Lahat ng Kabanata ng MARRIED to a HEARTLESS COWBOY: Kabanata 11 - Kabanata 20

LITTLE REUNION Marahang tapik sa pisngi ang gumising sa mahimbing na pagtulog ni Corazon. Dahan dahan siyang nagmulat ng mata at nasilayan ang gwapong mukha ng kanyang asawa habang nakadungaw sa kanya. Napangiti siya. Sana'y ganito araw-araw ang makikita niya paggising niya sa umaga. "Stop daydreaming and get the fuck up Corazon! Ilang oras na lang darating na ang mga magulang natin!" Agad siyang nahimasmasan sa kanyang pantasya at bumalik sa realidad. Oo nga't nakadungaw si Terrence sa kanya subalit hindi na maipinta ang mukha nito sa labis na inis. Bigla ay naconcious siya. Pinakiramdaman niya ang sarili. Baka may dumi pa siya sa mata o di kaya ay may laway sa gilid ng bibig. "Ano? Tititigan mo lang ba ako at hindi ka kikilos?" "S—sorry," agad siyang bumalikwas ng bangon. Napatingin siya sa salaming bintana at nakitang sumikat na ang araw sa labas. "Anong oras na pala?" Terrence tsk. "Alas otso na mahal na reyna," sarkastiko nitong tugon. Mabilis siyang bumaba ng kama at hinan

BETRAYALBoth of their parents bid goodbye to them after lunch samantalang hindi pa nag-aagahan nauna ng nagpaalam si Abbie. Hinayaan na kang muna niya ang kaibigan dahil baka may mahalagang bagay itong gagawin. Mukha ring nagmamadali ang dalagang makaalis.Nakaramdam siya ng kahungkagan habang tinatanaw ang sasakyan ng mga itong papalayo. She felt like crying. It's just minutes pero agad niyang namiss ang mga magulang niya. Ang bigat-bigat ng kanyang loob.Kalaunan ay pumasok na siya sa loob ng bahay. Naabutan naman niya si Terrence na pababa ng hagdanan. Nakabihis ang lalaki at mukhang may lakad ito."Aalis ka ba ngayon Terrence?" Tanong niya kahit na halata naman. She just wanted to start a little light conversation with her husband.Tumango ito saka siya tinapunan ng tingin. "Take all your belongings back to your old room Corazon. Wala na ang mga magulang natin kaya wala na ring rason para doon ka pa manatili."She felt a slight pang on her chest pero binalewala niya iyon. Pasasaa

ALMOSTMabigat ang kanyang pakiramdam nang magising siya kinabukasan subalit pilit parin siyang bumangon dahil may importante siyang lakad. Suot ang isang kulay itim na halter jumpsuit at flat sandal ay bumaba na siya ng silid. Tahimik ang buong bahay, hindi niya alam kung umuwi ba si Terrence kagabi o hindi. Masyado siyang abala sa sakit na nararamdaman niya para intindihin pa ang ibang mga bagay."Aalis po kayo Ma'am?" Tanong ni Manang Glory.Nakasalubong niya ang kanilang katulong mula sa kusina. May bitbit itong laundry basket na naglalaman ng mga nilabhan nila noong nakaraan. Tipid siyang ngumiti at tumango sa babae."Hindi po ba kayo mag-aalmusal man lang?""Hindi na po. Sa labas na lang po ako kakain," aniya at tinalikuran na ang matanda.Sinundan naman siya ng tingin ni Manang Glory bago hinugot mula sa uniform nito ang cellphone para tawagan ang amo niya at ireport ang kilos ni Corazon.Taxi parin ang sinakyan ni Corazon patungong Connoisseur Deluxe kung saan niya kikitain si

TURNING POINT"Corazon, hija…"Napatayo siya sa kanyang kinauupuan nang dumating ang taong hinihintay niya, si Mommy Luisa. After her argument with Terrence yesterday, her husband walkout of the house at hindi ito umuwi kinagabihan.Ngumiti siya at nagmano sa ina ni Terrence bilang pagbibigay galang dito. The two of them sat together at the table of Lava Cafe which she intentionally reserved. Nag-order din sila ng maiinom bago siya nagsimula sa pakay niya sa ginang."I'm so glad you called me nang may makausap naman ako lalo na't napakaboring dito sa Maynila. All you could see is pollution everywhere unlike in our hacienda," komento pa nito.She smiled and nodded in agreement. Talaga ngang mas masarap tumira sa hacienda nila kaysa Maynila. Tahimik ang lugar at sariwa ang hanging nalalanghap. Kapag umaga naman, maririnig mo ang masasayang huni ng ibon sa mga puno sa paligid ng kanilang mansion. "Nga pala, you told me on the phone na may importante kang sasabihin, hija, what is it? Mag

CAUGHT Naalimpungatan si Corazon nang narinig ang maraming huni ng ibon sa labas. Kahit nakapikit pa ang kanyang mga mata ay napakunot noo siya. Kailan pa nagkaroon ng maraming ibon sa siyudad? Dahan dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at saka lang niya naalalang nasa hacienda na pala siya at wala sa Maynila. Lumingon siya sa may bintana ng kanyang silid. Mukhang late yata siyang nagising ngayon base sa mataas na sikat ng araw sa labas. Marahan siyang umunat at bumangon para maglinis ng sarili. Naalala niyang dalawang araw na pala magmula ng makauwi siya galing Maynila. Hindi pa niya nakakalimutan ang labis na gulat sa mukha ng kanyang mga magulang nang makita siyang bitbit ang kanyang maleta sa labas ng kanilang mansion. "Hija? A-nong...Bakit-Nag-alsa balutan ka ba?" Bulalas ng kanyang Mamá. Hindi siya sumagot, bagkus ay sinugod niya ng yakap ang ginang at umiyak sa bisig nito. Nothing ever beats the feeling when you're finally home. Parang nakahanap siya ng kakampi sa kat