All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2351 - Chapter 2358

เย่หรงถึงกับตกตะลึงอ้าปากค้างกับคำพูดของซานเชวี่ย ก่อนจะลุกพรวดพราดราวกับก้นถูกไฟลวก แล้วโพล่งออกมาว่า“ยายเด็กคนนี้ เจ้าพูดจาเหลวไหลอันใดกัน? ข้ามิได้ชอบหลงเพ่ยเพ่ย และนางก็ไม่มีทางมาชอบข้าได้หรอก!”ซานเชวี่ยมีนิสัยซื่อตรงเรียบง่าย ทั้งยังเติบโตในป่าเขามาแต่เล็ก จึงมิค่อยเข้าใจเรื่องโลกิยะและความซับซ้อนของใจคนนักนางจึงสวนกลับไปอย่างมั่นอกมั่นใจทันทีว่า “พวกท่านอย่าคิดว่าจะหลอกตาบ่าวได้เลยเจ้าค่ะ!”“หลงเพ่ยเพ่ยต้องชอบท่านแน่ ๆ ตอนที่คุณหนูหลิวผู้นั้นถามนางว่าชอบท่านหรือไม่ นางเหลือบมองท่านแวบหนึ่ง แล้วแก้มก็แดงก่ำ!”“ที่นางพูดต่อมานั่นก็แค่กลบเกลื่อนเท่านั้น!”“บ่าวหนามิเข้าใจพวกท่านเลยจริง ๆ ชอบก็บอกว่าชอบ ไยต้องปฏิเสธด้วยเล่าเจ้าคะ?”“แล้วอีกอย่าง ตอนนั้นท่านก็จ้องนางเขม็ง ท่าทางประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ท่านก็แค่กลัวว่านางจะบอกว่ามิชอบท่าน!”“หากท่านมิได้ชอบนาง แล้วจะประหม่าไปไย? คุณชายท่านอื่นไม่มีใครเป็นอย่างท่านสักคน!”เย่หรงหน้าแดงก่ำไปทั้งหน้า ความในใจของตนกลับถูกเด็กสาวผู้นี้มองทะลุปรุโปร่งเสียหมด ทำให้เขารู้สึกอับอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเซียวหลินเทียนและฉินซานต่า

“ที่ข้ามิยอมแต่งงาน ก็เพราะคิดว่าหลังจากท่านแม่ออกมาได้แล้ว จะพาท่านไปให้ไกลจากเมืองหลวง หาที่สงบห่างไกลสักแห่งเพื่อดูแลท่านไปจนวาระสุดท้าย!”คำพูดของเย่หรงดังก้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าในห้วงความคิดของหยางหงหนิงหยางหงหนิงเจ็บใจอย่างที่สุด เหตุใดนางถึงมิรู้เรื่องนี้ให้เร็วกว่านี้หากรู้แต่เนิ่น ๆ ว่าคนที่เย่หรงใส่ใจที่สุดคือเลี่ยวหงเสีย นางก็คงใช้ชีวิตของเลี่ยวหงเสียมาข่มขู่บังคับให้เย่หรงแต่งงานกับนางไปนานแล้วบัดนี้คงสายเกินไปแล้ว เย่ซวินน่าจะลงมือไปแล้วไม่ บางทีอาจจะยังมีโอกาส!เย่ซวินสามารถเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามอย่างหลงเพ่ยเพ่ยได้ ตัวนางเองก็สามารถเป็นสาวงามช่วยวีรบุรุษอย่างเย่หรงได้เช่นกันขอเพียงหลงเพ่ยเพ่ยตายไป แล้วนางได้ช่วยเหลือเย่หรงอีก ยังจะกลัวว่าเย่หรงจะมิชอบนางอยู่อีกหรือ?หยางหงหนิงคิดพลางเหลือบมองเย่หรงแวบหนึ่งนางมิอาจตัดใจจากเย่หรงได้ เย่หรงแตกต่างจากคุณชายทั้งหลายในเมืองหลวงแดนเทพอย่างสิ้นเชิง เขาทั้งหยิ่งทระนงและดื้อรั้น ทั้งยังมีความคิดเป็นของตัวเองขอเพียงเย่หรงอารมณ์ดี เขาก็มักจะคิดหาวิธีแปลกใหม่มิเหมือนใครมาทำให้นางมีความสุขได้เสมอช่วงเวลาหลายปีที่ได้รู้จัก

หลิงอวี๋เอ่ยเยาะเย้ยออกมาอย่างมิปรานี “ได้ยินมาว่าคุณหนูรองเก๋อเป็นลูกน้องสมรส มิน่าเล่า จึงได้ทำลายชื่อเสียงของพี่สาวเจ้าเช่นนี้ หวังว่าจะให้ชื่อเสียงของพี่สาวเจ้าป่นปี้ เพื่อให้ตนเองโดดเด่นขึ้นมาเช่นนั้นหรือ?”เดิมทีแล้วหลิงอวี๋จะมิเสียดสีเรื่องข้อบกพร่องของผู้อื่นเช่นนี้ แต่เนื่องจากเก๋อเฟิ่งเจียวคิดจะทำลายชื่อเสียงของตนก่อน ก็อย่ามาหาว่านางตอบโต้แบบตาต่อตาฟันต่อฟันแล้วกันเก๋อเฟิ่งเจียวโกรธจนสั่นไปทั้งตัว แล้วเอ่ยโต้แย้งขึ้นมา “ข้ามิได้เป็นดังเช่นเจ้าว่า! ข้าหวังดีต่อพี่หญิงของข้าต่างหาก!”หยางหงหนิงจึงเอ่ยเสริมขึ้นมาอย่างประชดประชัน “สิงอวี๋ ข้าว่าเจ้าต่างหากที่มีเจตนามิดี คุณหนูรองเก๋อนางกังวลว่าพี่สาวของตนจะถูกหลอก จึงได้เตือนนางด้วยความหวังดี!”“เหตุใดเมื่อเจ้าพูดออกมา จึงกลายเป็นการทำร้ายคุณหนูใหญ่เก๋อได้เล่า!”“นี่เจ้ากำลังสร้างความขัดแย้งให้ความสัมพันธ์พี่น้องของพวกนางหรือ!”หลิงอวี๋ส่งเสียงออกมาพร้อมทั้งยิ้มเยาะแล้วเอ่ยออกไป “ความคิดของคุณหนูหยางช่างแปลกประหลาดเสียจริง! เก๋อเฟิ่งเจียวใส่ร้ายพี่สาวของตนอย่างโจ่งแจ้งว่ากินมิได้นอนมิหลับเพราะบุรุษผู้อื่น นี่เป็นการหวังดี

“เรือลำนั้นใกล้เข้ามาแล้ว!”ทันใดนั้นหยางหงหนิงก็หันกลับมาตะโกน “นั่นเป็นเรือสินค้า ทุกคนมิต้องตกใจ อีกมินานพวกเราก็จะสามารถไปที่เรือของพวกเขาได้แล้ว!”“หงหนิง เจ้าคือผู้ช่วยชีวิตของพวกเราจริง ๆ!”หลิวซานเช็ดน้ำตา แล้วเดินเข้าไปข้างกายหยางหงหนิงอย่างเร่งรีบทันใดนั้นเอง คลื่นยักษ์ที่เกิดจากสัตว์ประหลาดก็ซัดเข้ามาอีกครั้งหลิวซานยังมิทันวิ่งไปถึงข้างกายของหยางหงหนิง นางก็ถูกคลื่นยักษ์นั้นซัดเข้าใส่ตัวนางเสียก่อนในยามนี้เรือสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แล้วแรงที่ดีดขึ้นมาก็ทำให้หลิวซานลอยขึ้นไปในอากาศอย่างมิอาจควบคุมตนเองได้...จากนั้นคลื่นยักษ์ก็ซัดเข้ามาอีกครั้ง ตัวของหลิวซานจึงกระเด็นออกจากเรือไป“กรี๊ด… ช่วยด้วย!”หลิวซานกรีดร้องออกมาอย่างเสียสติ มือของนางก็โบกคว้างไปมา แต่นอกจากน้ำแล้วก็มิสามารถจับอะไรได้เลยในเวลานี้หยางหงหนิงอยู่ใกล้นางมากที่สุด ขอเพียงหยางหงหนิงขึ้นมา ก็จะสามารถคว้าชายกระโปรงของนางและดึงนางลงมาได้แต่ก็มิรู้ว่าหยางหงหนิงหวาดกลัวหรือตอบสนองเชื่องช้า นางเพียงแค่จับข้างเรือไว้แน่น แล้วมองอยู่อย่างนิ่งเฉยเท่านั้นเมื่อหลิงอวี๋เห็นท่ามิดี จึงกระโดดขึ้นไป มือหนึ