All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2521 - Chapter 2526

นี่เป็นเพียงการเริ่มต้น!หลงหมิงยังมิทันได้เข้าใจความหมายในคำพูดของสวินเย่อย่างลึกซึ้งดีนัก ความวุ่นวายก็บังเกิดขึ้นในที่อื่น ๆ ทั่วเมืองหลวงแดนเทพแล้วเมื่อฝูหยางมาถึงตระกูลจงเจิ้ง ตระกูลจงเจิ้งก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้วเช่นกันพวกเขาและเหล่าตระกูลขุนนางทรงอำนาจที่มิพอใจการปกครองของตระกูลหลงมานานหลายปี ต่างรู้ดีถึงวิธีการของหลงหมิงหลายปีมานี้พวกเขามิยอมจ่ายภาษีจนสร้างความมิพอใจให้ตระกูลหลงมานาน เมื่อหลงหมิงขึ้นครองราชย์ มีหรือจะยอมปล่อยให้พวกเขาสุขสบายต่อไปก่อนหน้านี้ตระกูลจงเจิ้งได้ช่วยสำนักซิงหลัวของตงกู่อวี้กอบโกยเงินทองไปมิน้อย ทั้งยังพัวพันกับเรื่องของฝูไห่ด้วยความกังวลว่า หลงหมิงจะเล่นงานพวกเขาเป็นอันดับแรก ตระกูลจงเจิ้งจึงอาศัยจังหวะที่หลงหมิงยุ่งอยู่กับการจัดการมหาปราชญ์ นำคนเข้ายึดประตูเมืองทางใต้ และรีบนำทัพของตนเองออกไปอย่างรวดเร็วในยุคแห่งความวุ่นวาย ย่อมมีวีรบุรุษเกิดขึ้น ยอดฝีมือที่ตระกูลจงเจิ้งรวบรวมมาตลอดหลายปีต่างก็คิดที่จะโค่นล้มการปกครองของตระกูลหลง และพากันเข้าร่วมกับตระกูลจงเจิ้งเมื่อหลงหมิงได้รับข่าวคนเหล่านี้ก็ได้ย้ายไปยังภูเขาอนันต์จนหมดสิ้นแล้ว พวกเขาย

ขณะที่หลิงอวี๋กำลังครุ่นคิดอยู่นั้นหลงหมิงก็เข้ามา เขาเปลี่ยนมาอยู่ในชุดลำลองของจักรพรรดิ เป็นชุดผ้าไหมสีน้ำเงินเข้มที่มีลวดลายมังกรเงินกำลังโบยบินทอแทรกอยู่บนเนื้อผ้าเมื่อหลิงอวี๋เห็นเขาสวมหน้ากากสีเงิน ก็แค่นเสียงหัวเราะเย็นชาคงเป็นเพราะก้อนหินยักษ์ของอูอวี๋หลานสร้างความเสียหายให้หลงหมิงอย่างมาก จนเขาไม่มีหน้าจะไปพบผู้คนได้เลยเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว บารมีของหลงหมิงก็ดูด้อยลงไป“หลิงอวี๋ คิดออกหรือยังว่าผลึกมังกรของเลี่ยวหงเสียซ่อนอยู่ที่ใด?”หลงหมิงหยุดยืนห่างจากหลิงอวี๋มิไกลนัก เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกว่า “คืนนี้เป็นโอกาสสุดท้ายที่ข้าจะให้เจ้า!”“เจ้าจงบอกที่ซ่อนของผลึกมังกรมาโดยดี ตัวข้าจะให้เซียวหลินเทียนกลับฉินตะวันตกไปเลี้ยงดูบุตรชายของพวกเจ้าจนเติบใหญ่ หาไม่แล้วพวกเจ้าทั้งครอบครัวรวมถึงราษฎรในฉินตะวันตกของเจ้าจะต้องตาย!”มือทั้งสองข้างของหลิงอวี๋ถูกล่ามโซ่ตรึงไว้กลางห้องในลักษณะกางแขน นางมองหลงหมิงด้วยสายตาเฉยเมย “ตอนที่อยู่ในคุกน้ำ ท่านกับข้าก็ได้ยินคำพูดของเลี่ยวหงเสียเหมือนกัน นางมิเคยบอกที่ซ่อนของผลึกมังกรกับข้าเลยแม้แต่น้อย”“หลงหมิง ท่านคืออัจฉริยะด้านกา

หลิงอวี๋เห็นเพียงเย่หรงถูกล่ามคอด้วยโซ่เหล็กเส้นหนึ่ง บนโซ่นั้นยังแขวนกระดิ่งเอาไว้เขามิได้เดินเข้ามา แต่ถูกลากร่างเข้ามาบนพื้นหลิงอวี๋เหลือบไปเห็นว่าข้อเท้าของเย่หรงเต็มไปด้วยเลือด เห็นได้ชัดว่าถูกหยางหงหนิงตัดเอ็นร้อยหวายที่เท้าทั้งสองข้างจนขาดแม้แต่หลงหมิงเองก็ยังชะงักไปเมื่อเห็นภาพนั้น ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างควบคุมมิได้“หยางหงหนิง ฝีมือมิเลวเลย!”ตัดเอ็นร้อยหวายของเย่หรงทำให้เขาเดินมิได้ ต่อให้เย่หรงฟื้นคืนสติ แล้วเขาจะหนีไปไหนได้!“ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงชมเพคะ!”หยางหงหนิงจ้องมองหลิงอวี๋อย่างเคียดแค้น คืนนั้นนางถูกคนขององค์หญิงหานเยวี่ยยิงเข้าที่ไหล่ ด้วยความตกใจจึงพลัดตกลงไปในน้ำเมื่อเห็นว่าคนของตนถูกองค์หญิงหานเยวี่ยควบคุม นางจึงมิกล้าแสดงตัวอีกต่อไป และอาศัยความมืดเป็นเกราะกำบัง ค่อย ๆ คลานถอยห่างไปยังที่ไกลในตอนนั้นพวกของหลงเพ่ยเพ่ยค้นหาเพียงบริเวณใกล้ ๆ หากเดินไปไกลกว่านั้นอีกสักหน่อย ก็คงจับตัวหยางหงหนิงได้แล้วน่าเสียดายที่หลงเพ่ยเพ่ยถูกองค์หญิงหานเยวี่ยเร่งให้ขึ้นเรือ จึงพลาดโอกาสที่จะจับกุมหยางหงหนิงไปหยางหงหนิงยิ้มร่าพลางกล่าวว่า “เดิมทีหม่อมฉันคิดจะเลี