“S-SORRY po, señorito! H-hindi ko po alam na bawal pala akong magpunta rito,” sabi ko at pagkuwa’y yumuko ako upang damputin ang libro at flashlight. Nakadama na naman ako ng kaba dahil sa bigla niyang pagsulpot sa harapan ko. My God! Kung magpapatuloy itong panggugulat niya sa akin at basta-basta na lang siyang susulpot sa harapan ko, hindi na ako magtataka kung isang araw bigla na lang akong atakihin sa puso kahit wala naman akong sakit sa puso! “Oh, damn it!” mariin at galit na saad niya at mabilis na naiharang sa mukha niya ang kaniyang palad nang hindi sinasadyang tumama sa kaniyang mukha ang ilaw ng flashlight ko.Because of that, I had a brief chance of seeing what he looked like. I mean, hindi ko nakita ang buong mukha niya dahil sa kamay niya... pero tama ang naaninag ko no’ng unang gabi ko rito sa mansion niya. His face is full of beard and mustache. He also has long hair that is a bit curly. “S-sorry po!” paghingi ko ulit ng paumanhin sa kaniya saka inilayo sa mukha niya

NAGTATAKANG lumapit ako kay William habang nasa sala ito at nililinis ang nabasag na center table. Nagtataka rin ako kung bakit nakabukas ang mga kurtina sa mataas na bintana?“William!” tawag ko rito.Nag-angat naman ito ng mukha at sinulyapan ako saglit bago muling itinuon ang paningin sa ginagawa nito.“What happened?” tanong ko pa nang tuluyan akong makalapit dito. “Nasa kusina ako nang makarinig ako ng nabasag na gamit. Ito pala ’yon! Saka, bakit nakabukas ang mga kurtina?” dagdag na tanong ko pa rito.Bumuntong-hininga naman si William bago nagsalita upang sagutin ako. “Nandito kasi kanina si Sir Damian. Nagkausap sila ni Kuya Crandall. And usual, nagkasagutan na naman silang dalawa kaya heto, binasag ni Kuya Crandall ang lamesang ito.” Pagkukuwento nito sa akin.Bahagya namang nangunot ang noo ko. “Sino si Sir Damian?” tanong ko ulit. “Tatay ni Kuya Crandall.”“Ah,” sabi ko at napatango. “Dahil ba ito roon sa mga ikinuwento mo sa akin no’ng isang araw nang nasa garden tayo?” t

“ANO ba ang gagawin mo sa mga ’yan, hija?” tanong sa akin ni Nanay Josephine nang ilapag nito sa bedside table ang mga panglinis na hiniram ko rito kanina. Nasa silid kami ngayon at katatapos ko lang din magbihis ng komportableng damit para makagalaw ako nang maayos mamaya kapag nagsimula na akong maglinis sa library. Bahala na kung magalit ulit sa akin mamaya si Señorito Crandall, basta... nagpaalam na ako sa kaniya kanina na magpupunta ako roon para maglinis. I’ve only been in his mansion a short time, but it feels like I’ve been here forever and haven’t gone outside. Bored na bored na ako! Hindi kasi talaga sanay ang katawan ko ng walang ginagawa. Mas nakakadama tuloy ako ng pagod sa katawan ko kahit sa buong maghapon ay wala akong ginawang mabigat na trabaho. Hay! If he doesn’t get mad at me, I’ll call William to help me clean the whole mansion. Para naman kahit papaano ay maging maaliwalas ang buong paligid ng bahay niya. Malungkot na nga ang buhay niya, pati pa ang bahay niya!

“PORTIA, HIJA! Aba, tama na ’yan! Gabi na at bukas mo na ipagpatuloy ’yang paglilinis mo riyan.”While I was on the last shelf that I had to clean I heard Nanay Josephine’s voice. Kapapasok lamang nito sa pintuan ng library. Oh, finally! Last na talaga ito at tapos na ako! Mabuti na lang talaga at tinulungan ako ni William kanina kaya kahit papaano ay hindi na ako masiyadong nahirapan.“Last na po ito, Nanay Josephine,” sabi ko. “Nako ang batang ito! E, hindi naman aalis itong library, bakit kailangan mo pang tapusin ang paglilinis dito ngayon?”I smiled as I wiped the book I was holding. “Ayos lang po, nanay. Kailangan ko po kasing tapusin ito ngayon,” sabi ko. “Tinulungan din naman po ako ni William kanina kaya hindi na po ako masiyadong nahirapan.” Dagdag na saad ko pa. “At, may ilaw naman po pala rito sa inyo, pero bakit hindi n’yo po binubuksan?” tanong ko. Kanina kasi, nang makita ko ang switch sa isang sulok, sinubukan ko iyong pindutin. And I’m glad it is still working! My w

HINDI ko alam kung gaano katagal na nanatili akong nakayakap lamang sa kaniya at patuloy na humihikbi. Labis akong natakot dahil sa ginawa ni William sa akin. Pero mabuti na lamang at dumating si Crandall. Oh, gosh! I thought something bad was going to happen to me now. And I thought... mabait naman sa akin si William. “Hey, it’s okay!” I heard his voice again later. Before I opened my eyes, I took a deep breath so I could smell the scent of him clinging to his clothes. Oh, God! Just by smelling it, it’s obvious that it’s so expensive. It smells very aromatic, classy and a great fragrance that doesn’t hurt the nose. Banayad na pinakawalan ko sa ere ang hangin na nasa lalamunan ko saka dahan-dahang nagmulat ng mga mata ko, kasabay rin niyon ang pagbitaw ko sa pagkakayakap sa kaniya. “Are you all right?” tanong niya ulit sa akin. Dahan-dahan akong tumango at pinunasan ang luha na malayang naglandas sa mga pisngi ko. Then I looked up at his face. Kaagad naman na sumalubong sa panigi