บททั้งหมดของ Craving For Love: บทที่ 91 - บทที่ 100

MARCO POV Kahit nasa dressing room ay rinig na rinig ko pa rin ang malakas na musika ng banda at hiyawan ng mga estudyante. Ngayon ang unang araw ng sportsfest dito sa Northford University. Ngayon din ang unang araw ko bilang mascot na unang beses kong masusubukan sa buong buhay ko. Medyo excited ako. ‘Sir, ano ba kasing ginagawa mo r'yan at kailangan pa talagang naka-off cam?’ tanong ni Jack sa kabilang linya. Kahit kasi nakalabas na ako sa ospital ay pursigido pa rin sila na bantayan ako na gaya ng bilin ni Mr. Sanchez. Napailing na lang ako dahil masyado nilang siniseryoso ang tungkulin nila. ‘Jack, ano ka ba. Nagbibihis si Sir. ‘Di ba, sportsfest nila ngayon? Privacy,’ saway ni Dos sa kanya. ‘Oh? Sportsfest? Anong sinalihan mo, Sir? Basketball? Soccer? Tennis?’ panghuhula ni Jack, bigla itong nanabik. ‘O baka golf? Kasi, ‘di ba? Pangyaman ‘yon? Pwede ring car racing. Bagay na bagay ‘yong mamahaling kotse sa nag-iisang Shadow Raven,’ buong pagmamalaking sambit ni Dos. ‘A

SAMARA POV‘Oh, that's the way, uh-huh, uh-huhI like it, uh-huh, uh-huhThat's the way, uh-huh, uh-huhI like it, uh-huh, uh-huh’Napuno ng matitingkad na kulay ng banners, light sticks at flaglets ang kabuuan ng open field. Nagkanya-kanyang hiwayan at indakan ang mga estudyante mula sa anim na naglalakihang universities sa opisyal na pagbubukas ng pagtatagisan ng mga kalahok sa iba't ibang larangan ng sports at events. "Welcome, everyone, to the grand opening of this year's Inter-University Sportsfest! Palakpakan naman d'yan!” anunsyo ng emcee na siyang mas nagpaingay sa paligid. “Dito ba banda ang taga-Northford University? Kaway-kaway!” pang-eengganyo nito sa amin. Syempre, hindi kami nagpatalo. Kami kaya ang champion last year. Kinalampag namin ang buong open field.“Dito naman tayo sa Saint Therese University, gusto ko mas maingay!” pagtawag niya sa kabilang side na nagpahiyaw rin sa mga ito. Kasunod niyang tinawag ang Harrison University, Golden East University, Valoria Univ

MARCO POV Nakasuot ang tatlo ng school ID ng Northford University. Napangiti na lang ako sabay iling nang maalala ang pinagbilin ni Mr. Sanchez sa mga ito na bantayan ako. Parang batang paslit pa rin ang turing nito sa akin. “Hala, bumibilis ang pagtaas-baba ng mga linya rito sa device. Ibig sabihin, nasa malapit lang si Sir Marius!” manghang sabi ni Vien sa dalawang kasama. May hawak itong device na nakakonekta ata sa satellite para madaling ma-locate ang kinaroroonan ko. Mukhang may bagong teknolohiya na namang dini-develop ang mga Veilers. Mabilis na sumilip sina Dos at Jack sa hawak ni Vien at nilibot ang paningin sa paligid. Lihim akong natawa dahil wala silang kamalay-malay na kay lapit lang ng distansya namin. Tinanggal ko ang suot na relo na iniregalo ni Mr. Sanchez noong kaarawan ko. Sa ospital pa lang ay malakas na ang kutob ko na may kasama itong locator. Binalot ko ito ng makapal na aluminum foil at isinilid sa isang Faraday bag bago ito inilagay sa loob ng backpack ko.

THIRD PERSON POV Nais kaltukan ni Marco ang sarili. Oo, sinabihan niyang pakakasalan niya si Jill pero mga bata pa sila no'n. Akala niya ay nabaon na sa limot ang mga katagang ‘yon at klaro na sa dalaga na hanggang magkaibigan lang sila. Pamartsang lumapit si Samara sa kanila. Mabibigat ang paghakbang. Hindi naman umawat at sumunod lang ang dalawang kaibigan. Napalunok si Marco. Ano ba ang dapat niyang gawin? Para sa kanya ay mas nakakatakot pa ang hagupit ng galit ng fiancée niya kaysa sa talim ng sampung katana. “Bee? Gusto mo beeg-wasan kita?” sarkastikong dugtong ng dalaga sa tawagan ng dalawa. Nakadilat pa ang dalawang mga mata. Nanggigigil itong i-landing ang palad sa mukha ng babaeng humalik sa lalaking pakakasalan niya. “Excuse me? Sino ka?” Kahit mahinhin ay bakas sa boses ng huli ang pagiging palaban. Sa paniniwala niya ay kanya si Marco at hindi siya welcome sa ideya na may aagaw rito. Napansin ni Samara ang katana sa likuran ni Jill at ang suot niyang itim. Doon rumeh

SAMARA POV “Ang kapal ng mukha niya! Ang kapal-kapal ng mukha niya! May pa-childhood childhood pa siyang nalalaman tapos ex-wife niya naman pala ‘yon!” naiinis kong sabi at nagtuloy-tuloy sa paglalakad sa hallway. Namamaga ang mga mata ko dahil sa pag-iyak. Hindi ko alam kung saan ako papunta pero bahala na! “Hey, Sama—” Matalim kong tinitigan si Nico na nagpatikom sa bibig nito. Wala ako sa mood para sa pambubwisit niya. Nasa likuran niya ang buong football team. “Pwede ba? Pass muna r'yan sa matabil mong dila. Kahit ngayon lang,” mariing pakiusap ko sa kanya. Kumurap-kurap lang siya bago ko siya nilampasan. Nagkatinginan ang buong football team na napansin atang ‘di ako okay. “Ara…” Sa pinakaunang pagkakataon ay kinausap ako ni Aldric matapos ang opisyal na pakikipag-break ko sa kanya. Hinabol niya ako at pinaharap para suriin ang mukha ko. Bakas sa kanya ang pag-aalala. “Sinaktan ka ba niya?” pagalit niyang tanong sa akin. Parang may ideya na agad siya na si Marco ang