บททั้งหมดของ Midnight Lover: บทที่ 21 - บทที่ 30

Napalunok siya at literal na kumabog ang d*bdib niya sa kaba. Umawang ang mga labi niya at hindi makahanap ng sagot sa ate niya. Pero muntik na siyang mapaungol muli matapos dumiin ang mga labi ni Royce sa ibaba niya."Ah—nag-papahangin lang ako. Buti gising ka pa, Ate?"Kahit bumigat ang paghinga niya sa ginagawa ni Royce ay pasimple niyang inayos ang upuan upang matakpan ang katawan nito sa ibaba niya. Nangunot ang noo ng kapatid niya, "Akala ko ay nasasaktan ka. Hindi rin kasi ako makatulog."Kinagat niya ang labi at mas binigay ang bigat ng katawan sa railings."Uh—na-untog kasi ako kanina. Malamig sa labas. Pumasok ka na sa loob," pagtataboy niya rito.Napapikit siya at napasinghap matapos maramdaman ang pagsabog niya."I-na-antok na ako," pagtatakip niya sa ginawang reaksyon."Ganoon ba? Gusto ko pa naman sanang makipagkwentuhan. Malalim na kasi ang tulog ng Kuya Royce mo. Sige, matulog ka na rin, Crystal. May sasabihin din pala ako bukas."Napamulat siya ng mga mata. Sa dami n

Masakit sa kanyang matawag siyang baliw kahit hindi. Hindi siya makaisip ng paraan para patunayan ang sinasabi niya, idagdag pang ilang araw na siyang hindi dinalaw ni Royce. Mukhang wala na siyang halaga sa lalaki ngayong buntis na ang ate nitya.Tahimik siyang lumuha habang haplos ang impis niyang tiyan. Mas naaawa siya sa baby niya kumpara sa sarili niya. Paano na lang kapag lumabas na sa mundo ang anak niya at wala siyang mapakilalang ama?Pumikit siya nang mariin kasabay ng masaganang luha. Masyado siyang nagpaniwala kay Royce, masyado siyang nagpadala sa bugso ng damdamin niya at sa init. Hindi naman siya bulag at alam niyang malabo siyang piliin ni Royce pero pinipilit niya ang sarili para lang makuha ang gusto niya, pero ano? Iba ang nakuha niya, ang masakit, mag-isa lang siyang lalaban para sa baby niya."Sasaktan ko talaga iyang batang iyan at hindi na tayo binigyan ng kahihiyan!"Napabalikwas siya ng bangon sa kama matapos marinig ang sigaw ng Daddy niya. Mabilis niyang pin

SOMEONE'S POV"Mayaman ka?" pang-aasar sa kanya ni Philip.Sinamaan niya ng tingin ang kaibigan, "You knew me even before."Ngumisi ito, "Naman! Pupunta ka roon? Makikita ka ni Courtney."Sandali siyang natigilan, "I don't care about her."Tanging si Crystal lang ang nasa pokus niya. Kung hindi niya ito mababawi baka kung ano'ng magawa niya sa pamilya nito."Kahit na magpunta ka pa ngayon doon. Huli na, kahapon pa yata nasa airport si Crystal at malamang na nakaalis—""F*ck! You should have told me that earlier!" Galit niyang kinuwelyuhan ang kaibigan na nagtaas lamang ng mga kamay."Easy. Hindi ko naman alam na maghahabol ka pa. Isa pa, may access ka naman sa mansyon. Sana ay pinigilan mo," rason nito.Mabagsik niya itong binitiwan at iniwan na roon. Kumukulo ang dugo niya at tingin niya makakasapak siya ngayon. Paanong basta na lang pinaalis ng bansa?!Wala siyang sinayang na oras at gigil na pinagana ang pick-up niya. Hindi niya alam kung aabot siya pero dapat lang na umabot siya.

Mabilis niyang nilukot ang papel na hawak. Paglingon niya sa katulong ay halatang kinakabahan ito sa reaksyon niya."M-a'am—""Sino po bang amo ninyo?!" mababa ngunit madiin niyang tanong.Napalunok ito, "Hija, huwag mo na lang intindihan iyan—""Kaligtasan ko po at ng anak ko ang nakasalalay dito kaya paanong hindi ko iisipin?!" hindi niya mapigilang magtaas ng boses.Pumikit siya nang mariin, pakiramdam niya talaga ay hindi siya ligtas at hindi siya kumportableng may nagmamatiyag sa kanya."Please, Yaya Lilit. Sabihin niyo na po sa akin. Hindi po normal lahat ng ito," pagmamakaawa niya.Pagmulat niya pa ng mga mata ay naiiyak na rin ang matanda."Aminin niyo nga po kung ang amo rin ba ninyo ang nagpapadala sa akin ng pera?""Hija, magpahinga ka na muna—""I'm right?" Natawa siya nang mapakla, "Bakit hindi niyo masabi sa akin kung sino?"Ngunit wala siyang nakuhang sagot kay Yaya Lilit. Nainis lang siya kung kaya't iniwan niya ito sa ibaba. Si Royce lang ang kilala niyang Consunji at

"Hija, sigurado ka na ba rito? Ako ang kinakabahan sa'yo," hindi mapigilang bulalas ni Yaya Lilit noong makarating na sila sa bansa.Buhat nito si Serenity na mahimbing ang tulog. Sinalubong sila ng init paglabas sa Airport pero mas mainit ang galit na nararamdaman niya ngayon. Hindi siya papayag na walang mapunta ni pisong kusing sa anak niya!"Nay, kung kinakabahan ka, kaya na namin ni Serenity 'to. Isa pa, bukas pa lang ako pupunta roon, sakto sa birthday ni... mommy."Umangat ang gilid ng labi niya. Sinadya niya talaga na marami ang tao. Hindi siya mamamahiya, gusto niya lang ipakilala sa madla ang anak niya. Hindi rin siya nahihiya kahit pa malaman ng lahat na iisa ang tatay ng anak niya at ng anak ng Ate Courtney niya. Sa dami na ng pinagdaanan niya, aatras pa ba siya?"Susmaryosep! Ikaw na bata ka talaga, baka atakehin sa puso ang Mommy mo."Napailing siya at kinuha sa bisig nito si Serenity, "Akala ko oh ba ay uuwi kayo sa probinsya?" balik na tanong niya dahil iyon ang balak