeling?" tanong nito habang tulala sa harap.Alam ko naman na wala siyang nakikita kaya lang ewan ko bakit gustong-gusto niyang nasa labas. Marahil sa simoy ng hangin."Okay naman. Bakit?" I frowned. Nagkausap na nga kami sa baba kanina. Bakit niya pa ako tinatanong."Anong pakiramdam mo ngayong nandito ka sa kwarto natin? Do you feel anything? Strange? Nostalgic?"Napakurap ako bago nagsalita."Strange? I... I don't know. Naninibago ako sa lahat," mahina kong sambit at sa ibang direksyon nakatingin.Umungol lang si Dustin bilang pagsang-ayon."Akala ko ba kasama si Betty? She's going to be my therapist too?""Yeah. You two can have that session later. But for now, I want you and I to talk—privately." Inikot na nito ang wheelchair at humarap sa akin na para bang alam na alam nito kung saan ako nakapwesto.Nahigit ko ang aking hininga nang humarap siya. Thi

KABANATA 27:HE moved a bit and tried to reach for my hand again. Sa tulala ko, nahanap niya rin ang kamay ko. He squeezed my palm kaya doon ako natauhan.Sinubukan kong hilain pero mahigpit niya iyong hinawakan."I hope we fix our issues once you remember the answers. I am honest. Hindi mo man maalala sa ngayon ang lahat, but I will tell you this right now that I did not cheat. Labelle is just my secretary. I fired her already because I didn't want her to be the cause of our misunderstanding. I am not in love with your sister. Hindi ko siya gusto. Ikaw lang ang gusto ko, okay?"Halos hindi ko siya makilala sa sobrang lambing ng boses niya. Sa bawat buka ng bibig niya, nahihipnotismo ako. The butterflies keep on flying in my stomach. Nanghihina pa rin ako at hindi maawat ang bilis ng tibok ng puso ko. Mabuti nga buhay pa rin ako dahil pakiramdam ko aatakihin ako nito sa sakit sa puso.My eyes went down to the pictures on the bed. Iyong mga larawan ko.I wanna say, that's me. Mali ka.