เย่ซิวเดินมาหยุดอยู่ข้างหลัวเวยเวย เมื่อได้ยินคำพูดนั้นก็หัวเราะฮิ ๆ “ผมฆ่าลูกชายคุณไปแล้ว แถมยังฆ่าผู้อาวุโสกับศิษย์ระดับแนวหน้าของพวกคุณไปอีกตั้งมากมาย คุณจะปล่อยผมไปจริง ๆ เหรอ?”ตอนนี้จางซู่โกรธแทบอยากฉีกเย่ซิวเป็นชิ้น ๆแต่เพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไป เขาก็ทำได้แค่กลืนความอัปยศตรงหน้าเท่านั้น“ฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนไม่รู้จักแพ้ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าตัวเองผิดตรงไหน”เย่ซิวส่ายหน้า “คำพูดหลอกเด็กแบบนี้ผมไม่เชื่อหรอก มีแค่คุณต้องตาย ทุกคนถึงจะวางใจได้ เพราะงั้นก็ตายไปซะเถอะ”จางซู่โกรธจัดจนแรงอาฆาตปะทุ “ไอ้สารเลว จิตใจของแกมันโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะพูดอะไรก็ได้นะ!”เขาหันไปมองหลัวเวยเวย อารมณ์พลุ่งพล่านจนควบคุมไม่อยู่เย่ซิวทำท่า ‘ตกใจ’ ก่อนจะรีบหลบไปด้านหลังหลัวเวยเวยแล้วโอบเอวเธอไว้แน่น “เขาขู่ผมครับ ผมกลัวจะตายอยู่แล้ว”ใบหน้าหลัวเวยเวยขึ้นสีแดงจัดหมอนี่ใจกล้าเกินไปแล้ว ถึงกับกล้าโอบเอวเธอต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ร่างของเธอสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะสะบัดจนมือของเย่ซิวกระเด็นออก“ไม่ต้องพูดให้เปลืองน้ำลาย ฆ่าเขาซะ แล้วเอาศพไปสร้างหุ่นเชิด จะได้เพิ่มพลังให้สำนักอวิ้นหล
Read More