All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 571 - Chapter 580

ฐานค่ายแนวหน้าชายแดนกู้ปานปู้มาดูแลแนวหน้าที่ชายแดนกู้แล้วแต่ทว่า ปานปู้กลับรู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่นักตามหลักแล้ว ฝ่ายอู้เลี่ยควรจะฆ่ามาถึงแนวด้านหลังของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือแล้วกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือในตอนนี้ก็ควรจะโกลาหลวุ่นวายถึงจะถูกแต่ทว่าทหารที่พวกเขาส่งไปรายงานว่ากองทหารป้อมเมืองทั้งสองของต้าเฉียนไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆหากไม่ใช่เพราะกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือจงใจทำให้ดูเงียบสงบล่ะก็​ เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเกิดปัญหากับฝ่ายอู้เลี่ยนั่นมันทหารม้าชั้นยอดสี่หมื่นนายเชียวนะ!ห้ามเกิดอะไรขึ้นเด็ดขาด!ปานปู้ยิ่งคิดยิ่งไม่สบายใจพลางเดินไปมาในกระโจมใหญ่ไม่หยุด“รายงาน! รายงานด่วน!”ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงทหารรายงานดังขึ้นตาปานปู้กระตุก แล้วรีบพุ่งตัวออกจากกระโจมใหญ่ทันทีปานปู้เพิ่งออกไปถึง ทหารรายงานก็มาถึงหน้ากระโจมด้วยท่าทีหอบเหนื่อย หยุดฝีเท้าไม่ทันจึงล้มลงกับพื้นในบัดดล“ราชครู!”หลังจากคำนี้พ่นออกไป ทหารรายงานก็ปล่อยโฮออกมาทันทีปานปู้หน้าถอดสีรีบย่อตัวลงพร้อมจับตัวทหารรายงานเอาไว้พลางตะคอกเสียงโกรธ “รีบพูด เกิดอะไรขึ้น? รีบบอกมา!”ขณะนี้ปานปู้ภาวนาอย่างสุดฤทธ

แม้ว่าเว่ยเหวินจงจะโยกย้ายทหารทั่วไปแปดหมื่นนายไปจากซั่วฟาง ถึงแม้จะมีข้อดี แต่ก็มีข้อเสียเช่นกันทหารทั่วไปแปดหมื่นนาย เท่ากับแรงงานแปดหมื่นคนแม้จะนับรวมกับคนสองพันกว่าคนที่ได้มาจากหวังชี่แล้ว แต่เขาก็มีคนอยู่ในมือเพียงแค่ห้าหมื่นกว่าคนเท่านั้นบัดนี้ เขามีทหารที่สามารถรบได้มากกว่าทหารทั่วไปเสียอีกทหารที่สามารถรบได้ของเขามีอยู่ราวสองหมื่นเจ็ดพันนายแล้วบัดนี้ ทหารทั่วไปที่ทำเรื่องจิปาถะกลับมีน้อยกว่าแถมตอนนี้หยุนเจิงยังจะขุดศพม้าศึกในหุบเขามรณะ และสร้างค่ายทหารถาวรด้วย แถมห้องปฏิบัติการที่ทำร่วมกับจางซูก็ต้องใช้กำลังคนเช่นกันเมื่อเป็นเช่นนี้ กำลังคนในมือเขาก็ค่อนข้างขัดสนแล้วแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับเรื่องนี้ได้มีทั้งข้อดีและข้อเสีย!ตอนนี้ยังไม่ขาดแคลนคนมากนักถ้าขาดแคลนแรงงานมากจนเกินไป ก็ต้องจ้างคนซั่วฟางมาทำงานแล้วหลังจากจัดการเรื่องทั้งหมดแล้ว หยุนเจิงก็พาผู้คนไปที่เขาลั่วเสียซึ่งเป็นที่ตั้งของค่ายทหารที่กำลังก่อสร้างพูดให้สละสลวยคือไปตรวจสอบความคืบหน้าของการก่อสร้างค่ายทหาร แต่ในความเป็นจริงเพียงแค่ต้องการพาเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ ไปแช่บ่อน้ำพุร้อนเท่านั้น ร

หลังจากที่เสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ แช่บ่อน้ำพุร้อนเสร็จแล้ว หยุนเจิงและจางซูถึงจะวิ่งเข้าไปในบ่อน้ำพุร้อนข้างนอกหนาวเย็น แต่ข้างในร้อนจนเหงื่อออกความรู้สึกนี้ดีมากจริงๆอย่างไรก็ตาม จางซูยังไม่ทันได้เพลิดเพลินได้เท่าไหร่ เสียงหมิงเย่ว์ก็ดังมาจากด้านนอกแล้วจางซูจึงรีบสวมเสื้อผ้าแล้ววิ่งออกไปทันที“ไอ้อ่อนนี่!”หยุนเจิงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้จางซูทหารผ่านศึกแห่งดอกไม้กลับถูกหมิงเย่ว์ควบคุมไว้ซะได้หายากจริงๆ!เห็นได้ชัดว่าจางซูมีความรู้สึกดีๆ กับหมิงเย่ว์จริงๆหมิงเย่ว์ถึงจะดูดุแต่ก็ยังมีจางซูอยู่ในใจตอนที่หยุนเจิงกำลังคิดไปเรื่อยอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งข้ามกำแพงเข้ามานักฆ่า?หยุนเจิงรู้สึกหนาวสั่นในใจและเรียกหาใครสักคนโดยไม่รู้ตัวแต่กลับเห็นร่างที่สวยงามผ่านไอน้ำเมี่ยวอิน?หยุนเจิงกลืนคำพูดที่อยู่ที่ปลายลิ้นทันที แล้วหันไปยิ้มร้ายๆ ให้เมี่ยวอิน “เจ้าจะมาอาบน้ำกับข้าหรือ?”ใบหน้าของเมี่ยวอินเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มแล้วพูดด้วยความโกรธว่า “เมื่อครู่ข้ายังแช่ไม่หน่ำใจ อยากแช่ต่ออีกหน่อย ไม่ได้หรือไง?”"ได้ๆ!"หยุนเจิงหัวเราะแล้วมองตรงไปที่เมี่ยวอินเมี่ยวอินมองเขาอย่าง

หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมี่ยวอินก็ออกไปก่อนแม้ว่านางจะร้อนแรงและกล้าหาญ แต่นางก็เขินเกินกว่าที่จะปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนพร้อมกับหยุนเจิงมิเช่นนั้น แม้ว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนจะเขินอายที่จะพูด แต่คนอื่นๆ ก็จะคิดไปมั่วซั่วอยู่ดีหยุนเจิงแช่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อน แล้วนึกถึงรสชาติอันแสนวิเศษเมื่อครู่นี้ด้วยสีหน้าพึงพอใจนี่สิถึงจะเรียกว่าชีวิต!หากไม่มีเรื่องเป่ยหวนเน่าๆ นี่ แล้วถูกเจ้าสามไอ้อ่อนนั่นหมายตาล่ะก็ ใครจะไปอยากยุ่งกับเรื่องแย่ๆ พวกนี้กัน!พาผู้หญิงของตนไปเที่ยวภูเขาเล่นน้ำไม่ดีหรอกหรือ?ต้องรีบจัดการเรื่องเน่าๆ พวกนี้ซะ!ข้ามภพมา หากไม่ได้เพลิดเพลินกับความรุ่งเรืองของโลก คงจะเสียดายน่าดูพอหยุนเจิงแต่งตัวพบกับเสิ่นลั่วเยี่ยนพวกเขาแล้ว เขายังไม่เดินเข้าไปหา เสิ่นลั่วเยี่ยนก็จ้องเขาด้วยสายตาดุเดือด ปากเล็กๆ ยังพึมพำไม่หยุดแม้ว่านางจะไม่ส่งเสียงใดๆ แต่หยุนเจิงก็สามารถรู้ได้ว่านางพูดอะไรจากการอ่านปากของนางไร้ยางอาย!เอาเถอะ!เขายอมรับว่าสิ่งที่เขาทำในวันนี้ค่อนข้างไร้ยางอายจริงๆแต่มันซะใจจริงๆ นะ!ต่อไปหากมีโอกาสจะต้องพาเสิ่นลั่วเยี่ยนแม่นางคนนี้ไร้ยางอายด้วยกันสักครั้

หยุนเจิงเองก็ไม่คาดคิดเช่นกันว่าเพียงแค่มาแช่น้ำพุร้อน ไม่เพียงแต่ได้สัมผัสถึงความตื่นเต้นแสนพิเศษเท่านั้น แต่ยังทำให้เยี่ยจื่อเปิดใจอีกด้วยนี่เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงสำหรับหยุนเจิงด้วยความอารมณ์ดี หยุนเจิงเดินราวกับมีลมติดตัวด้วยเสิ่นลั่วเยี่ยนเองก็ไม่รู้ว่าตนเป็นอะไรไป เห็นใครก็รู้สึกแปลกไปหมดหยุนเจิงกับเมี่ยวอินก็แปลก พี่สะใภ้ก็แปลกๆ เช่นกันแม้แต่จางซูกับหมิงเย่ว์ก็แปลกนางไม่รู้ว่าเป็นเพราะนางมีปัญหาหรือว่าพวกเขาทั้งหมดมีปัญหาในเวลากลางคืนพวกเขาพักอยู่ในค่ายเมื่อได้กินผักดองเหล่านี้แล้ว หยุนเจิงก็อดไม่ได้ที่จะตั้งตารอเรือนกระจกบ่อน้ำพุร้อนของเขาเอง“คิดอะไรไม่ดีอีกล่ะ?”เมื่อเห็นหยุนเจิงนั่งเหม่อลอยขณะทานอาหาร เสิ่นลั่วเยี่ยนก็อดดุไม่ได้หยุนเจิงคีบหัวไชเท้าดองเส้นแล้วพูดอย่างขมขื่น "ข้ากำลังคิดถึงผักสดอยู่น่ะ!"“ไร้สาระจริงๆ! หากท่านสามารถปลูกผักสดได้ก็แปลกแล้ว!”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองบนใส่เขา แล้วเอ่ยประชด "ท่านเอาเวลาทำเรื่องพรรค์นั้นไปคิดแผนการต่อไปดีกว่า! หากเป่ยหวนคิดจะเอาจริง เราจะซ่อนตัวดูเรื่องสนุกอยู่ในซั่วฟางไปตลอดไม่ได้”นี่ไม่ใช่ปัญหาว่าพวกเขาอยากดูเรื่อ