Married a Secret Billionaire のすべてのチャプター: チャプター 831 - チャプター 840

Kumunot ang noo ni Zephyr. Para sa kanya, kakaiba ang sinabi ni Alexander. Hindi mahalaga kung di niya gustong agawin si Cordelia. Anong ibig niyang sabihin sa hindi niya “tatangkaing” gawin iyon?Sa halip na magsalita nang normal, yumuko siya, tinikom ang labi niya, at tumawa. Anong ibig niyang sabihin sa lahat ng iyon. Inisip ni Zephyr ay marami na siyang nakasalubong na tao. Gayunpaman, nang nakita niya si Alexander, doon niya lang napansin na mayroong tao sa mundo na hindi niya mabasa. Pagkatapos manahimik nang isang sandali, nagsabi siya, “Tinanong mo ko noon kung naaalala kita. Pinag-isipan ko to nang matagal pero wala akong maalala.”“Ayos lang.” Nanatili ang mainit na ngiti sa mukha ni Alexander. “Noong nag-aaral pa tayo nun. Maiintindihan kong nakalimutan mo na yun.”“Kamahalan… sa Walton ka rin nag-aral?”“Tama.” Pinagsalikop ni Alexander ang mga kamay niya habang hinihimas ang mga hinlalaki niya. “Mababa nga lang ang grades ko. Tiyak na hindi mo ko napansin.”Gayu

“Ano!?” si Zephyr naman ang nagulat. “Hindi pwede!“Wifey, paghihiwalayin mo ba kami habangbuhay?“Pangako! Pangako magdadahan-dahan na ko mula ngayon, okay?”Mag… dadahan-dahan na siya mula ngayon?Kumilos ang mga mata ni Cordelia at hindi niya napigilang tumawa nang malakas. Kahit na gaano pa siya kaseryoso at kalmado sa labas, minsan ay hindi siya maintindihan sa bahay. “Sige,” simple siyang inasar ni Cordelia. “Kapag ginawa mo pa ulit yan sa anak natin, talagang magdadahan-dahan ka habangbuhay!”“Ikaw…” Tinitigan siya ni Zephyr nang may nanlalaking mga mata. Gayunpaman, mabait si Zuko sa kanya. Kinaway niya ang matataba niyang braso para magpakarga sa kanya. Siguro ay gusto na naman niyang lumipad kagaya ng ginawa niya kanina. Ngumisi si Zephyr. Naisip niyang hindi siya nakikipagtalo sa asawa niya sa harapan ng anak nila. Maghihintay siya hanggang nasa kwarto na sila mamayang gabi… “Anong iniisip mo?”Nagising kaagad si Zephyr mula sa mga nakakatuksong kaisipan ni

Suminag ang boses na iyon sa madilim na buhay ni Alexander na parang isang ilaw. Hindi niya maalala kung paano nagmakaawa ang mga taong iyon sa pagkabugbog, o kung gaano sila naging mapagpakumbaba noong humingi sila ng tawad sa kanya. Ang naalala niya lang ay ito ang unang beses sa buhay niyang prinotektahan siya. Ang bagong dating ay parang isang diyos na bumaba sa langit na nagbigay sa kanya ng pag-asa at kalinga. “Ayos ka lang?” Tinulungan niya siyang tumayo. “Ako si Zephyr Hamerton. Ako ang captain ng boxing team.”"Zephyr…"Natulala si Alexander sa gwapo niyang mukha at nagpakita ng isang ngiti na mas pangit pa sa isang ngiwi. …Biglang dumilat si Alexander at kinilabutan siya. Tinignan niya ang walang lamang tasa sa harapan niya at pinilit na ngumiti. Ang dami niyang nainom na kape kaya paanong nakatulog pa rin siya? Pareho pa nga ang panaginip niya…Nang tatayo na siya para umalis, bigla siyang tinapik ng tauhan niya. Nakatitig siya sa pintuan. “Ano?” Lumingo

Bumalik si Alexander sa palasyo na parang isang ligaw na kaluluwa. Para bang hinigop ang enerhiya niya habang nanghihina siyang umupo sa sofa. Umalingawngaw sa tainga niya ang mga sinabi ni Victoria. “Burahin mo si Aurelia para sa'kin! Kapag umupo ako sa trono at ikasal ako kay Neil, titiyakin kong mananatiling lihim ang sikreto mo! At saka pwede kong bigyan ng mas magandang pagtrato ang mga Irwin… Di ba may anak si Zephyr? Siya ang apo ni Mr. Irwin. Gagawin ko siyang knight, at siya ang magiging pinakadakilang bata sa buong Southeast Aciatic!”Patuloy na hinimas ni Alexander ang pagitan ng kilay niya. Nang tumingala siya at tinignan ang crystal plate sa mesa, hindi niya nakita ang paborito niyang pinya sa mga prutas doon. Binasag niya ang plato sa galit!Nagulat ang lahat ng gwardya. Nanatili sila sa kinatatayuan nila at hindi nagtangkang huminga nang malakas. Madalas na mabait ang prinsipe at magalang siya sa mga tao. Maraming gwardya sa lugar ang gusto siyang maging amo. G

“Oh, wala lang.” Natauhan si Alexander. “Magpatuloy ka.”Ngumiti si Aurelia. “Wala na akong ibang sasabihin. May isang bagay lang akong gustong idagdag. Isa itong bagay na kamakailan ko lang natutunan. Hindi kami aatake hangga't hindi kami inaatake.”“Paano kung… inatake na ako?”“Burahin mo ang taong yun!”Naliwanagan si Alexander nang nakita niya ang ngiti niya. Paano siya naipit nang ganito katagal ngayong isa itong bagay na alam ng isang hamak na dalaga?Hindi pa siya nakaramdam ng pagmamahal simula noong bata pa siya. Kahit na kapatid niya si Victoria, tinatrato niya siyang parang basura. Higit pa roon, pagkatapos mapaikot ng pamilya niya, inisip niya talagang siya ang nagsanhi ng pagkamatay ng nanay niya. Napakamasunurin niya kay Victoria, pero anong napala niya?Lalo lang siyang hindi nakuntento!Inisip ni Aurelia ay may nasabi siyang mali nang nakita niya siyang nakatulala sa kawalan. Nahihiya niyang kinamot ang ulo niya. “Kamahalan, wag… mo kong pagtawanan! Wala a