KABANATA 20: First killNALANoong bata pa ‘ko hindi ko pinangarap na humawak ng baril. Hindi ko rin pinangarap na ipahamak muli ang buhay ko subalit ito nga talaga siguro ang tadhana ko. Simula nang mamatay si Mama at iwan kami, hindi na ulit pumasok sa isip ko na bumalik sa dati kong buhay dahil gusto kong bumawi kahit wala na siya. Gusto kong ipakita sa kaniya na kaya kong tuparin ang kahuli-hulihang bilin niya.Pumikit ako ng mariin habang mahigpit ang hawak ko sa grip ng baril. Alam kong ito na ang tamang oras para ilabas ko ang naging resulta ng ilang buwan naming pagta-training. Kung baga magsisilbi itong summative test sa parti ko dahil dito ko mailalabas ang mga natutunan ko. Dito masusukat kung hanggang saan ang kaya ko.Inaamin ko, kinakabahan ako at natatakot dahil alam kong maling galaw ko lang ay pwede akong mamatay. Pakiramdam ko ay babaliktad ang sikmura ko habang iniisip ang pwedeng mangyari sa akin pero kailangan kong paalalahanan ang sarili ko na hindi ako pwedeng p

KABANATA 22: FoldedHUGO“Hey,” I muttered as we entered my condominium. Nala’s calmness is bothering me so bad, fuck!She looked at me without saying a word. I can’t read what she’s thinking, even though I am now looking at her beautiful yet emotionless chocolate eyes.“Ano ‘yon? May sasabihin ka ba?” she asked coldly.I can’t help but feel amused and nervous at the same time. I’m amused because she doesn’t know how hot she is with her cold expression registered on her face, yet I’m nervous at the same time because I don’t want her to be like this.I gulped. “Are you mad?” I asked gently.Umiling siya dahilan upang madagdagan ang kaba sa dibdib ko.“Huwag mo nang isipin ‘yon. Magpapahinga na ‘ko.” She turned her back to me, but I didn’t let her foot step away from me. I hold her wrist.“I’m sorry,” I said, but I’m not fucking sincere. If I were to decide, I’d stick with my plan. I want her to live with me in my house, not for my personal reasons but for her safety.I don’t trust Lawr

KABANATA 24: TemptNALA“Anong ginagawa mo dito?” hindi makapaniwalang tanong ko habang nanlalaki pa rin ang matang nakatingin sa kaniya.“I’m going to stay here,” tugon niya at saka dire-diretsong pumasok sa loob ng bahay ko at nilampasan ako.“Anak ng kagang— akala ko ba nag-usap na tayo tungkol dito?!” Ang dami-dami kong sinabi kanina tapos dito rin lang naman pala ang bagsak niya!“Let’s just talk tomorrow, baby. I’m exhausted,” nakapikit niyang sabi habang nakaupo sa kawayan upuan sa sala at nakasandal ang likod sa sandalan nito.Kinilabutan na naman ako nang marinig ko na naman ang madalas niyang tawag sa akin. Hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang sawayin siya sa pagtawag niya sa akin ng gano’n.Sinarado ko ang pinto at saka nakapamewang na hinarap niya.“Saan ka ba kasi galing? Bakit dito ka pa sa bahay ko pumunta sa halip na sa bahay mo, ha?!”Binuksan niya ang mata niya. Bakas ang pagod doon. Nakaramdam naman ako ng kaunting guilt dahil sa inaakto ko. “I’m from the off

KABANATA 26: BetrayalNALA“Uh, I’m sorry, but Mr. Fabellon is not here at the moment, sir.” May I know po what is your appointment with him?" magalang na tanong ko dahil alam kong hindi siya basta-basta sa paraan pa lang ng pagtindig niya at awrang nakapalibot sa kaniya.Sa tingin ko ay nasa mid-50’s na siya ngunit bakas pa rin dito ang ka-gwapuhan.“Are you his secretary?” malamig niyang tanong.Tumango ako. “Y-Yes, Sir.”“I have an important meeting with your boss.”Kinagat ko naman ang pang-ibabang labi ko. Sinasabi ko na nga ba, eh. Importante daw. Nasaan na ba kasi si Hugo? Bakit kasi hindi niya pa rin pinapadaan sa akin ang schedule niya hanggang ngayon? Sa pagkakaalam ko kasi ay ‘yon naman talaga ang trabaho ko dito!“M-Maybe he’s already coming, sir.” You can wait for him and make yourself comfortable here."“Sure.”Pinaupo ko siya sa itim na sofa. Kailangan ko siyang asikasuhin para hindi siya ma-bored lalo na’t importanteng tao pala ‘to.“Do you want coffee, Sir?”“Yes, ple

KABANATA 28: Forget itNALAHindi na umuuwi si Hugo sa sarili niyang bahay at nanatili sa bahay ko sa sumunod na mga araw. Nagdala pa siya ng mga damit niya doon na para bang doon pa niya balak na tumira sa bahay ko. Sa loob ng mga araw na ‘yon ay walang araw na hindi kami nagtatalo dahil sa ginagawa niya. Walang araw na sinasabihan ko siya na umuwi na sa bahay niya. Wala naman siyang ibang sinasabi kung hindi gusto niya akong makasama.“Wala pa ba kayong balak magka-anak ng asawa mo, hija?” kyuryosong tanong ni Aling Perla habang kumukuha ng shampoo na siyang sadya ko dito sa tindahan niya.Kumunot naman ang noo ko dahil sa sinabi niya. “Asawa po?”Tumango ito at binigay sa akin ang binili ko. Inabot ko naman sa kaniya ang bayad ko.“Hindi ba asawa mo ‘yong poging lalaki na nakatira diyan sa bahay mo ngayon? Iyong may mamahaling sasakyan. Naku, matagal ko na talaga ‘yong gustong itanong sa’yo iyon kaso wala namang pagkakataon. Usap-usapan na kasi dito sa barangay natin na kaya ka naw