Semua Bab ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Bab 2341 - Bab 2346

ฮูหยินผู้เฒ่าต้องการจะตัดหนทางหนีการแต่งงานของตน!หัวใจของเก๋อเฟิ่งฉิงพลันดิ่งวูบราวกับตกลงไปในถ้ำน้ำแข็งท่านย่าช่างสมกับเป็นคนที่เข้าใจนางที่สุด นางคาดการณ์ปฏิกิริยาของตนออก จึงได้เฝ้าระวังตนอย่างเข้มงวดจะทำอย่างไรดี?หรือว่าตนต้องรอคอยรออย่างว่าง่ายให้ถูกพาขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวไปแต่งงานกับหลงซินอย่างนั้นหรือ?เก๋อเฟิ่งฉิงยิ่งคิดยิ่งมิยินยอม บ้านตระกูลเก๋อของพวกนางเป็นเพียงสาขารองของตระกูลหลัก หลายปีมานี้รายได้กว่าครึ่งล้วนมอบให้แก่ตระกูลหลักอีกทั้งตระกูลหลักก็อยู่ภายใต้การควบคุมของชายาเจ้าแห่งทะเล หากนางแต่งเข้าจวนเจ้าแห่งทะเลไปแล้ว ด้วยความแข็งกร้าวของชายาเจ้าแห่งทะเล จะยอมให้นางใช้ชีวิตตามใจชอบได้จริงหรือ?นางเป็นเพียงผู้ที่ถูกกำหนดชะตาให้ต้องเสียสละ!เก๋อเฟิ่งฉิงเป็นคนมิยอมใครมาแต่ไหนแต่ไร แล้วจะยอมให้ผู้อื่นมาบงการชีวิตได้อย่างไร!เมื่อนางสงบใจลงได้ ก็คิดถึงหลงเพ่ยเพ่ยขึ้นมานางมิสามารถส่งจดหมายให้เซียวหลินเทียนได้โดยตรง ทั้งยังไม่มีใครกล้าช่วยนางส่งให้เขา แต่การส่งจดหมายให้หลงเพ่ยเพ่ยนั้นต่างออกไปนางดูแลตระกูลเก๋อมานานหลายปี แม้จะพูดมิได้เต็มปากว่าทุกคนในบ้านล้วนภักดี

เรือสำราญของตระกูลหลงเพ่ยเพ่ยมีสองชั้น ชั้นล่างสุดเป็นส่วนของลูกเรือและคนงานทั่วไปส่วนชั้นบนมีห้องโถงขนาดใหญ่ ตั้งโต๊ะไว้หลายตัว บนโต๊ะจัดวางผลไม้นานาชนิดและขนมอบอันประณีตงดงามด้านหลังห้องโถงมีห้องพักส่วนตัวอยู่หลายห้อง ยามว่างเจ้าแห่งทิศใต้ก็จะมาประทับบนเรือสำราญสองสามวันเพื่อพักผ่อนและตกปลา“ทุกคนตามสบาย! เดี๋ยวพอเรือถึงเกาะกลางทะเลสาบแล้ว เราก็จะจอดเรือขึ้นไปเที่ยวเล่นบนเกาะกัน!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างกระตือรือร้นว่า “พวกเจ้าต่างรู้ว่าบนเกาะมีศาลเจ้ามังกรที่มีชื่อเสียง ในศาลเจ้านี้กล่าวกันว่าเทพมังกรศักดิ์สิทธิ์มาก ขอเงินได้เงิน ขอคู่ครองก็ได้คู่ครอง”“เดี๋ยวพอไปถึงแล้ว พวกเจ้าก็ไปจุดธูปสักการะเทพมังกรกัน ขอให้เทพมังกรอวยพรให้พวกท่านสมดังใจปรารถนาทุกประการ!”หยางซู คุณหนูแห่งจวนราชบัณฑิตชั้นผู้ใหญ่ อดหัวเราะออกมามิได้ “เพ่ยเพ่ย ที่เจ้าพาพวกเรามา ก็เพื่อจะมาขอพรเรื่องคู่ครองกระมัง!”หลงอิงและคนอื่น ๆ ต่างพากันส่งเสียงหยอกล้อตามขึ้นมาว่า “เพ่ยเพ่ยอยากออกเรือนแล้ว!”หลงเพ่ยเพ่ยแสร้งทำหน้าขุ่นเคือง พลางหัวเราะพลางดุว่า “แล้วพวกเจ้าอยากจะขอโชคลาภเงินทองกันหรืออย่างไร? พวกเราทุกค

“ตึง!”เสียงกลองหยุดลง คราวนี้ช่อดอกไม้ไปอยู่ในมือของหลิวซานเจียงหมิงอี้ถามคำถามง่าย ๆ ไปข้อหนึ่ง หลิวซานก็ผ่านด่านไปได้การละเล่นดำเนินต่อไป คราวนี้ช่อดอกไม้ไปตกอยู่ในมือของหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยยิ้มพลางมองไปยังหลิวซาน มิคาดคิดว่าหลิวซานจะเอ่ยปากถามคำถามที่ทำให้นางถึงกับตอบมิถูกออกมา“เพ่ยเพ่ย ท่านชอบเย่หรงหรือไม่? ช่วงนี้เห็นพวกท่านอยู่ด้วยกันบ่อยครั้ง หรือว่าทั้งสองตระกูลคิดจะเกี่ยวดองกัน?”หลงเพ่ยเพ่ยถึงกับตกตะลึง คำถามแบบนี้จะให้ตอบตามตรงได้อย่างไรกัน?จริงอยู่ที่นางชอบเย่หรง แต่หยางหงหนิงก็ชอบเย่หรงเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ยังเป็นวันที่นางอุตส่าห์จัดงานล่องเรือในทะเลสาบเพื่อช่วยประสานความสัมพันธ์ให้หยางหงหนิงกับเย่หรงด้วยซ้ำหากนางบอกว่าชอบเย่หรง ก็เท่ากับเป็นการป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ว่านางแย่งผู้ชายที่หยางหงหนิงชอบมิใช่หรือ?“เหตุใดกัน คำถามนี้ตอบยากนักหรือ? ชอบหรือไม่ชอบ ก็ตอบมาตามตรงก็พอ!”ที่หลิวซานถามคำถามนี้ ก็เพราะทำตามคำสั่งของหยางหงหนิงมา“พวกเราเป็นสหายกัน! หากมิชอบแล้วจะเป็นสหายได้อย่างไรกัน? ความชอบแบบนี้ก็เหมือนกับที่ข้าชอบพวกเจ้า!”หลงเพ่ยเพ่ยถูกสถ