All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2321 - Chapter 2330

แม่นางเฟิ่งจะบอกความจริงกับหลิงอวี๋ได้อย่างไรกัน นางจึงแสร้งทำเป็นครุ่นคิดแล้วส่ายหัว “ข้ามิรู้หรอก!”“ห้องปรุงโอสถนี้สร้างขึ้นหลังจากที่อูอวี๋หลานนำคนของนางออกไปจากหมู่บ้านตระกูลอู พวกเราก็มิรู้เช่นกันว่านางได้หินก้อนนี้มาเมื่อใด!”“จริงสิ หลิงอวี๋ อาจารย์ของข้ามิเคยวางยาพิษอูอวี๋หลาน เจ้าบอกว่าร่างกายของนางเหลืออยู่แค่ครึ่งเดียว จะเป็นเพราะนางได้รับผลกระทบจากหินก้อนนี้ด้วยหรือไม่?”“ในทุกวันนางจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องปรุงโอสถนี้ สตรีที่คลอดลูกพิการเหล่านั้นมิได้สัมผัสกับก้อนหินบ่อยเท่านางก็ล้วนได้รับผลกระทบกันหมด นางก็น่าจะได้รับผลกระทบเช่นกันกระมัง!”หลิงอวี๋ครุ่นคิดแล้วก็พยักหน้า “มีความเป็นไปได้!”หากหินก้อนนี้ของอูอวี๋หลานมีรังสีที่รุนแรง ก็อาจจะส่งผลกระทบต่อร่างกายของอูอวี๋หลานได้จริง ๆตอนนั้นหลิงอวี๋รู้สึกได้ถึงสนามแม่เหล็กแข็งแกร่งของหินในห้องปรุงโอสถ เช่นนั้นอูอวี๋หลานที่อยู่ในห้องปรุงโอสถวันแล้ววันเล่า จะถูกสนามแม่เหล็กแข็งแกร่งเหล่านี้ทำลายร่างกายก็เป็นเรื่องปกติมากเช่นกันหลิงอวี๋กลั้นหายใจพลางตั้งสมาธิ พยายามรับรู้ถึงสนามแม่เหล็กของหินก้อนนั้น แต่ก็มิอาจสัมผัสก

คำพูดของหลิงอวี๋ทำให้เซียวหลินเทียนและอีกสองคนเงียบไปเซียวหลินเทียนยังมิเท่าไร แต่เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยเป็นคนที่เกิดและโตที่นี่ พวกเขายำเกรงในความแข็งแกร่งของเจ้าแห่งทะเลมากผู้แข็งแกร่งเช่นนี้คือคนที่พวกเขามิสามารถเหนือกว่าได้ แม้ว่าจะสามารถทำให้เขาบาดเจ็บได้เพียงเล็กน้อย แต่ก็มิสามารถสั่นคลอนรากฐานอำนาจของเขาได้มิฉะนั้นเหตุใดเจ้าแห่งทิศใต้และบรรดาองค์ชายของมหาเทพหลง จึงถูกเจ้าแห่งทะเลกดไว้มานานหลายปีถึงเพียงนี้และมิสามารถพลิกสถานการณ์ได้เล่า“คิดดูก่อนเถิด เป็นคนก็ย่อมต้องมีจุดอ่อน แม้แต่ผู้แข็งแกร่งก็เช่นกัน!”เมื่อหลิงอวี๋เห็นว่าหลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงต่างเงียบมิพูดอะไร นางจึงเอ่ยปลอบใจพวกเขา“ขอเพียงพวกเราพบจุดอ่อนของเจ้าแห่งทะเล พวกเราก็สามารถโจมตีเขาได้!”เซียวหลินเทียนเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ต่อให้เจ้าแห่งทะเลจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็แข็งแกร่งอยู่เพียงผู้เดียวเท่านั้น พวกเรามิสามารถต่อสู้กับเขาซึ่งหน้าได้ ก็ต้องตัดปีกของเขาออก!”“ข้ามิเชื่อว่า หากเขาหัวเดียวกระเทียมลีบแล้ว เขาจะพึ่งแค่ตนเองเพียงผู้เดียวในการจัดการแดนเทพได้!”เมื่อใกล้จะถึงเมืองหลวงแดนเทพ จึงหยุดหารือเ

สิ่งที่หลิงอวี๋พูดคือความจริงก่อนหน้านี้ตอนที่ต่อสู้กับท่านอาสุ่ย หลิงอวี๋ก็ถูกบีบให้จนตรอกจนระเบิดพลังบางส่วนของหยกหล้าสุขาวดีออกมาและในการต่อสู้กับอูอวี๋หลานครั้งนี้ ก็เป็นตอนที่ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบเช่นกันจึงได้ดึงพลังของหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นางรู้สึกได้ว่า ตอนนั้นในร่างกายของตนยังมีพลังที่ใหญ่กว่าอยู่อีก แต่ตนกลับมิรู้ว่าจะควบคุมมันอย่างไร“คุณหนู บางทีอาจจะเป็นเพราะท่านลืมวิธีใช้หยกหล้าสุขาวดีไปแล้ว หากท่านนึกขึ้นได้ ก็อาจจะควบคุมหยกหล้าสุขาวดีได้นะเจ้าคะ!”เถาจื่อเอ่ยขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น “คุณหนู เหตุใดท่านจึงมิปลดเข็มเงินออกจากสมองของท่านหรือเจ้าคะ?”“พวกเราผ่านความเป็นความตายมาด้วยกันกับท่าน ท่านก็น่าจะเชื่อว่าพวกเราไม่มีทางทำร้ายท่าน หากปลดเข็มเงินออกมาแล้วท่านก็จะนึกได้ว่าหยกหล้าสุขาวดีใช้อย่างไร!”หลิงอวี๋ครุ่นคิดแล้วเอ่ยออกไป “สิ่งที่เจ้าพูดมามันก็ฟังดูสมเหตุสมผลดี รอข้าไปถามปรมาจารย์เย่ก่อนค่อยว่ากัน!”“เถาจื่อ ดึกมากแล้ว ไปพักผ่อนเถิด!”เมื่อเถาจื่อเห็นว่ามิได้อะไรจากหลิงอวี๋ นางจึงกลับไปพักผ่อนอย่างหมดอารมณ์หลิงอวี๋มองแผ่นหลังของเถาจื่อเดินจากไป ตอนนี้ข้า

นางรับใช้อีกคนท่าทางอายุประมาณสิบแปดสิบเก้าปี มีรูปร่างสูงเพรียว เพียงแต่บนใบหน้านั้นเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น เห็นได้ชัดว่าเคยถูกคนทุบตีจนทิ้งร่องรอยไว้ดวงตาของนางเป็นเพียงส่วนเดียวบนใบหน้าที่ยังสมบูรณ์และมีประกายสดใสอยู่“ข้าก็มีนามเช่นกัน นามว่าอู๋ซิน!”อู๋ซิน… อู๋ซินที่แปลว่าไร้หัวใจ! หลิงอวี๋มองท่าทางเยือกเย็นปลงตกของนางรับใช้ผู้นี้ แล้วนึกเชื่อมโยงกับคำว่าอู๋ซินที่แปลว่าไร้หัวใจอู๋ซินผู้นี้เป็นคนที่มีเรื่องราว!“ข้าก็เช่นเดียวกับซานเชวี่ย ได้รับคำสัญญาจากหานเหมยมา พวกเราจะขายตัวเป็นทาสเพียงสามปีเท่านั้น!”อู๋ซินเอ่ยออกมาอย่างมิได้ถ่อมตัวและมิได้เย่อหยิ่งอย่างใจเย็น “คุณหนูวางใจเถิด ในสามปีนี้ข้าจะรับใช้คุณหนูอย่างเต็มที่ เมื่อครบกำหนดสามปี คุณหนูก็โปรดอย่าทำให้พวกเราเดือดร้อน และปล่อยพวกเราไปด้วยเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋เหลือบมองเซียวหลินเทียน เขาเลือกนางรับใช้สองคนที่ขายตัวเป็นทาสเพียงแค่สามปีให้กับตน เขามิกังวลว่าพวกนางจะปฏิบัติกับตนอย่างขอไปทีหรือ?เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาปลอบโยน แล้วเอ่ยออกมาต่อหน้าอู๋ซินและซานเชวี่ย“อาอวี๋ เจ้าใช้งานพวกนางได้เลยมิต้องกังวล เมื่อเ

เวลาผ่านไปทีละน้อย และแล้วสามชั่วยามก็มาถึงหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนเห็นเถาจื่อวิ่งไปที่หน้าประตูแล้วมองไปรอบ ๆ อย่างกังวล เมื่อมิเห็นหานเหมยกลับมาก็รีบวิ่งกลับไปที่เตากลั่นโอสถการกระทำนี้ทำให้หัวใจของหลิงอวี๋จมดิ่งลงในทันทีหากเถาจื่อเพียงแค่เปิดเตาตามปกติ แม้ว่าหานเหมยจะกลับมา นางก็ไม่มีทางต้องระแวงเช่นนี้หลิงอวี๋แอบอธิษฐาน หวังว่าตนจะสงสัยมากเกินไป บางทีเถาจื่ออาจจะอยากรอให้หานเหมยกลับมาแล้วเปิดเตาพร้อมกันก็ได้แต่ในช่วงเวลาถัดมา การกระทำของเถาจื่อก็ทำลายจินตนาการของหลิงอวี๋ไปสิ้นนางเห็นเถาจื่อหาจานมาใบหนึ่ง จากนั้นก็เปิดเตากลั่นโอสถแล้วเทโอสถทั้งหมดลงไปในจาน“หนึ่ง สอง สาม…”เถาจื่อนับอยู่ในใจ เตานี้กลั่นโอสถออกมาได้ทั้งหมดยี่สิบห้าเม็ดนางหยิบขวดที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ออกมาอย่างดีใจ แล้วใส่โอสถลงไปรวดเดียวแปดเม็ดยังเหลืออยู่อีกมากมายถึงเพียงนี้ หลิงอวี๋ไม่มีทางสงสัยว่าตนขโมยโอสถไปหรอกเมื่อหลิงอวี๋เห็นการกระทำเหล่านี้ของเถาจื่อ นางก็หลับตาลงอย่างสิ้นหวังที่แท้หนอนบ่อนไส้ที่ทรยศพวกเขาก็คือเถาจื่อจริง ๆ!ยังมิทันที่หลิงอวี๋จะเคลื่อนไหวอะไร เซียวหลินเทียนก็ทนมิไหวแ