All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2571 - Chapter 2580

พร้อมกับเสียงหัวเราะอันเหี้ยมเกรียมของหลงหมิง เขาก็หมุนเวียนพลังปราณทั้งหมดไปที่แส้เพลิงแดง ทันใดนั้นแส้เพลิงแดงก็พลันปรากฏเป็นมังกรไฟพุ่งทะยานออกมานี่คือเปลวไฟของจริงที่สามารถแผ่ความร้อนสูงหลายร้อยองศาได้ในพริบตา ครั้งก่อนร่างเนื้อของมหาปราชญ์ก็มิอาจทนทานต่ออุณหภูมิสูงเช่นนี้ได้ จึงได้ระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ ในทันทีหลงหมิงยังคงคิดจะใช้กระบวนท่านี้เพื่อสังหารเซียวหลินเทียนให้ระเบิดตายแต่ใครจะรู้ว่าเมื่อเซียวหลินเทียนเห็นมังกรไฟม้วนตัวพุ่งเข้ามาหาตนอย่างรวดเร็ว เขากลับมิยอมปล่อยแส้เพลิงแดงเขาตะโกนลั่น “หลงหมิง เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ?”“หากกระบวนท่าเดิม ๆ ใช้กับเจ้ามิได้ผล เจ้าคิดว่าข้าจะใช้อีกหาปะไร!”“รับไป!”สิ้นเสียงคำรามกึกก้องของเซียวหลินเทียน ทั่วร่างของเขากลับปรากฏเกล็ดน้ำแข็งขึ้นชั้นหนึ่ง มันลามไปตามแขนของเขาอย่างรวดเร็ว พลังวิญญาณของเขาก็ไหลผ่านแส้เพลิงแดงพุ่งเข้าสู่มังกรไฟที่กำลังโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่งเช่นกันหลงหมิงเห็นบริเวณคิ้วและดวงตาของเซียวหลินเทียนปรากฏเกล็ดน้ำแข็งสีขาวเคลือบอยู่ชั้นหนึ่งในทันใด ดวงตาของเขาก็ฉายแววคมปลาบ“เซียวหลินเทียน เจ้าฝึกวิชาควบคุมน้ำแข็งสำ

เมื่อเซียวหลินเทียนเห็นหลงหมิงชักแส้เพลิงแดงออกมา เขาก็ล้วงโอสถสองเม็ดที่สวินเย่ให้มากลืนลงไปทันทีหากเขาต้องการต้านทานการโจมตีของหลงหมิง มีเพียงหนทางเดียวคือต้องยกระดับวรยุทธ์ของตนเองขึ้นในชั่วพริบตาทันทีที่โอสถละลายลงท้อง ความรู้สึกร้อนผ่าวก็พลันพลุ่งพล่านจากจุดตันเถียนขึ้นมาเซียวหลินเทียนคว้าปลายแส้ของหลงหมิงไว้ พร้อมกับใช้เคล็ดวิชาควบคุมน้ำแข็งปรากฏไอเย็นยะเยือกแผ่ออกจากฝ่ามือของเซียวหลินเทียน ควบแน่นความชื้นในอากาศโดยรอบในพริบตาความชื้นเหล่านั้นแข็งตัวกลายเป็นน้ำแข็งในทันใด ประดุจดังหลาวน้ำแข็งนับมิถ้วนที่เข้าห่อหุ้มแส้เพลิงแดงพรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ...ในชั่วพริบตา น้ำแข็งมากมายก็ได้กลืนกินเปลวเพลิงบนแส้เพลิงแดงจนหมดสิ้นแส้เพลิงแดงราวกับอสูรร้ายที่ตกลงไปในกับดัก แม้จะดิ้นรนสุดกำลังภายใต้การควบคุมของหลงหมิง เปลวไฟก็ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้งหลงหมิงตะโกนเสียงดังลั่น “ต่อให้เจ้าจะใช้วิชาควบคุมน้ำแข็งได้ แต่ด้วยระดับพลังของเจ้า ก็มิใช่คู่ต่อสู้ของตัวข้าอยู่ดี...”เซียวหลินเทียนมิพูดอะไร ด้วยวรยุทธ์ของเขาที่ด้อยกว่าหลงหมิง จึงทำได้เพียงทุ่มเทสุดกำลังเพื่อต่อกรเท่านั้นเซียวหลินเ

หรือว่าเขากำลังจะตาย!เย่ซื่อเจียงมิสามารถควบคุมการร่วงหล่นของตนเองได้อีกต่อไปเขานึกถึงลูกแก้ววิญญาณที่เย่ซงเฉิงมอบให้ มุมปากพลันปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยันตนเองลูกแก้ววิญญาณยังจะมีประโยชน์อันใดกับตนอีกหรือ?ท่านปู่เก่งกาจในการทำนายโชคชะตาถึงเพียงนั้น แต่กลับคาดมิถึงว่าท้ายที่สุดแล้วลูกแก้ววิญญาณก็มิอาจช่วยชีวิตตนได้กระมัง!“เย่หรง...”“เย่หรง...”เสียงร้องตกใจสองสายดังขึ้น เย่หรงที่กำลังสติเลือนราง คล้ายได้ยินเสียงของเย่ซื่อเจียงผู้เป็นบิดาและเสียงของหลงเพ่ยเพ่ยเย่หรงพลันมีสติขึ้นมา เขาพยายามเบิกตากว้าง ก็ได้เห็นคนผู้หนึ่งกระโดดลงมาจากหน้าผา“จับแส้ไว้!”หลงเพ่ยเพ่ยตะโกนลั่นแขนทั้งสองข้างของเย่หรงหักไปแล้ว เขาพยายามฝืนยกแขนขึ้นเพื่อคว้าแส้ที่หลงเพ่ยเพ่ยสะบัดลงมา แต่เมื่อยกขึ้นได้เพียงครึ่งเดียวก็กลับร่วงหล่นลงอย่างสิ้นแรงเพียงชั่วพริบตานั้น เย่หรงก็มองเห็นอย่างชัดเจนว่า บิดาเย่ซื่อเจียงของตนกำลังเกาะสายคาดเอวของหลงเพ่ยเพ่ยไว้ เส้นผมยาวสลวยของนางปลิวไสว ขณะที่นางกำลังออกแรงสะบัดแส้ลงมาสุดกำลังส่วนเบื้องหลังของเย่ซื่อเจียงนั้นปรากฏร่างของหยางหงหนิงผู้มีใบหน้าดุร้ายน่ากลัว นา

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างมองหน้ากัน แต่ไม่มีใครขยับ ทั้งหมดจึงตกอยู่ในสภาวะที่คุมเชิงกันอยู่เช่นนั้นคนเหล่านี้ล้วนมิต้องการเป็นคนแรกที่เปิดฉาก เหตุผลประการแรกคือหยกหล้าสุขาวดีของหลิงอวี๋ยังมิถูกนำออกมา ต่อให้ชิงตัวนางไปตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์ประการที่สอง ทุกคนต่างหวังให้คู่ต่อสู้ของตนถูกหลงหมิงสังหาร เพื่อที่ตนเองจะได้ลดคู่แข่งไปหนึ่งคนแต่ในขณะที่คนอื่นรอได้ เซียวหลินเทียนกลับรอมิได้ทุกชั่วขณะที่เขาล่าช้า ความหวังในการรอดชีวิตของหลิงอวี๋ก็ยิ่งน้อยลง“ในเมื่อพวกเจ้ามิกล้าลงมือ ข้าจะเป็นคนเริ่มเอง!”เซียวหลินเทียนสะบัดแส้เพลิงแดงในมือ พุ่งเข้าใส่หลงหมิงทันที!เผยอวี้และเหล่ามือสังหารจากตำหนักปีกเงินก็พุ่งเข้าใส่พลธนูของหลงซินอย่างมิลังเลเช่นกันนี่คือสัญญาณของการต่อสู้แบบตะลุมบอน เหล่าจอมมารเองก็เริ่มลงมือสังหารผู้คนเช่นกันทุกครั้งที่กำจัดคู่ต่อสู้ได้หนึ่งคน ก็หมายความว่ามีคนแย่งชิงหยกหล้าสุขาวดีกับตนน้องลงหนึ่งคนมหาสงครามแห่งการต่อสู้แบบผสมผสานจึงปะทุขึ้นในทันใดเซียวหลินเทียนเป็นผู้นำทัพ แส้เพลิงแดงในมือของเขาราวกับเข้าสู่สภาวะคลุ้มคลั่ง ปลดปล่อยพลังกดดันอันเกรี้ยวกราดออ

หลังจากผ่านเหตุการณ์เรื่องกู่ซากศพ หลงหมิงก็เริ่มหวาดระแวงในความสามารถของสวินเย่แล้วเมื่อเห็นเซียวหลินเทียนที่ควรจะตายไปแล้วกลับลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง หลงหมิงก็พลันตื่นตัวระวังภัยขึ้นมาทันทีทว่า ก่อนที่หลงหมิงจะได้ทันเคลื่อนไหว ก็เห็นม่านหมอกสีดำชั้นหนึ่งปรากฏขึ้นห่อหุ้มร่างกายของเซียวหลินเทียน ยิ่งม่านหมอกสีดำนั้นหนาทึบขึ้นเท่าใด กลิ่นอายพลังหยินอันหนาวเหน็บน่าสะพรึงกลัวก็ยิ่งแผ่กระจายออกมาในฉับพลันในใจของหลงหมิงพลันเกิดลางสังหรณ์ที่มิดีขึ้นมาขณะที่เขากำลังจะซัดฝ่ามือเข้าใส่เซียวหลินเทียน ร่างของเซียวหลินเทียนก็พุ่งเข้าใส่หลงหมิงประดุจลูกศรที่หลุดจากแหล่ง ดุจดังอสูรร้ายที่หลุดออกจากกรงขังด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวปานสายฟ้าฟาดคลื่นพลังงานอันมหาศาลปะทุออกมาจากม่านหมอกสีดำอันหนาทึบนั้นในสายตาของหลงหมิง ดูเหมือนว่าเซียวหลินเทียนจะกลายร่างเป็นเงามายานับพันนับหมื่น โจมตีเข้ามาหาตนด้วยความเร็วที่เหนือจินตนาการราวกับภูตผีปีศาจ“เปรี้ยง!”การโจมตีครั้งนี้รุนแรงดุจดั่งคลื่นคลั่งในทะเลพิโรธ คลื่นพลังยุทธ์อันแข็งแกร่งได้แผ่กระจายออกไปรอบทิศทั่วบริเวณพลันสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นราว