“ว่ายังไงนะ?”ถังรั่วเสวี่ยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดด้วยความดีใจว่า “เสี่ยวเฟย เธอหายดีแล้ว จริงๆน่ะเหรอ? ”“แน่นอนครับ ไม่งั้นจะลองตรวจดูมั้ยล่ะครับ”ดวงตาของถังรั่วเสวี่ยมองดู แล้วก็หน้าแดงขึ้นในทันที“หายดีแล้วก็ดี หายดีแบบนี้แล้ว จากนี้ก็ไปก็สามารถไปหาผู้หญิงได้แล้วนะ หรือไม่ก็ไปหาจ้าวลู่ลู่สิ เธอจะต้องแต่งงานนะ อาเล็กไม่อยากทำให้มันชักช้าไปมากกว่านี้แล้ว”ถังรั่วเสวี่ยกล่าว“ไม่ ผมจะไม่มองหาผู้หญิงคนอื่น ผม......”หลินเฟยมองไปที่ถังรั่วเสวี่ย ถัวรั่วเสวี่ยใจเต้น เธอหันหลังกลับมาและดุทันที“ไร้สาระ ผู้ชายเมื่ออายุมากขึ้นไม่มีทางที่จะไม่หาผู้หญิงหรอกนะ เอาเถอะ เรื่องนี้พอแค่นี้ จากนี้อาเล็กจะเป็นคนจัดการเอง” คำพูดเหล่านี้ก็เหมือนพูดกับตัวเองเช่นกันแม้ว่าจะเป็นการพูดที่เด็ดขาด แต่ก็ยังรู้สึกเศร้าเล็กน้อยภายในใจเมื่อเห็นว่าถังรั่วเสวี่ยดูกหดหู่ลงอย่างกะทันหัน หลินเฟยก็คิดว่าเธอกลัวว่าในอนาคตเมื่อเขาได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งแล้ว จะทำให้เธอกลายเป็นคนแปลกหน้า ดังนั้นเขาจึงปลอบใจเธอ“อาเล็กไม่ต้องห่วงครับ ไม่ว่าในอนาคตผมจะหาผู้หญิงคนนั้นเจอหรือไม่ อาก็เป็นคนที่ใกล้ชิดกั

“โอ๊ย!”ชายหนุ่มทั้งสูงและทรงพลัง แต่เขาไม่คาดคิดว่าหลินเฟยจะเตะเขาล้มลงได้ด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว!โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าจ้าวลู่ลู่ เขายิ่งรู้สึกอับอายมากกว่าเดิมทันใดนั้นเขาก็โกรธและตะโกนออกไป“แกกล้าเตะฉันเหรอ? รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ”“ฉันไม่รู้ว่าแกเป็นใคร แต่ฉันนี่แหละเป็นพ่อของแก!”“และฉันก็กำลังจะเตะลูกหลานที่ทำตัวเหมือนเต่าอย่างแกอยู่!”หลินเฟยขึ้นคร่อมชายหนุ่ม ทั้งต่อยและเตะเขา!ไม่นาน เขาก็ถูกทุบตีจนจมูกช้ำ ใบหน้าบวม ได้แต่ร้องคร่ำครวญอยู่อย่างนั้น“หลินเฟย หยุดนะ ทำไมคุณถึงได้ชอบทำร้ายคนอื่นแบบนี้? ”จ้าวลู่ลู่พูดอย่างกังวล และรีบไปดึงหลินเฟยออกอย่างรวดเร็ว!“อย่ามาแตะตัวฉัน ฉันจัดการเขาแล้วคุณปวดใจอย่างงั้นเหรอ? ”“ทำไมคุณถึงปกป้องเขาขนาดนี้? ”หลินเฟยโกรธมากจนตะโกนออกมา!หลินเฟยมองออกว่าชายหนุ่มคนนี้ชอบจ้าวลู่ลู่อย่างชัดเจน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่โกรธมากขนาดนี้!“ฉันจะปวดใจทำไม? ”จ้าวลู่ลู่ตกตะลึงไปชั่วขณะจากเสียงคำรามเมื่อกี้ จากนั้นก็หลั่งน้ำตาด้วยความคับข้องใจ“เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน เขามาที่หมู่บ้านของเราเพื่อเล่นก็เท่านั้น เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไ

“พูดไร้สาระอะไร ฉันเลิกดูแม่ม่ายอาบน้ำไปนานแล้ว”หลินเฟยหน้าแดงขึ้นกะทันหันในอดีตเขาไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรนัก และมักพาจางซินเยว่ไปแอบดูหญิงม่ายอาบน้ำด้วยกันแต่ก็มองเห็นได้ไม่เคยชัดเลย ตอนนั้นเขาก็แค่สงสัยเรื่องผู้หญิง“ไอ้หยา ตอนนี้นายรู้จักอายเป็นแล้วเหรอ? ”จางซินเยว่มองไปที่หลินเฟยที่กำลังทำหน้าลำบากใจพร้อมหัวเราะเบาๆ ทันใดนั้นก็มีคลื่นแห่งความตื่นเต้นเกิดขึ้น“ตอนนี้ไม่ใช่ว่าเธอเองก็โตแล้วหรอกเหรอ? ”หลินเฟยสับสนขณะที่เขามองที่หน้าอกของเธอและเกาหัว“ทำไมตอนนี้เธอถึงได้ดูเหมือนวัวตัวใหญ่ขนาดนี้ล่ะ”“เมื่อก่อนไม่ใช่ว่าใหญ่กว่าส้มแค่นิดเดียวเองรึไง? ”“เธอได้ยัดอะไรเข้าไปรึเปล่า? ”“ถุ๊ย นายต่างหากที่เป็นวัวตัวใหญ่ นายต่างหาก ที่เป็นคนยัดอะไรใส่เข้าไป”“คนเราจะมีพัฒนาการเติบโตไม่ได้เลยรึไง? ”จางซินเยว่ต่อยหลินเฟยอีกครั้งด้วยความโกรธดวงตาคู่นั้นของสาวน้อยคนนี้เหมือนดอกพีช ทุกครั้งที่เธอขมวดคิ้วหรือยิ้ม หลินเฟยจะรู้สึกเหมือนเธอกำลังแสดงท่าทียั่วยวนกับเขา ซึ่งทำให้หัวใจของเขารู้สึกว้าวุ่นขึ้นมา“ฉันไม่เชื่อ เธอกล้าให้ฉันจับมันดูมั้ยล่ะ? ”หลินเฟยกล่าวอย่างหน้าไม่อาย

“บ้าเอ้ย ใครเป็นคนทำเรื่องแบบนี้กันแน่นะ?”หลินเฟยรีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่เจอร่องรอยของถังรั่วเสวี่ย และเขาก็เริ่มวิตกกังวลมากขึ้นทันใดนั้น หลินเฟยก็คิดได้ว่าในระหว่างวัน โจวต้าชุนและกลุ่มของมันบอกว่าพวกมันต้องการนอนกับอาเล็กของเขา!“กูจะฆ่ามึง โจวต้าชุน ถ้าเป็นมึงจริงๆ กูจะฆ่ามึงแน่นอน!”ดวงตาของหลินเฟยเปลี่ยนไปเป็นสีแดง และเขาวิ่งไปที่ร้านค้าในหมู่บ้านหลังจากที่พ่อแม่ของเขาจากไป ถังรั่วเสวี่ยก็เป็นญาติเพียงคนเดียวของเขาหากมีบางอย่างเกิดขึ้นกับถังรั่วเสวี่ย เป็นไปไม่ได้เลยที่หลินเฟยจะไม่ทำอะไรที่หุนหันพลันแล่นแบบนี้เดิมทีใช้เวลามากกว่าสิบนาทีในการไปถึงร้านค้า แต่หลินเฟยวิ่งไปที่นั่นภายในไม่ถึงห้านาที“โจวต้าชุน ไอ้สารเลว ไสหัวของแกออกมาซะ!”“แกพาอาเล็กของฉันไปไว้ที่ไหน? ”หลินเฟยเตะเปิดประตูร้านเล็กๆ และตะโกนด้วยความโกรธมีป้าหลายคนเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ข้างใน และพวกเขาก็ตกใจกันหมดหลินเฟยกวาดตาไปรอบๆ และไม่เห็นร่องรอยของโจวต้าชุนเลย และทันใดนั้นก็เริ่มวิตกกังวลมากขึ้นไปอีก“เจ้าหนู เธอกินยาผิดมาหรือเปล่า? กล้าดียังไงมาทำท่ากร่างอยู่ที่นี่”“รีบออกไปจากที่นี่

“เสี่ยวเฟย ระวังตัวด้วย อย่าหุนหันพลันแล่นนะ!”ถังรั่วเสวี่ยตะโกนอย่างกังวลเธอไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอกลัวว่าหลินเฟยจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหวังเอ้อร์โก่วและคนอื่นๆ“อาเล็ก ไม่ต้องกังวลครับ ไอ้สัตว์ร้ายพวกนี้กล้าแตะต้องอาเล็ก ผมจะทำให้พวกมันต้องชดใช้!”หลินเฟยยังคงโกรธและพูดโดยที่ไม่หันกลับมามอง“แกล้งทำบ้าอะไรอยู่ พ่อแกกินหญ้าแทนข้าวรึไง!”“ถ้าฉันไม่ได้จัดการแกให้เป็นชิ้นๆ ก็อย่ามาเรียกฉันว่าหวังเอ้อโก่ว!”ดวงตาของหวังเอ้อโก่วแดงก่ำ เขายกม้านั่งขึ้นและทุ่มตัวโจมตีหลินเฟยอย่างแรง!“ไอ้เวรเอ้ย! ”หลินเฟยสาปแช่งด้วยความโกรธ ยกกำปั้นขึ้นและโจมตีบุกเข้าไปด้วยกำลังทั้งหมดที่มีของเขา!ปั๊ง!ทันใดนั้น ม้านั่งในมือของหวังเอ้อโก่วก็พังทลายลง และเศษไม้ก็ปลิวไปทุกทิศทุกทาง!แต่หมัดของหลินเฟยยังไม่หยุดชก กระแทกเข้ากับรูขนาดใหญ่บนไหล่ของเขาโดยตรงเพียงแค่เสียงแกร๊กเดียว หวังเอ้อโก่วก็รู้สึกว่าไหล่ของเขาหัก เขาล้มลงกับพื้นและกรีดร้องเหมือนหมู!“ถุ๊ย ก็แค่พวกสวะ!”หลินเฟยถมน้ำลายสิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับการชกของเขาเมื่อกี้คือ มันทำให้หวังเอ้อร์โก่วกลายเป็นอัมพาตครึ่งซีกไปตลอดชีวิต แล