Semua Bab อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Bab 2371 - Bab 2380

การมาของอันเหนียน ทำให้คนทั้งหมดล้วนดีใจกันมากกระทั่งผู้เฒ่าฟู่กับเซี่ยซื่อก็ยังยิ้มไม่หุบเลยนี่มีความหมายพิเศษอย่างยิ่งสำหรับพวกเขาหลังจากนี้ตงฉิงจะปรากฏขึ้นบนดลกอีกครั้ง ไม่มีทางที่พวกข้าราชการขุนนางทั้งหมดจะล้วนเป็นคนที่พวกเขาคุ้นเคย พวกเขาเพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่คนเอง?แต่ว่า ในช่วงแรกเริ่ม การมีคนที่พวกเขารู้จัก ไว้ใจได้และชื่นชอบอยู่ด้วยนั้น ก็ถือเป็นเรื่องที่ทำให้อุ่นใจมากจริงๆตอนนี้ที่ตงฉิงมีคนแบบนี้เพิ่มขึ้นมาอีกคน การพัฒนาของตงฉิงในอนาคตก็อาจจะยิ่งเป็นไปตามความต้องการของพวกเราขึ้นไปอีกยิ่งไปกว่านั้น หลังจากนี้พอข้างกายมีคนที่คุ้นเคย ก็จะไม่มีความรู้สึกเหมือนจากบ้านเกิดเมืองนอนมาแล้วในอุทยานจัดงานเลี้ยงขึ้นวันนี้ทุกคนกินดื่มกันอย่างสบายใจ"อันชิงก็ใกล้จะเข้ามาแล้ว"หลังจากมื้ออาหาร อันเหนียนก็บอกข้อมูลหนึ่งกับฟู่จาวหนิง"จริงหรือ?"ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดอันชิงถึงอย่างไรก็แต่งงานแล้ว บ้านสามีอยู่ในเมืองหลวงก็ถือว่ามีตัวตนฐานะอยู่ จะให้พวกเขาออกมาก็ไม่น่าเป็นไปได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังเพื่อภรรยาคนใหม่อย่างอันชิงด้วยแล้วในใจนางสั่นกึ สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย"ค

"เมล็ดพันธุ์วัตถุดิบยามากขนาดนี้เชียว?""ไม่ใช่บอกว่าดินของตงฉิงก็อุดมสมบูรณ์รึ?" ผู้อาวุโสจี้มาถึงตงฉิงก็ดีใจมาก "ครั้งนี้เจ้าพันธมิตรสนับสนุนเต็มที่เลย ให้เมล็ดพันธุ์วัตถุดิบยามามากมาย แล้วยังส่งกลุ่มผู้เชี่ยวชาญยามาอีกกลุ่มหนึ่ง"ผู้อาวุโสจี้พาคนมาด้วยเกือบสามสิบคนนอกจากผู้เชี่ยวชาญยา ยังมีคนที่สามารถปลูกวัตถุดิบยาได้ด้วยอีกบางส่วน และมีหมอตี๋ กับจับกังอีกบางส่วนด้วยคนเหล่านี้พอเข้ามา ถังอู๋เยว่ก็ยิ่งดีใจ เพราะข่วงนี้เขาวิ่งไปหลายที่ และเจอเข้ากับหุบเขาแห่งหนึ่งที่เหมาะจะปลูกวัตถุดิบยาด้วยที่นั่นไม่มีคน แต่เหมาะที่จะอยู่อาศัยมากเขากำลังเตรียมรอให้อ๋องเจวี้ยนกลับมา แล้วจะยื่นขอซื้อหุบเขาลูกนั้น หลังจากนี้จะใช้เป็นที่อยู่อาศัยอีกแห่งของเขาชิงถงถ้าพี่ใหญ่เฝ้าอยู่ที่เขาชิงถง เขาเองก็มาเฝ้าที่นี่ได้เช่นกัน"ผู้อาวุโสจี้ วัตถุดิบยาชนิดนี้มีหุบเขาแห่งหนึ่งเหมาะมากๆ ไว้ถึงเวลาข้าจะพาท่านไปดูนะ พี่หญิงจาวหนิงรับปากข้าไว้แล้ว ไม่ว่าหุบเขาลูกนั้นจะขายได้หรือไม่ ก็จะส่งให้ข้าได้ใช้"ถังอู๋เยว่บอก "ข้าเองก็ไม่ได้อยากได้หุบเขาใหญ่ขนาดนั้น ดังนั้นข้ารู้สึกว่าพวกเรามาเป็นเพื่อนบ้านกัน

คนชุดดำพอได้ยินฟู่จาวหนิงถามแบบนี้ ก็พูดออกมาอย่างไม่พอใจว่า "พวกเขาอวดดีหยิ่งผยองนัก! ไม่เห็นเจ้าเมืองกับคุณชายใหญ่ของเราในสายตา!""ไม่ได้ดูเสียเลยว่าพวกเขาพักอยู่ที่ไหน! ทั้งๆ ที่อยู่ในจวนเจ้าเมืองแท้ๆ แต่ท่าทีกลับทำอย่างกับเชื้อพระวงศ์ก็มิปาน สูงส่งเสียเต็มประดา แล้วยังคิดจะให้เจ้าเมืองของเราฟังคำสั่งอ๋องเจวี้ยนคนนั้นอีก""ตั้งแต่ข้าเกิดมา ยังไม่เคยเห็นเชื้อพระวงศ์มาก่อน แต่ว่าตงฉิงก็เป็นเรื่องตั้งแต่สมัยไหนแล้ว อตนนี้ตงฉิงไม่มีอยู่อีกแล้ว พวกเจ้าที่มาจากแคว้นเจา ยังคิดจะมาอหังการที่นี่หรือ?""เจ้าเมืองกับคุณชายใหญ่ของเรา จะให้พวกเขาได้ทำตัวอวดดีอีกไม่กี่วันเท่านั้น พอถึงเวลาจะสั่งสอนบทเรียนที่ไม่มีวันลืมให้พวกเขาเอง"พวกของฟู่จาวหนิงฟังคำพูดคนชุดดำนี้แล้ว ก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้พวกเขานี่มันน่าสนุกจริงๆคนชุดดำคนนี้ ตั้งแต่เด็กอยู่แต่ในเมืองอั้นมาตลอด เมืองอั้นถูกทอดทิ้งจากโลกภายนอกไปแล้ว คนที่นั่นใช้ชีวิตตามกฏระเบียบจากความทรงจำเก่าๆ เท่านั้นไม่เคยได้สัมผัสกับสิ่งที่อยู่ในโลกภายนอกเลย ทำให้ไม่มีการพัฒนาเปลี่ยนแปลงใดๆการเติบโตของพวกเขาจำกัดมากเกินไป ตอนนี้เลยรู้สึกว่าผู้คนค

ฟู่จาวหนิงตอนนี้พอฟังมามากขนาดนี้ ก็ยังอยากจะเข้าไปในเมืองอั้นอยู่ดี กระทั่งผู้เฒ่าฟู่คิดว่านางไม่เชื่อใจเซียวหลันยวนเสียแล้ว กังวลว่าเขาจะถูกอวี๋เซียนเอ๋อร์ในเมืองอั้นทำให้หวั่นไหวไปจริงๆ"ท่านปู่ ท่านคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย?"ฟู่จาวหนิงพูดไม่ออกบอกไม่ถูก"งั้นเจ้าทำไมถึงยังอยากเข้าไปในเมืองอั้นล่ะ?""ข้ารู้สึกว่า เมืองอั้นปิดเอาไว้นานหลายปี ไม่รู้ต้นกำเนิดน้ำของพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง อาหารการกินมาจากที่ไหน เพาะปลูกยังไง เป็นพืชผลอะไรบ้าง? ต่อให้มีข้าว แล้วเครื่องปรุงล่ะ? พวกเกลือมีไหม? ถ้าไม่มี แล้วใช้อะไรมาทดแทน"ฟู่จาวหนิงอันที่จริงคิดมากอยู่และพอนางพูดแบบนี้ ถังอู๋เยว่กับผู้อาวุโสจี้ทั้งสองคนก็เข้าใจขึ้นมาถึงยังไงพวกเขาก็มีความรู้วิชาแพทย์อยู่บ้าง"พี่หญิงจาวหนิง ท่านคิดจะเข้าไปดูว่าสุขภาพประชาชนมีปัญหาอะไรบ้างสินะ?""ถ้าหากขาดเกลือเป็นเวลานาน คนก็อาจจะมีโรคภัยไข้เจ็บบ้าง หน้าตาก็จะแปลกๆ ไปด้วย" ผู้อาวุโสจี้เอ่ยขึ้น "แต่ว่า เมื่อครู่คนชุดดำก็เหมือนจะไม่ได้เป็นอะไรมากนะ แค่ผมไปหน่อยเท่านั้น?""ร่างกายก็เหมือนสูงไม่พอด้วย"ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น "นอกจากนี้ดูจากหลายคนที่จับมาตรง

ตอนที่เซียวหลันยวนเดินออกมาก็อาบไปด้วยแสงอวี๋เซียนเอ๋อร์มองจนตาตรงแน่วอ๋องเจวี้ยนเดิมทีก็เป็นชายงามบนโลกอยู่แล้ว อยู่ที่ไหนก็เป็นจุดสนใจ ในเมืองอั้นเองก็ยังเป็นเช่นนั้นทั้งเมืองอั้น ไม่มีคนที่สูงกว่าเขา ดูสูงส่งมากกว่าเขาคนของเมืองอั้นเดิมทีเพราะรับสารอาหารไม่ครบถ้วน ขาดแคลนอาหารเสื้อผ้าจนดูเตี้ยกันหมด ยังไม่พูดถึงอวี๋เซียนเอ๋อร์ หญิงสาวของจวนเจ้าเมืองทั้งหมดตอนที่ว่างๆ ก็ยังแอบวิพากษ์วิจารณ์อ๋องเจวี้ยนกันอยู่รวมถึงเหล่าหญิงสาวในเรือนหลังเจ้าเมืองด้วย แล้วยังมีพวกหญิงรับใช้สาวใช้เหล่านั้น พออ๋องเจวี้ยนเข้ามาก็ทำให้พวกนางปั่นป่วนไปหมดอวี๋เซียนเอ๋อร์จะยอมปล่อยวางง่ายๆ ได้ยังไง?"เซียวหลันยวน!"นางเรียกชื่อเซียวหลันยวนขึ้นมาตรงๆ แล้วจะวิ่งไปตรงหน้าเขา ชิงอีกลับขวางนางเอาไว้"ข้ามีเรื่องสำคัญต้องคุยกับท่าน!"อวี๋เซียนเอ๋อร์กดเสียงต่ำ "ข้าช่วยท่านรับมือพ่อข้ากับพี่ชายข้าได้นะ!"คำพูดของนาง ทำให้ชิงอีอดเหลือบมองดูนางไม่ได้ช่างกตัญญูเสียจริงถึงกับวิ่งเข้ามาบอกว่าช่วยรับมือพ่อกับพี่ชายนางได้แบบนี้? คิดสละครอบครัวเพื่อความถูกต้องอันยิ่งใหญ่เลยรึชิงอีมองไปทางท่านอ๋องท่าน