จางเสี่ยวอวี๋ถึงกับอึ้ง มองเย่ซิวด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ “นายจะทำแบบนี้ได้ยังไง?”เย่ซิวไหวไหล่ “ทำไมจะทำไม่ได้ ก็ไม่ได้บังคับให้เพื่อนเธอต้องซื้อนี่ มันก็แค่ต่างคนต่างยินยอม”จางเสี่ยวอวี๋รู้สึกลังเลจนพูดไม่ออกเธอมองใบหน้าหล่อเหลาของเย่ซิว แล้วก็แอบคิดในใจว่าถ้ามันได้ผลจริง เธอจะลองพิจารณาดูก็ไม่เสียหาย“งั้นเถ้าแก่รับประกันได้ไหมว่าโอสถนั่นกินแล้วจะได้ผลแน่นอน?”เย่ซิวกลั้นยิ้ม “แน่นอนว่าต้องได้ผลอยู่แล้ว เธอยังไม่รู้จักฝีมือการกลั่นโอสถของฉันอีกหรือไง?”สีหน้าของจางเสี่ยวอวี๋เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็กัดฟันพูดว่า “ก็ได้ ฉันยอมก็ได้”“ยอมอะไร? ไม่ใช่เพื่อนเธอเหรอที่อยากได้โอสถ?”จางเสี่ยวอวี๋เงยหน้าขึ้น มองสีหน้าของเย่ซิวที่ดูเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม ถึงได้รู้ตัวว่าเขารู้มาตลอด แถมยังจงใจแกล้งเธออีกต่างหากด้วยความอับอายจนกลายเป็นโกรธ เธออดไม่ได้ที่จะคว้าแขนเขามาแล้วกัดลงไปแรง ๆ ทีหนึ่งแต่ด้วยความแข็งแกร่งของร่างกายเย่ซิว เพียงแค่กัดไปครั้งเดียว ฟันของจางเสี่ยวอวี๋ก็แทบจะหักหมดปากเธอรีบยกมือขึ้นกุมปาก น้ำตาคลอเบ้า มองเย่ซิวด้วยสายตาเว้าวอนเย่ซิวหัวเราะเสี
Read more