Semua Bab อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Bab 2361 - Bab 2370

พ่อลูกฟู่จิ้นเชินออกไปแล้ว เสิ่นเชี่ยวก็ต้มชาอยู่ในห้องอ๋องเจวี้ยน ชิงอีคอยคุ้มกันอยู่ไม่ห่างไปนักเซียวหลันยวนนั่งอยู่อีกด้านหนึ่งเสิ่นเชี่ยวยังไม่เคยอยู่กับอ๋องเจวี้ยนแบบนี้มาก่อนเหลือบมองลูกเขยคนนี้ของตนเองผาดหนึ่ง นางก็ถอนใจยาวออกมาเซียวหลันยวนเหลือบตามองเข้ามา"ท่านกังวลว่าข้าจะพาอวี๋เซียนเอ๋อร์กลับไปหรือ?" เขาถามขึ้นเสิ่นเชี่ยวส่ายหัว "ข้าเชื่อว่าท่านไม่ทำ แต่เรื่องนี้จัดการได้ลำบาก ข้าไม่รู้ว่าต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน ท่านไม่ได้บอกว่าจาวหนิงตั้งท้องแล้วหรือ? ไม่รู้ว่านางจะกังวลมากแค่ไหนด้วย"สีหน้าเซียวหลันยวนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเดิมทีเขาสะกดความร้อนรนและกังวลไว้ ตอนนี้พอได้ยินคำนี้ของเสิ่นเชี่ยว เขาก็สะกดไว้ไม่ไหวแล้วถ้าหากฟู่จาวหนิงไม่ได้ตั้งท้อง เขายังไม่ต้องกังวลมากขนาดนี้ เพราะจาวหนิงจะเชื่อในความสามารถเขา และไม่ร้อนรนมากจนเกินไปกระทั่งอาจจะวิเคราะห์อย่างมั่นคงว่าพวกเขาน่าจะกำลังเจอกับปัญหาอะไร ต้องการของอะไร แล้วก็ให้คนจัดเตรียมมไว้ที่ด้านนอก พอสบโอกาส นางก็สามารถเข้ามาสนับสนุนได้แต่ว่าตอนนี้นางไม่ใช่คนคนเดียวอีกแล้วเซียวหลันยวนกลัวว่านางจะกังวลใจ กินไม

ฟู่จิ้นเชินออกมาหลังจากเจรจากับเฉิงอวิ๋นเจี้ยนเสร็จ ก็เห็นคนสองคนทำตัวลับๆ ล่อๆ เดินตามมา"ท่านพ่อ ข้าไปจัดการคนเลยดีไหม?"ฟู่จาวเฟยเองก็พบสองคนนั้นแล้วตอนที่เข้ามา พวกเขาก็คอยระวังมาตลอด สลัดพวกสะกดรอยทิ้งไปหลายคนต่อมาเฉิงอวิ๋นเจี้ยนก็ส่งคนเข้ามารับ พาพวกเขาเดินผ่านทางลับ และมีคนเข้าไปขวางพวกสะกดรอยเอาไว้ด้วย ดังนั้น คนของเจ้าเมืองทางนั้นน่าจะถูกสลัดทิ้งไปแล้วถึงจะถูกถึงยังไงเฉิงอวิ๋นเจี้ยนก็คุ้นเคยกับเจ้าเมืองอวี๋กับคนของเขาเป็นอย่างดี ใช้ชีวิตในเมืองนี้มาหลายปี คุ้นเคยกับถนนใหญ่ซอกซอยเล็ก การสลัดฝ่ายตรงข้ามทิ้งได้ไม่ใช่เรื่องแปลกตอนนี้มีอีกสองคนมาสะกดรอยตามพวกเขา ฟู่จิ้นเชินรุ้สึกแปลกใจมากสองคนนี้ เขารู้สึกว่าไม่ใช่คนของเจ้าเมืองอวี๋"ยังไม่ต้องลงมือ สังเกตไปก่อน"ฟู่จิ้นเชินพาลูกชายเข้าไปเดินวนเล่นในเมืองต่อ ร้านรวงทุกร้านที่เปิดเขาล้วนเข้าไปเยี่ยมชม กระทั่งหอคณิกาก็ยังเข้าไปด้วยถูกต้อง ในเมืองอั้นเองก็มีหอคณิกาในอดีตมีอยู่ ต่อมาก็สืบทอดกันลงมาหลังจากพวกเขาเข้าไปในหอคณิกา ก็มีแม่นางคนหนึ่งเข้ามาต้อนรับพวกเขา เอ่ยขึ้นเสียงต่ำว่า "ข้าคือน้องสาวญาติของเฉิงอวิ๋นเจี้

เสิ่นเชี่ยวพอได้ยินประโยคที่คุณชายใหญ่อวี๋จู่ๆ ถามขึ้นใน ในใจก็สั่นกึกนางเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง และมองเห็นเจตนาไม่ดีบนสีหน้าเขานี่ชัดเจนว่าคิดจะพูดอะไรที่ไม่ค่อยดีกับนาง"ข้าไม่อยากออกไป ไม่ได้หรือ? ถ้าหากเจ้าเมืองอวี๋ยินดีล่ะก็ พวกเราเองสามารถไปพักด้านนอกได้ จะได้ไม่ต้องถูกตั้งคำถามกระทั่งเรื่องที่ข้าไม่อยากออกไปข้างนอกแบบนี้"เสิ่นเชี่ยวเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ "น่าเสียดายที่ก่อนหน้านี้เจ้าเมืองอวี๋ต้อนรับพวกเราเข้ามาในจวนเจ้าเมืองอย่างมีกระตือรือร้น"อวี๋ลี่ถูกนางสวนมาหลายคำแบบนี้แต่ก็ไม่โกรธ เขารู้สึกว่าตอนนี้น่าจะเพราะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นไม่เป็นไร เขาบอกนางเองได้"ไม่ใช่เช่นนั้นหรอก เจ้าอยากจะออกไปหรืออยากจะพักผ่อนอยู่ที่นี่ มันก็อิสระของเจ้า ข้าก็แค่อยากรู้อยากเห็น ไม่ใช่พูดกันว่าพวกเจ้าสามีภรรยารักกันกลมเกลียว ร่างกับเงาไม่อาจแยกกันได้หรอกหรือ? ขนาดลูกชายเขายังพาออกไปได้ แล้วทำไมถึงไม่พาเจ้าไปด้วย?""คุณชายใหญ่อวี๋ฟังคำคนไม่รู้เรื่องรึ?""ฮูหยินฟู่เองก็ไม่ต้องระแวดระวังขนาดนี้ก็ได้ ข้าก็แค่มาคุยกับเจ้าเท่านั้น ไม่มีอะไร เพียงแต่คนของข้าไปเจอคุณชายฟู่กับนายน้อยฟู่ข้างน

เหล่าสาวใช้คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเซียวหลันยวนแบบนี้เขาขมวดคิ้ว มองไปทางเสิ่นเชี่ยว"ท่านมาจัดการหน่อย"เซียวหลันยวนพูดคำนี้จบก็หมุนตัวจากไปเขาเชื่อว่าในฐานะภรรยาของฟู่จิ้นเชิน น้องสาวของเสิ่นเสวียน จุดนี้เสิ่นเชี่ยวน่าจะจัดการได้ดีแล้วก็ตามคาด ตอนที่ฟู่จิ้นเชินกับฟู่จาวเฟยกลับมา สาวใช้เหล่านี้ก็กลับมาทำงานตามปกติแล้ว ฟู่จิ้นเชินเองก็เฉียบคมมาก สัมผัสได้ถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปหน่อยๆ ของพวกนางทันทีก่อนหน้านี้แค่ทำงานไปตามกฏระเบียบอย่างเคร่งครัด แต่ตอนนี้กลับแสดงออกถึงความกระตือรือร้นอย่างเห็นได้ชัด แล้วยังมีความรู้สึกเหมือนเป็นสาวใช้ของบ้านตนเองเสียด้วยซ้ำ"ท่านพ่อ ข้าจะไปหาพี่เขย"ฟู่จาวเฟยบอกกับเขา"ไปเถอะ ไปหาน้ำแกงแก้เมาดื่มเสียด้วย""ทราบแล้ว"ฟู่จิ้นเชินไปที่ห้องหาเสิ่นเชี่ยว เห็นนางกำลังพลิกหนังสืออยู่ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นเรื่องเล่าการค้าในเมืองอั้นด้วยเขารู้สึกประหลาดใจขึ้นทันทีหนังสือแบบนี้ คนของจวนเจ้าเมืองไม่น่าจะหามาให้นางกระมัง เพราะอย่างน้อยก็สามารถสืบเสาะการพัฒนาของเมืองอั้นในช่วงหลายปีนี้ได้ตอนนี้พวกเขาถูกเจ้าเมืองอวี๋ระแวงอยู่ ถือเป็นศัตรู แล้วจะเอาหนังสือ

ด้านนอกเมืองอั้นขบวนยาวเหยียดกำลังห้อทะยานด้านหน้ามีรถม้าสองคัน ดูหรูหราแข็งแรงมากในรถม้า เสิ่นเสวียนหลับตาทำสมาธิ ถือโอกาสคิดเรื่องของเมืองอั้นเส้นทางนี้เขาเองก็ผ่านความยากลำบากมาเหมือนกัน หลบหนีจากการไล่สังหารของฝ่าบาทต้าชื่อ แล้วยังมีพวกศัตรูคู่แค้นของตระกูลเสิ่นอีก ตรงมายังตงฉิงอย่างระมัดระวังตระกูลยิ่งใหญ่ขนาดนี้ อย่าว่าแต่จำนวนคนเลย ต่อให้สิ่งของ ทรัพย์สิน ก็มีมากมายเหลือคนาของเหล่านี้แน่นอนว่าต้องขนมาที่ตงฉิง ไม่มีทางทิ้งไว้ที่ต้าชื่อถึงอย่างไร ตงฉิงหลังจากนี้ถ้าฟื้นฟูแคว้นได้จริง ก็คงจะต้องมีการแย่งชิงอำนาจเหมือนกัน ขอแค่มีคน ก็จะมีระดับชั้น มีการต่อสู้แย่งชิง เรื่องนี้ปกติเอามากๆตระกูลเสิ่นของเขา ต่อให้คิดจะมาตงฉิง ก็ไม่ใช่เข้ามาพึ่งพาฟู่จาวหนิง พึ่งพาอ๋องเจวี้ยนพวกเขาเองก็ต้องรักษาขุมพลังและต้นทุนของตระกูลใหญ่เอาไว้ให้ได้หลังจากนั้น พวกเขาถึงจะสามารถเป็นบ้านฝ่ายหญิงของฟู่จาวหนิงกับเสิ่นเชี่ยวต่อได้ เป็นทางหนีทีไล่ให้พวกนาง เป็นที่พึ่งให้พวกนางถ้าจะพึ่งพาแค่อ๋องเจวี้ยน หลังจากนี้เกรงว่าคงจะเดินได้ไม่ไกลดังนั้น สิ่งของเหล่านี้จึงต้องแบ่งเป็นหลายส่วน คนเอ