GINISING ng takatak ng sapatos ni Claire ang tahimik na pasilyo ng ospital. Pasado alas dose na ng tanghali ngunit madilim pa rin sa loob ng establisyemento. Nakadagdag pa tuloy sa nakatatakot na ambiance ng lugar ang madilim na paligid.Ngayon ang unang araw n’ya bilang sikayatris sa Hope Psychiatric Hospital. Bagaman at baguhan ay hindi ito naging hadlang para matanggap s’ya sa trabaho.Labis kasi ang pangangailangan ng bansa sa mga kagaya n’yang doktor sa isip.Nasa kalagitnaan nang paglalakad si Claire nang biglang sumulpot ang isang lalaki sa gilid n’ya. “Good morning, Ma’am!” biglang bati nito na nagpagulat sa dalaga. Napakamot naman ang lalaki sa ulo. Hindi nito sinasadyang gulatin ang magandang doktora. “Ako po si Kaloy. Isa po ako sa mga gwardya sa ospital na ito. Pasensya na po, Ma’am. Nagulat ko po yata kayo.”Umiling s’ya at pilit na ngumiti. “No, it’s okay. May iniisip din po kasi ako kaya siguro hindi ko kayo napansin,” wika n’ya.“Kayo po ba si Doktora Gomez?” Halos map

SALUBONG ang kilay habang nakatingin sa kawalan ang banas na si Claire. S’ya ang sikayatris pero mukhang s’ya pa ang mas masisiraan ng bait.Hindi n’ya matanggap na naloko na naman s’ya ng baliw na pasyente at nakuha pa s’ya nitong dalhin sa kama. Nag-init ang magkabilang pisngi ng dalaga nang maalala ang pagnginig ng katawan sa ilalim ng pasyente bago ito nailayo sa kanya.Nahihiyang nasapo ni Claire ang mukha.“Nakakahiya!” parang batang hiyaw n’ya at ilang ulit na sinipa sipa ang paa.Ano na lang ang mukhang ihaharap n’ya sa pasyente n’ya? Sigurado s’yang naramdaman nito ang pagresponde ng katawan n’ya sa makasalanang ginawa nito.Kung hindi pa dahil kay Kaloy na agad rumesponde ay baka mas malala pa ang nangyari sa kanya. Hiniwalay kasi nito ang pasyenteng nakaibabaw sa kanya at sinuntok sa mukha. Nakangisi lang naman na pinunasan nito ang dugo sa labi na lalong kinaasar ng gwardya. Lalo tuloy itong nagwala at kinailangan pang awatin ng mga kapwa gwadya.Hindi n’ya maiwasang huwag

“Get out of here now!” mariing utos ni Claire sa dalawang nars na tulalang nakasalampak sa sahig. “I’m calling the police. Bring her outside.” Tiningnan n’ya ang nars na kausap kanina. Nanlalambot naman nitong tinulungan itayo ang kanyang kaibigan.Agad pinindot ni Claire ang emergency button sa silid. Mabibilis ang bawat hinga n’ya habang tinatawagan ang numero ng malapit na police station.Hindi lang ito basta-basta simpleng pagkamatay. Sigurado s’yang hindi natural death ang sanhi ng pagkamatay ng pasyente dahil sa bakas ng kamay nito sa leeg. Malaki ang paniniwala n’yang pinatay ang pasyente.“Hello?... This is Hope Psychiatric Hospital. We have a situation here… I—I don’t know… I’m not sure, but it could be murder… P—Please, come fast. The culprit couldn’t have gone far…”Mabilis ang tibok ng pusong napatingin ang doktora sa pasyente.Sino naman ang papatay dito?“Claire!” nag-aalalang tawag ng mga katrabaho. Agad nilang niyakap ang ninenerbyos na dalaga. “What happened here?” ta

NAWALAN ng pag-asa ang kaninang pursigidong makatakas na si Claire. Diretso n'yang tiningnan sa mata ang matandang akala n'yang tutulong sa kanya. Ito pa pala mismo ang maghahatid sa kanya sa kaaway."Thank you, Manang Rosita. I'll make sure you'll get rewarded for this," seryoso ngunit bakas ang paggalang na wika ni Luca sa matandang matamis na nakangiti sa kanya."Walang anuman po iyon, Senyorito Luca."Wala sa sariling nahilamos ni Claire ang mukha. Unti-unti na n'yang naiintindihan kung bakit s'ya hindi pinansin n'ong unang dalawang babaeng hiningan n'ya ng tulong at kung bakit tinaraydor s'ya ni Manang Rosita. Lahat sila ay nagtatrabaho para kay Luca."Take her..." malamig na utos ng Mafia Leader. Wala nang nagawa si Claire nang hablutin ng dalawang lalaking kasama ni Luca ang kanyang dalawang kamay. Maarte pa s'yang dumaing dahil sa diin ng kapit ng mga ito sa maliit na braso n'ya."Aray ko naman!" masungit na reklamo n'ya.Nakarating naman ito sa Mafia boss na hindi rin gusto