Semua Bab โคตรคนยอดปรมาจารย์: Bab 1271 - Bab 1280

“ป้ายนี้คือป้ายบัญชาการของเจ้าสำนักโลหิตสังหาร ซึ่งเป็นสำนักระดับเจ็ดขั้นสูงสุดสำนักโลหิตสังหารนี้เป็นหนึ่งในกองกำลังภายใต้การนำของสำนักรัตติกาล ตอนนี้ฉันขอส่งมอบมันให้น้องชายก็แล้วกันป้ายนี้มีเศษวิญญาณของสมาชิกทุกคนในสำนักโลหิตสังหาร เมื่อนายหลอมรวมมันได้แล้ว นายก็จะควบคุมพวกเขาได้”เย่ซิวถึงกับตาโตของขวัญตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตนี้มันหรูหราเกินไปแล้วเย่ซิวไม่ได้แสร้งปฏิเสธแต่อย่างใด แต่กลับถามว่า “ขอถามผู้อาวุโสหน่อยเถอะ ของสองอย่างนี้รวมกันแล้วคิดเป็นสัดส่วนทรัพย์สินของคุณประมาณเท่าไหร่ครับ?”หากสัดส่วนที่ครอบครองนั้นมากเกินไป เขาจะขอรับเพียงชิ้นเดียวเท่านั้นเหลิ่งเฟิงหัวเราะเสียงดัง “น้องชายนี่ดีจริง ๆ ยิ่งมองก็ยิ่งถูกชะตาวางใจเถอะ ของพวกนี้สำหรับฉันแล้วก็แค่เศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของทรัพย์สินเท่านั้นเอง”“ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่เกรงใจแล้วนะครับ”เย่ซิวเก็บของทั้งสองสิ่งในทันทีทันใดนั้น เหลิ่งเฟิงก็เสนอว่า “แม้จะเพิ่งได้พบกับน้องชาย แต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนได้พบมิตรต่างวัย นายกล้าสาบานเป็นพี่น้องกันกับฉันไหมล่ะ!”เหลิ่งเหยียนมองเหลิ่งเฟิงด้วยสายตาเย็นชา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมา

สำหรับคำขู่ของเขา เย่ซิวไม่ได้สนใจเลยเมื่อเห็นว่าเย่ซิวไม่ยอมให้เงินจริง ๆ ชายผู้นั้นก็จ้องมองเขาด้วยแววตาอาฆาต แล้วสะบัดแขนเสื้อจากไปเย่ซิวเดินเข้าไปในบ้านที่ทรุดโทรมแห่งนี้ ก่อนจะใช้อาคมสร้างร่างแยกสองสามร่างออกมาเพื่อทำความสะอาดที่นี่เขาเลือกที่นั่ง ก่อนจะนั่งขัดสมาธิเริ่มฝึกฝนอีกด้านหนึ่ง ชายผู้นั้นจากไปด้วยความโกรธจัด แล้วไปพบกับชายร่างเตี้ยอ้วนคนหนึ่ง “ผู้ดูแลครับ มีคนโอหังคนหนึ่ง กล้าดีไม่ให้ค่าผ่านทางกับผมเลย!”เรื่องพวกนี้ ล้วนเป็นผลประโยชน์ที่ซ้อนทับกันเป็นชั้น ๆเงินที่คนข้างล่างได้รับนั้น ส่วนหนึ่งจะต้องถูกส่งไปบูชาเบื้องบนปัง!ผู้ดูแลตบโต๊ะ ดวงตาเล็กเท่าเมล็ดถั่วเขียวฉายแววอำมหิตน่ากลัว “มันกล้ามากที่มาถึงถิ่นของเราแล้วไม่ให้ค่าผ่านทาง คืนนี้ฉันจะไปหามันด้วยตัวเอง!”ยามราตรีมาเยือนทั่วทั้งสำนักโอสถสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ มีเพียงบริเวณที่เย่ซิวอยู่เท่านั้นที่มืดมิด เต็มไปด้วยความวังเวงน่าขนลุกทันใดนั้น เงาสองสามร่างก็ปรากฏขึ้น แล้วพุ่งเข้าไปข้างในทันทีเย่ซิวลืมตาขึ้นมาในความมืด ก่อนจะเห็นศิษย์สำนักโอสถาสองสามคนปรากฏตัวตรงหน้าเขาเขาส่ายหน้าเล็กน้อย “พวกนายน

ที่ลานกว้างพลันปรากฏร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง หญิงสาวที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบในทุกมิติเธอสวมกระโปรงยาวสีแดงเพลิง บนชุดมีลวดลายร้อยปักษีสักการะหงส์ ใบหน้าเย็นชา สัดส่วนอ่อนช้อย ผิวพรรณขาวเนียนละเอียดราวหยก บุคลิกยิ่งสูงส่งเหนือใครราวกับนางฟ้าจากสวรรค์ที่จุติลงมายังโลกมนุษย์ทันทีที่เธอปรากฏตัวขึ้น เสียงอุทานด้วยความตะลึงก็ดังขึ้นทั่วลานกว้าง ผู้ชายทุกคนมองเธอด้วยสายตาเคลิบเคลิ้มอย่างมิอาจละสายตาได้เย่ซิวหรี่ตาลงทันที ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอยายนี่ที่นี่ ไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นคือหยางชิงเสวี่ยนั่นเองตอนนั้นเธอหนีเขาไปได้ เย่ซิวเลยนึกว่าเธอต้องหนีไปไกลแน่ ใครจะคิดว่าเธอจะมาปรากฏตัวที่สำนักโอสถนี่เองและดูจากตำแหน่งที่เธอยืนอยู่เหนือเวทีการแข่งขันกลั่นโอสถ ก็ค่อนข้างแน่ชัดแล้วว่าเธอคือคนที่สำนักโอสถตั้งใจจะผลักดันในการแข่งขันครั้งนี้แต่ที่ไม่รู้คือเธอใช้วิธีอะไรถึงสามารถไต่เต้าขึ้นมาถึงระดับนี้ได้ในเวลาอันสั้นและเย่ซิวยังสังเกตเห็นถึงรายละเอียดบางอย่างซึ่งไม่มีใครในที่นั้นทันสังเกตนั่นคือตอนที่หยางชิงเสวี่ยปรากฏตัว แม้แต่เจ้าสำนักโอสถยังแสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพเกรงกลัว

เย่ซิวแอบคิดในใจว่ายายนี่ระแวดระวังตัวสูงจริง ๆทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นแต่ไม่ใช่ในรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเขา ทว่าแปลงร่างเป็นชายหนุ่มร่างกำยำมีหนวดเคราดกดำเต็มใบหน้าในวินาทีที่เขาเผยตัว ห้องทั้งห้องก็ถูกค่ายกลล้อมรอบทันทีนี่คือค่ายกลที่เย่ซิววางไว้โดยใช้วิชาลับของสำนักเทียนฝูพร้อมกันนั้น ยังวางสมบัติเวทมนตร์ไว้ถึงสิบสองชิ้นเป็นแกนกลางของค่ายกลทำให้ระดับของค่ายกลสูงลิ่ว และแน่นอนว่าพลังก็น่าสะพรึงกลัวเกินบรรยายด้วยระดับพลังของหยางชิงเสวี่ย แน่นอนว่าไม่มีทางจะฝ่าออกจากค่ายกลนี้ได้ภายในเวลาอันสั้นอย่างแน่นอน“แกเป็นใคร?!” แสงวูบหนึ่งปรากฎรอบกายของหยางชิงเสวี่ย ก่อนจะมีชุดกระโปรงยาวปรากฏขึ้นทันที ปกปิดรูปร่างอันเย้ายวนของเธอเอาไว้เย่ซิวแปลงเสียงพลางยิ้มเย็น “แค่นี้ยังดูไม่ออกอีกเหรอ แน่นอนว่าฉันก็เป็นจอมโจรเด็ดบุปผาน่ะสิ”ในมือของหยางชิงเสวี่ยปรากฏกระบี่วิเศษเล่มหนึ่ง เพียงแค่สะบัดข้อมือ ปราณกระบี่นับไม่ถ้วนพุ่งเข้าโจมตีเย่ซิวแบบบ้าคลั่งเย่ซิวยิ้มบาง พลังเลือดในกายเขาแผ่กระจายอย่างทรงอำนาจ ก่อนจะเหวี่ยงหมัดใส่ออกไปหนึ่งทีเพียงหมัดเดียวก็ทำลายปราณกระบี่นับไม่ถ้วนลงอย่

เย่ซิวกลับมายังที่พักของหยางชิงเสวี่ยอีกครั้งแต่ก่อนจะเข้าไป เขาก็เกิดเปลี่ยนใจกะทันหัน และล้มเลิกความคิดนั้นไปใครจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะวางกับดักฟ้าตาข่ายดินอะไรรอเขาอยู่หรือไม่วันนี้เขาจะยังไม่ไปที่นั่น และตัดสินใจไปทำเรื่องสำคัญอีกเรื่องแทนนั่นคือการเก็บดอกเบี้ย!วันแรกที่มาถึง เย่ซิวถูกขู่กรรโชกถึงสองครั้ง และเสียศิลาวิญญาณไปหลายแสนก้อนวันถัดมาก็ถูกสำนักโอสถเรียกเก็บค่าสมุนไพรไปหนึ่งหมื่นศิลาวิญญาณวันที่สองยิ่งหนักเข้าไปอีก เขาเสียไปกว่าห้าหมื่นศิลาวิญญาณด้วยซ้ำเรื่องแบบนี้ เย่ซิวยอมไม่ได้เด็ดขาด เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงจากไปอย่างเงียบเชียบในเวลาเดียวกัน ณ ที่พักของหยางชิงเสวี่ยเป็นไปตามที่เย่ซิวคาดการณ์ไว้เป๊ะ คืนนี้เธอได้วางกับดักฟ้าตาข่ายดินเอาไว้แล้วในมุมมืดมีผู้บำเพ็ญตนระดับวิญญาณก่อกำเนิดกว่าร้อยคนจัดวางอยู่ในรูปแบบค่ายกลเพื่อให้แน่ใจว่าหากเย่ซิวกล้าปรากฏตัวขึ้นมาจริง เขาจะไม่มีทางหลบหนีไปได้อย่างแน่นอนน่าเสียดายที่เธอรอจนดึกดื่นก็ไม่เห็นเย่ซิวมา เธอจึงรู้ทันทีว่าเขาคงไม่มาอีกแล้วเธอโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย แล้วให้พวกผู้บำเพ็ญตนจากไปอีกด้าน