KABANATA 30: RevengeNALA“Gorgeous!” puri ni Pinter habang pinamamasdan ang repleksiyon ng muka ko sa malaking salamin na nasa harapan namin.Namilog ang mata ko. “Ako ba talaga ‘to?” hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya at mas nilapit ang muka ko sa salamin upang makasigurado.Hindi ko makilala ang sarili ko dahil sa mga make up na nilagay sa akin ni Pinter at sa pag-ayos niya sa brown kong buhok na naging dahilan upang mas lumitaw ang kaputian ko. Nag-iwan siya ng kaunting buhok sa harapan ng muka ko upang mas magandang tingnan.“Of course, Miss Nala. Wala nga akong masyadong ginawa sa muka mo because with or without make-up, you’re beautiful. No wonder Fafa Lion likes you so much. Oh my god, kinikilig talaga ako sa inyo.” Tumili ito. Napangiti naman ako at umayos ng upo. May business event kasi kami na dadaluhan ni Hugo ngayong gabi at heto ako’t inaayusan ni Pinter na isang international Filipino make-up artist na naka-base ngayon dito sa Manila. Madaldal si Pinter kaya hind

KABANATA 32: LoveNALAI slowly opened my eyes when I felt a large arm wrapped around my waist. Kasunod nito ang marahang dampi ng halik sa tungki ng ilong ko. Ang pamilyar na aftershave scent kaagad ni Hugo ang rumihistro sa ilong ko. “Wake up, baby,” marahang bulong ni Hugo sa kaliwang tainga ko. Nang tuluyan ko nang mabuksan ang mata ko ay ang kakaibang kulay ng mata niya kaagad ang nakita ko na natatamaan ng sinag ng araw na mula sa bintana ng kwarto niya. “Good morning,” bati ko sa kaniya sa paos na boses at ngumiti.Ngumiti siya pabalik at mabilis na hinalikan ang labi ko. Nanlaki naman ang mata ko dahil doon at hindi makapaniwalang tiningnan siya. “What?” aniya nang mapansin ang reaksyon ko.Mabilis kong tinakpan ang bibig ko at nagsalita, “Hindi pa ko nag-to-toothbrush!” I point out. Mahina naman siyang natawa. “So?”“Ano’ng so? Baka mabaho ang hininga ko!” Inamoy ko ang hininga ko habang nakatakip pa rin ang palad ko sa bibig ko. Wala naman akong naamoy na mabaho pero ma

KABANATA 34: TruthNALAPakiramdam ko ay nabingi lang ako. Hindi ko alam kung nanaginip lang ba ‘ko o talagang nangyayari ‘to. Hindi naman pwedeng nampra-prank lang sila dahil napakalaking kalokohan naman no’n ‘pag nagkataon. Nadako ang paningin ko kay Hugo na parang hindi naman nagulat sa presensiya ko pagkatapos ay kay Dominic naman na gulat na gulat habang nakatingin sa akin. “M-Mali lang ako ng pagkakarinig, di ba?” utal na tanong ko. Ramdam ko ang mabilis ng pagtibok ng puso ko dahil sa kaba. “No. You heard it right,” sabi ni Hugo. Napapikit naman ako dahil sa narinig. Paano? Paano ko naging kapatid si Dominic? Nawawala ba siyang anak ni Mama? Pero imposible dahil alam ko na ang kwento niya. “You knew that she was here, right, Lion?” hindi makapaniwalang tanong ni Dominic kay Hugo. Nagkibit balikat naman si Hugo. “She deserves to know, Velasco. I’ve been keeping this to myself for the past few months. I realized that she needs to know who she is,” seryosong sabi niya at saka

KABANATA 36: AbductedNALAHindi ko alam kung ano ba’ng dapat ‘kong gawin o maramdaman. Halo-halo na ang emosiyon ko ngayon at wala akong ideya kung pa’no ko ba ‘to iha-handle. Nasasaktan ako, kinakabahan, naiiyak, naiinis, at nagagalit. Gulong-gulo na ‘ko. Maraming tanong ang bumabagabag sa utak ko at hindi ko alam kung saan ako kukuha ng sagot.Hindi pa rin mawala ang panginginig ng kamay ko dahil sa nangyari. Hindi ko maintindihan kung ano ba talagang nangyayari. Para akong nasa loob ng isang maze at hindi ko alam kung saan o paano ako lalabas. Binitawan ng lalaking armado ang braso ko nang makapasok na kami sa loob ng isang kwarto. Kahit ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko ay nagawa ko pa ring pagmasdan ang kwartong pinasukan namin.Modern-Spanish ang style ng kwarto. Ang mga dingding ay pininturahan ng deep blue na may magarbong gintong mga accent na para bang nagpapahiwatig ‘yon kung gaano ito kamahal. Sa gitna ng kwarto ay may malaking four-poster bed na may plush, na

KABANATA 38: DealNALALimang araw na ang nakakalipas simula nang mag-usap kami ni Daniel Cordova sa kaniyang opisina. Hindi kagaya no’ng unang dalawang araw ko dito na nakakulong lang ako at hindi pinapalabas sa kwarto, ngayon ay pinayagan na akong makalabas pero may mga nakasunod pa rin sa aking mga armadong lalaki na bantay sarado sa bawat galaw ko.Sa loob ng limang araw na ‘yon ay hindi ko na ulit nakita pa si Damian. Wala naman akong pakialam sa totoo lang. Ang ipinagtataka ko lang, bakit mukang wala namang alam ang tatay ko sa pagbubuntis ko? Kung sinabi niya talaga sa tatay ko na buntis nga ako hindi ba dapat gumagawa na sila ngayon ng paraan para mawala sa akin ang anak ko?Hindi naman sa gusto kong mapahamak ang baby namin ni Hugo. Maganda nga ‘yon na hindi nila alam na buntis nga ako pero nagsisimula na akong maguluhan sa pagkakakilanlan ni Damian.Kalaban ba siya o kakampi? Dapat ba siyang pagkatiwalaan o hindi?Kung kalaban nga siya posibleng sinabi niya na sa tatay ko na