บททั้งหมดของ Craving For Love: บทที่ 31 - บทที่ 40

SAMARA POV Napahinga ako nang malalim. Mababatid mo ang pagdadalawang-isip. ‘Dapat ko bang alamin kung kaano-ano ni Marco 'yong matandang lalaki?’ Napaismid ako. ‘Ano naman ang mapapala ko kapag ginawa ko 'yon? Napakawalang-kwenta.’ Aalis na sana ako kasi mukhang matatagalan pa bago lumabas 'yong bisita ni Marco nang makita kong naglalakad ang isang nurse. Naalala kong isa siya sa mga nurses na naka-assign na magbantay kina Marco at Lolly. Baka may alam siya. “Hmm, nurse,” habol ko sa kanya. May hawak siyang patient chart, folders at ballpen. “Yes, Ma'am?” pangiti niyang tugon sa akin. “'Yong... pasyente na dinala namin dito na nasa Room 345. Sino 'yong bisita niya?” agad kong tanong sa kanya. “Room 345?” chineck niya ang records niya. Nang may mabasa siya ro'n ay napanganga siya at bahagyang natigilan. Naiilang siyang tumingin sa ‘kin. “Confidential po, Ma'am,” sambit niya. Napakunot ang noo ko. “Confidential?” Nilingon ko ang kwarto ni Marco. Sino ba kasing Poncio Pilato 'ya

SAMARA POV “Tell me, sino ka bang talaga?” pagpapaamin ko sa kanya. Kumunot ang noo ni Marco at bumaling siya sa ‘kin. “Ara? Nag-aadik ka ba?” Napakurap ako. “Ano?” Tawa lang ang iginanti niya. “Ang wirdo mo talaga,” napailing siya. “Hey,” saway ko sa kanya. Hindi ako gumastos ng 50,000 para lang pagtawanan, ah. “Dito ka,” hinila ko siya paupo. “Makinig ka sa ‘kin.” Tumango siya. Hindi dahil sang-ayon siya sa sinasabi ko pero sinasabayan niya na lang ata 'yong sa tingin niya ay trip ko. Hinawakan ko ang magkabilaan niyang balikat. “Just tell me, ok? Marco, bistado na kita. Ba't kasi nagde-deny ka pa?” “Sige,” pagsang-ayon niya habang nagpipigil tumawa. Hinampas ko ang balikat niya. “Magseryoso ka nga! Tawa ka nang tawa!” asik ko sa kanya. “Hahaha, sige,” at tumawa na nga siya. “Umayos ka,” naiinis kong saway sa kanya. Umayos naman siya gaya ng sinabi ko. Itinuon niya ang atensyon niya sa ‘kin. “So sinasabi mong mayaman ako?” pag-uulit niya. “Oo,” confident kong sabi. “

SAMARA POV “Teka lang,” agad 'yong napagtanto ni Candice. “M-May gusto ka ba kay Marco?” gulat na tanong niya kay Mandy. Naalarma ako sa sinabi niyang 'yon kaya itinuon ko ang buong atensyon ko kay Mandy para abangan ang isasagot niya. Tama ba ang nasa isip ko? Na may gusto siya kay Marco na gaya ng kuro-kuro ko? Napakurap si Mandy. “A-Ano?” “Ang sabi ko, may gusto ka ba kay Marco?” pag-uulit ni Candice sa tanong niya. Bahagyang natawa si Mandy. “Wala, ‘no. Ano ka ba?” pagtanggi niya. “Nababaitan lang talaga ako kay Marco kaya gusto ko sanang makipag-close sa kanya, kung… ok lang?” tumingin siya kay Marco. “Hmm, ok lang naman,” nakangiting tugon nito. Nagngitian sila pagkatapos. Umiwas ako ng tingin sa kanila. ‘Ba't gano'n? Kahit sinabi ni Mandy na wala namang malisya 'yong mga ginagawa niya ay hindi pa rin ako komportable sa pangiti-ngiti nila?’ Bumaling si Marco sa akin. “Ikaw, Ara? May marerekomenda ka bang gamot?” “Gamot saan?” pagtataray ko. “Dito sa mga pasa ko,” tug

SAMARA POV “Marco, ano ang gusto mong unahin?” tanong ni Candice sa kanya. “Hmm, may kimchi ba?” tanong niya kaya agad kong iniabot sa kanya 'yong kimchi ko. “Here,” pangiti kong sabi pero natigilan ako nang makitang sabay pala kaming nag-abot ni Mandy. Napangiwi si Candice sa amin. “Ok, akin na,” kinuha niya 'yong platito naming dalawa at inilapag sa harap ni Marco. Nagtatagisan kami ng tingin ni Mandy. Wala namang ideya si Marco sa nangyayari at panay lang ang kain. “Ang sarap,” puri niya. “May lettuce ba?” “Ito,” agad kong abot ng lettuce sa kanya. “Here,” nag-abot din ng lettuce si Mandy at sinadya niyang itapat sa taas ng bowl ko 'yong bowl niya para sapawan ako. Hindi naman ako nagpatalo at nilipat ko sa itaas 'yong akin. Sinamaan niya ako ng tingin tapos nilipat ulit niya sa itaas 'yong kanya. Mariin ko siyang tinitigan tapos nilipat ko sa itaas 'yong akin. Nagpatuloy 'yong sapawan namin hanggang napatayo na kaming dalawa. “Teka lang!” awat ni Candice sa amin. Pare

THIRD PERSON POV “Ano ba, let me go, pagod na ako, gusto ko nang magpatiwakal,” sigaw ni Monica. “Grabe sila sa ‘kin, ‘di ko naman sila inaano. Ba’t ‘di nila makita ang worth ko? Ba’t mas napapansin nila 'yong mga imperfections ko?” hagulgol niya. Parang gustong mapakamot ni Aldric sa ulo. Gusto niya lang namang uminom pero nadawit pa siya sa ganitong kadramahan. “Kalmahan mo lang Miss, ok? Lahat ng tao ay may problema. Kung wala ka no'n, hindi ka tao, ah, I mean—” maging ang pag-iisip niya ay na-disorganize na dahil sa pagwawala ng dalaga. “Lagi namang may masasabi ang ibang tao kahit magpakasanto ka pa kaya hayaan mo na lang sila. Hindi rin naman perpekto ang mga 'yan.” “Oh…” patuloy pa rin sa pag-iyak si Monica. “Talaga?” Lumingon siya sa lalaking nakahawak sa kanya “Salama—” nagulat siya nang ma-recognize ang mukha nito. “A-Aldric?” Naningkit ang mga mata ng binata. Sa dami ng naka-one night stand niya ay hindi na niya maalala kung isa ang dalaga sa kanila. “Do I know y—” naput