(TFD) Chapter 51Sandali niyang pinutol ang halik para hubarin ang suot kong damit. Kulang na lang umungol ako ng pagtutol nang lumayo siya at lumapit sa mga dayaming nandoon. Inayos niya ang mga hinubad namin na damit sa pagkakalatag at alam ko na kaagad na doon niya ako pahihigain.Kung binigyan niya ako ng pagkakataon ay baka pinamulahan na ako sa dilim. Ngunit bago pa ako mahiya'y muli na siyang tumayo at inatake ako ng malalim na halik. Iginiya niya ang katawan ko pahiga sa dayaming nalalatagan ng damit na hindi pinaghihiwalay ang magkahinang na mga labi namin.Napasinghap ako sa lamig ng suot niyang kwintas. Pumatong iyon sa dibdib ko. Naka-alalay sa ulo ko ang isang kamay niya. Samantalang ang isa ay kung saan-saan na lumalandas. Mula sa braso ko, padausdos papunta sa maliit ko na bewang, at panghuli ay kung nasaan ang aking natitirang saplot. Umungol ako nang makiliti sa mabagal na paraan ng pagbaba niya roon sa panty ko."Why are you not wearing a bra?" Tanong niya matapos pu

(TFD) Chapter 53Hinatak ako ni Silas palabas. Si Grandpa at Manang Lupe ay sumilip din para alamin kung ano ang nangyayari. Mabilis kong nakalimutan ang iniiyakan ko kanina. Hindi ko pa tuluyang nakikita'y kinabahan na ako sa mga sigawan at putok ng baril.Malakas akong napasinghap nang makita ang mga duguan at nakahandusay na mga tauhan. Kumapit ako sa braso ni Silas at hindi makapaniwala sa nasasaksihan. Muling uminit ang mga mata ko at mabilis namalibis ang mga luha.Hindi ko kayang panuorin ito! Masiyadong brutal!Pumikit ako ng mariin. Ako na naman ba ang dahilan nito? Dumilat ako at halos manginig ako sa takot. Ang mga trabahador na nagkakasiyahan kanina ay nagsisigawan na ngayon at nagtatakbuhan.They are running for their lives! They are running because they are scared to die!Nakabakas ang pangamba sa mukha nang lumapit ang pinakamataas na tauhan nila Adam na narito. Ang iba'y nagtungo kina Grandpa at Manang Lupe."I think they are hundreds, Silas! Hindi namin inasahan na ga

(TFD) Chapter 55They slid me inside the luxury car. Mayroon silang dalang sasakyan para kunin ako sa gate. Wala akong balak sumama at nanatiling nakaupo at nakatulala sa sementadong sahig. Kung hindi pa inutos nang babae na nasa speaker, hindi nila dadampian ng daliri kahit ang balahibo ko.Parang ang layo ng tinakbo ko kanina ngunit ngayong pabalik kung saan ako tumakbo ay parang kisap-mata lang ang layo. Muling nabuhay ang takot ko nang matanaw ang nakahilera na mga tao. Naroon pa rin sila kung saan ko iniwan. Maging ang matandang lalaki ay nanatili at hindi naghihintay.They lined up elegantly but the hair all over my body was rising because of the way they greeted me when I got out of the car. It felt like a daughter of demon has arrived. Pakiramdam ko pati ang hanging nilalanghap ko ay pag-aari ng tao na nagpakuha sa akin.I remember her calling me Liviya. She said I am her daughter. Ibang pangalan ang binanggit niya ngunit nasisiguro ko na hindi siya magkakamali sa kukunin na t

(TFD) Chapter 57-----Skip if you can't tolerate torture-----"I will not choose! I will not kill anyone!" I shouted at her, shocked.Uutusan niya akong pumatay? Hindi ako katulad niya na mamamatay tao! Kahit galit ako sa isang lalaki na nakaluhod at nakayuko sa harapan ko ay hindi magiging sapat ang galit ko para patayin siya! Masiyadong mababaw iyon at hindi makatao!Mahina siyang tumawa sa tabi ko na hindi bumubukas ang labi. Kinasa niya ang baril na ipinipilit niya kanina sa akin at itinutok sa matandang halos hindi na makaluhod ng maayos dahil mukhang pinahirapan nila bago dalhin dito."What-"Hindi pa ako tapos sa pagtatanong ay pinaputok na niya ang baril. Napaatras ako at napasigaw. Ang aking mga kamay ay lumipad papunta sa aking bibig. Nanlalaki ang mga mata ko sa takot at gulat.Ang matandang lalaki ay naliligo na ngayon sa sarili nitong dugo matapos niyang barilin ng dalawang beses sa ulo. Ni hindi niya binigyan ng pagkakataon na magmakaawa.Nanghina ang mga tuhod ko at nap

(TFD) Chapter 59Nagising ako na nasa kwarto. Natulala ako sa kisame. Ang mainit na likidong nasa mata ay mabilis bumalong palabas. Tahimik ang kwarto pero parang naging masakit na musika ang mga sigaw sa sakit, takot, at pagmamakaawa. Walang tunog ang aking pag-iyak subalit walang tigil ang paglabas ng luha na dumadausdos sa pisngi ko pabagsak sa unan.Hindi ko alam kung ano ang sumunod na nangyari. Hindi ko na rin gustong malaman.Wala pang bente kwatro oras nang naganap ang lahat. Ilang oras, araw, buwan, o taon ba akong mananatili rito? Kakayanin ko bang mapanatiling nasa katinuan ang sarili ko sa mga susunod pang araw? Bawat segundo natatakot ako na mayroon na naman panibagong mangyari.Saan naman nila ako susunod na dadalhin?Nagpunas ako ng luha at mabilis pumikit nang marinig ang pagbukas ng pinto. Halos umalog ang kama sa lakas ng tambol ng puso ko. Nagwawala at gustong lumabas dahil sa takot na nararamdaman. Para akong mawawalan ulit ng malay dahil sa bilis ng tibok nito."S