"May napili na po ba kayo, senyor?" tanong muli ng isang reporter."Yes, ang anak ko mismo ang pumili sa kanila bago pa naganap ang aksidente. Ngunit hindi ko alam kung sino sa kanilang dalawa ang mas nakakahigit para sa kabutihan ng aking apo."Mula sa paglalakad, nagtataka si Stella sa mga narinig. Hindi niya alam na ganito ang mangyayari at walang sinasabi ang abuelo. Tumigil siya sa paghakbang mula sa likod ng intablado at hinintay na tawagin siya ng abuelo. Kampanti siya na ang mapili na maging asawa niya ay kaya niyang manipulahin. Nabawasan ang alalahanin niya nang malaman na hindi dumating si Charles. "Ladies and gentlemen, please welcome my one and only, granddaughter!" Sandaling tumigil sa pagsasalita si Fausto at inilahad ang palad sa bukana kung saan lalabas ang apo.Unting-unting nanlaki ang mga mata ni Elizabeth nang lumabas na ang babaing kanina pa nila gustong makilala. Sa damit nito siya napatitig at pamilyar sa kaniya iyon. Pagtingin niya kay Sophie ay ganoon din a

Nakangiting lumapit si Diana kay Stella at nakipag beso-beso dito. "Hindi ko akalaing ikaw lang pala ang pinsan kong matagal ko nang gustong makadaupang palad."Nakangiting gumanti siya ng halik sa babae. Marami ang nakatingin na sa kanila ngayon at bawat galaw niya ay binabantayan. "Alam kong nag-enjoy ka ng husto at pinagtatawanan ako sa pang-aalipusta ko sa iyong pagkatao. Wala ka naman sigurong balak gumanti? Besides, hindi ko kasalanan kung natawag kitang slapsoil?" sarkastikong bulong muli ni Diana kay Stella.Si Stella na ang yumakap sa babae at gumanti sa pagbulong. "Hindi ako galit, dear, hindi rin ako apikto sa panlalait mo noon dahil alam mo ang dahilan. Ngayon, hindi ka naman siguro nagagalit sa akin kung si Mauro ang isa sa napili ni Lolo na maging asawa ko?" nang-aasar niyang tanong kay Diana."Bitch!" she hissed, kung pwede niya lang sakalin ito habang kayakap. "Show me what you got!""Sure!" Marahan niyang tinapik-tapik sa likod si Diana bago kumawala sa pagkayakap.

Tumawa siya ng mapakla at isinuksok ang cellphone sa bulsa ng suot na short. Wala siyang balak na magkaroon dito ng kontak."Never mind, sa lolo mo na lang ako hihingi ng number mo."Mabilis siyang humarang sa daraanan ni Charles nang humakbang ito. "Fine!" Napilitan siyang iabot dito ang cellphone.Bahagyang umangat ang isang sulok ng labi ni Charles at agad na kinuha ang cellphone ng dalaga. Pagkatipa ng sariling numero ay save niya agad bago nag dial.Napahalukipkip si Stella at talagang sigurista ang lalaki. Tinawagan pa ang sarili nitong numero upang masiguro na makuha ang kaniyang kontak.Pagkabalik ng cellphone ng dalaga ay ipinamulsa niya ang isang kamay. "Magpaalam ka na sa lolo mo at aalis na tayo."Mabilis siyang umurong at lumayo sa binata. "Hindi ako sasama sa iyo kaya umalis ka na. Kahit hindi mo ako sundiin ay kusa kong dadalawin si Lolo.""Nangako ako kay Lolo na kasama na kita pag-uwi." Matigas na turan ni Charles."You—""Hindi mo naman suguro gustohing malaman ng lo

Napangiti ang nurse nang makita ang babaing pinagbuksan. Nakilala niya agad ito. Bukod sa nakita na niya ito noong unang dalaw nito, bukambibig pa ng alaga niya ang babae na dating asawa ng apo nito. "Salamat po at dinalaw niyong muli ang senyor."Ngumiti si Stella sa nurse bago lumipat ang tingin sa kama. Mukhang tulog ang matanda at may nakakabit pang oxygen sa ilong. "Kumusta po siya? Bakit naka oxygen? nag-aalalang niyang tanong."Galing po kanina dito ang babae niyang apo at isinama pa ang kaibigan niya." Paliwanag ng nurse. Napabuntonghinga si Stella. Tiyak na nagalit ang matanda kaya tumaas ang dugo nito."Pero ok na po siya. Kinabit ko lang ang oxygen niya upang guminhawa ang pakiramdam. Nasuri na rin siya ng kaniyang doctor.""Bakit hindi mo agad sinabi sa akin na nagkaroon ng problema dito?" galit na tanong ni Charles at narinig ang huling sinabi nito.Takot na napayuko ng ulo ang nurse nang makita ang apo ng matanda. "Sorry po, sir, ayaw pong ipaalam kanina ng kapatid ni

"Stella, hija, ikaw ba talaga iyan?" nanghihinang tawag ni Don Ramon sa dalaga nang mamataan itong nakaupo sa tabi ng kama, pagkamulat ng mga mata.Mabilis na tumayo si Stella at lumapit pa ng husto sa matanda. "Lolo, kumusta po ang pakiramdam mo?"Naiiyak na inangat ni Ramon ang nanginginig na palad at hinawakan ang kamay ng dalaga. "Hija, hindi ko alam kung hanggang kailan na lang ako."Nakagat ni Stella ang loob ng bibig at pinigilang mapahikbi. Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya bago bumulong sa matanda. "Lolo, I'm sorry kung itinago ko ito sa mahabang taon. I'm sorry kung naisip ko noon na hindi siya ipakilala sa pamilya mo. Ayaw ko lang po ma exposed ang anak ko lalo na at nabuo siya sa maling paraan."Nagsasayaw sa kagalakan ang mga mata ni Ramon at hindi makapaniwala sa narinig mula sa dalaga. Kahit hindi pa buo ang mga sinabi nito ay nahulaan na niya. "Naintindihan kita, hija! Maraming salamat at binuhay mo ang una kong apo sa tuhod! Hindi ko mapapatawad si