Share
บทที่ 21
Related chapters
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 22
……ช่วงบ่ายประมาณบ่ายหนึ่งบ่ายสองจะเป็นช่วงเวลาที่ร้อนที่สุดหลินเฟยออกไปท่ามกลางแสงแดดที่จ้า แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันร้อนเกินไปใกล้ร้านขายของมีต้นหลิวเก่าแก่และทุ่งข้าวโพดอยู่ในเวลานั้นเอง หลินเฟยคิดที่จะซ่อนตัวอยู่หลังต้นหลิวเก่าแก่ต้นนั้น แล้วค่อยดึงจ้าวลู่ลู่เข้าไปในทุ่งข้าวโพดมาถึงตรงนี้หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะคิดถึงฉากที่จ้าวลู่ลู่ยื่นบั้นท้ายออกมา ทำให้ตัวเองได้เห็นสวรรค์ของเธอ“จริงๆแล้วสาวน้อยคนนี้ค่อนข้างจะนิสัยดี ฉันสามารถแต่งงานกับเธอและนอนกับเธอได้ทุกวัน แบบนั้นจะต้องทำให้สบายใจได้อย่างแน่ ๆ”หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง หลินเฟยก็เห็นจ่าวลู่ลู่เดินผ่านมาจริงๆยังไงก็ตาม ข้างๆเธอมีชายหนุ่มร่างสูงผอมมีใบหน้าที่สะอาดและสวมแว่นตาอยู่ด้วยเขาแต่งตัวค่อนข้างสะอาด สวมแว่นตา และดูสง่างามมากจ้าวลู่ลู่พูดคุยเล่นเรื่อยเปื่อยกับเขาบางครั้งเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะที่คมชัดราวกับระฆังเงินออกมาและเมื่อสายตาที่ชายหนุ่มมองไปที่จ้าวลู่ลู่ เขาก็โผงผางออกมาทันที!“จ้าวลู่ลู่ เขาคือใครเหรอ? ”หลินเฟยรู้สึกถึงปมในใจ เขาเดินเร็วๆมาหาด้วยใบหน้าที่ตระหนกและถามออกไปทันที“เขาเป็นใคร แล
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 23
“โอ๊ย!”ชายหนุ่มทั้งสูงและทรงพลัง แต่เขาไม่คาดคิดว่าหลินเฟยจะเตะเขาล้มลงได้ด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว!โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าจ้าวลู่ลู่ เขายิ่งรู้สึกอับอายมากกว่าเดิมทันใดนั้นเขาก็โกรธและตะโกนออกไป“แกกล้าเตะฉันเหรอ? รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ”“ฉันไม่รู้ว่าแกเป็นใคร แต่ฉันนี่แหละเป็นพ่อของแก!”“และฉันก็กำลังจะเตะลูกหลานที่ทำตัวเหมือนเต่าอย่างแกอยู่!”หลินเฟยขึ้นคร่อมชายหนุ่ม ทั้งต่อยและเตะเขา!ไม่นาน เขาก็ถูกทุบตีจนจมูกช้ำ ใบหน้าบวม ได้แต่ร้องคร่ำครวญอยู่อย่างนั้น“หลินเฟย หยุดนะ ทำไมคุณถึงได้ชอบทำร้ายคนอื่นแบบนี้? ”จ้าวลู่ลู่พูดอย่างกังวล และรีบไปดึงหลินเฟยออกอย่างรวดเร็ว!“อย่ามาแตะตัวฉัน ฉันจัดการเขาแล้วคุณปวดใจอย่างงั้นเหรอ? ”“ทำไมคุณถึงปกป้องเขาขนาดนี้? ”หลินเฟยโกรธมากจนตะโกนออกมา!หลินเฟยมองออกว่าชายหนุ่มคนนี้ชอบจ้าวลู่ลู่อย่างชัดเจน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่โกรธมากขนาดนี้!“ฉันจะปวดใจทำไม? ”จ้าวลู่ลู่ตกตะลึงไปชั่วขณะจากเสียงคำรามเมื่อกี้ จากนั้นก็หลั่งน้ำตาด้วยความคับข้องใจ“เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน เขามาที่หมู่บ้านของเราเพื่อเล่นก็เท่านั้น เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 24
หลินเฟยหันกลับมาและเห็นว่าคนที่ติดตามจ้าวฟู่กุ้ยคือชายหนุ่มที่เพิ่งถูกเขาทุบตีไปเมื่อสักครู่นี้อย่างนั้นเหรอ?และเมื่อดูท่าทางของจ้าวฟู่กุ้ยแล้ว ชายหนุ่มคนนี้ก็ดูเหมือนจะมีภูมิหลังอยู่บ้าง“ตัวเองขี้ขลาดไม่พอ นี่ยังพาคนมาเพิ่มอีกเหรอ? ”หลินเฟยไม่อยากมีปัญหากับจ้าวฟู่กุ้ยเขากระซิบข้างหูของจ้าวลู่ลู่ และขอให้เธอมาหาเขาตอนกลางคืน จากนั้นก็วิ่งหนีไป“บ้าเอ้ย! เจ้าเด็กบ้านี่วิ่งเร็วมาก!”เมื่อจ้าวฟู่กุ้ยและเด็กหนุ่มรีบวิ่งตามเข้ามา หลินเฟยก็หายตัวไปแล้ว!“หึ ดีนะที่เจ้านั่นวิ่งเร็ว ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีทางปล่อยมันไปแน่”เด็กหนุ่มไม่พอใจแล้วพูดประโยคที่โกรธเคืองออกมา“เขาพูดอะไรกับคุณบ้าง? ”“คุณร้องไห้ได้ยังไง ไอ้สารเลวนั่นรังแกคุณอีกแล้วใช่มั้ย? ”จ้าวฟู่กุ้ยจึงถามจ้าวลู่ลู่“ไม่ได้พูดอะไร แค่ขอให้ฉันขอโทษโจวหมิงก็แค่นั้น”“บอกว่าเขารู้แล้วว่าเขาผิด”ดวงตาของจ้าวลู่ลู่พยายามหลบเลี่ยง ได้แต่บีบนิ้วตัวเองแล้วพูดว่า“ตอนนี้รู้ตัวแล้วว่าผิดอย่างงั้นเหรอ? มันสายไปแล้ว เขาต้องมาขอโทษฉันด้วยตนเองสิ ถึงจะถูก!”เมื่อโจวหมิงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ทำตัวเย่อหยิ่งทันที“โจวหมิง คุณช่วยปล่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 25
“พูดไร้สาระอะไร ฉันเลิกดูแม่ม่ายอาบน้ำไปนานแล้ว”หลินเฟยหน้าแดงขึ้นกะทันหันในอดีตเขาไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรนัก และมักพาจางซินเยว่ไปแอบดูหญิงม่ายอาบน้ำด้วยกันแต่ก็มองเห็นได้ไม่เคยชัดเลย ตอนนั้นเขาก็แค่สงสัยเรื่องผู้หญิง“ไอ้หยา ตอนนี้นายรู้จักอายเป็นแล้วเหรอ? ”จางซินเยว่มองไปที่หลินเฟยที่กำลังทำหน้าลำบากใจพร้อมหัวเราะเบาๆ ทันใดนั้นก็มีคลื่นแห่งความตื่นเต้นเกิดขึ้น“ตอนนี้ไม่ใช่ว่าเธอเองก็โตแล้วหรอกเหรอ? ”หลินเฟยสับสนขณะที่เขามองที่หน้าอกของเธอและเกาหัว“ทำไมตอนนี้เธอถึงได้ดูเหมือนวัวตัวใหญ่ขนาดนี้ล่ะ”“เมื่อก่อนไม่ใช่ว่าใหญ่กว่าส้มแค่นิดเดียวเองรึไง? ”“เธอได้ยัดอะไรเข้าไปรึเปล่า? ”“ถุ๊ย นายต่างหากที่เป็นวัวตัวใหญ่ นายต่างหาก ที่เป็นคนยัดอะไรใส่เข้าไป”“คนเราจะมีพัฒนาการเติบโตไม่ได้เลยรึไง? ”จางซินเยว่ต่อยหลินเฟยอีกครั้งด้วยความโกรธดวงตาคู่นั้นของสาวน้อยคนนี้เหมือนดอกพีช ทุกครั้งที่เธอขมวดคิ้วหรือยิ้ม หลินเฟยจะรู้สึกเหมือนเธอกำลังแสดงท่าทียั่วยวนกับเขา ซึ่งทำให้หัวใจของเขารู้สึกว้าวุ่นขึ้นมา“ฉันไม่เชื่อ เธอกล้าให้ฉันจับมันดูมั้ยล่ะ? ”หลินเฟยกล่าวอย่างหน้าไม่อาย
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 26
“อย่านะ! ถ้าเธอตัดตอนฉัน แค่ร้องฉันคงจะร้องแทบไม่ทัน!”ดอกเบญจมาศของหลินเฟยตึงขึ้น และหว่างขาของเขาก็รู้สึกเย็น“ฮ่าฮ่า ดูสิว่านายกลัวขนาดไหน......”ก่อนที่จางซินเยว่จะพูดจบ เธอก็ชำเลืองมองที่ตรงนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ และต้องตกใจจนอ้าปากค้าง“นะ...นายโอเคมั้ย? มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่!”“เธอเพิ่งกลับมาไม่ใช่เหรอ? ฉันเลยยังไม่มีเวลาบอกเธอ”หลินเฟยหัวเราะเบาๆ“เป็นไงบ้าง อยากลองหน่อยมั้ยล่ะ? ”“ไม่อยาก! นายออกไปให้ห่างๆฉันเลย! อย่าคิดแม้แต่จะได้แตะปลายนิ้วของฉัน!”ดวงตาของจางซินเยว่เต็มไปด้วยความตื่นตัวเธอรู้สึกว่าตอนนี้หลินเฟยต้องการถอดเสื้อผ้าของเธอออก แล้วบังคับให้เธอทำสิ่งที่เลวร้ายแบบนั้นไม่มีทางเด็ดขาด!“เธอคงไม่รู้สินะ ฉันอยู่ในถ้ำบนภูเขานี้ หาผู้หญิงสักคนยังไม่เจอด้วยซ้ำ ทำให้ฉันรู้สึกว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป”“ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันขอให้เธอช่วยได้มั้ย? ไม่ใช่ว่าพวกเรามีความสัมพันธ์ที่ดีมากต่อกันหรอกเหรอ”หลินเฟยจงใจแสดงท่าทางเศร้าและแสดงอารมณ์ออกมา“ยังไงก็ไม่ได้ หลินเฟย ฉันรู้ว่านายต้องการผู้หญิง แต่ว่า......แต่ว่าตอนนี้เราทุกคนโตกันแล้ว ถ้าฉันป
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 27
“บ้าเอ้ย ใครเป็นคนทำเรื่องแบบนี้กันแน่นะ?”หลินเฟยรีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่เจอร่องรอยของถังรั่วเสวี่ย และเขาก็เริ่มวิตกกังวลมากขึ้นทันใดนั้น หลินเฟยก็คิดได้ว่าในระหว่างวัน โจวต้าชุนและกลุ่มของมันบอกว่าพวกมันต้องการนอนกับอาเล็กของเขา!“กูจะฆ่ามึง โจวต้าชุน ถ้าเป็นมึงจริงๆ กูจะฆ่ามึงแน่นอน!”ดวงตาของหลินเฟยเปลี่ยนไปเป็นสีแดง และเขาวิ่งไปที่ร้านค้าในหมู่บ้านหลังจากที่พ่อแม่ของเขาจากไป ถังรั่วเสวี่ยก็เป็นญาติเพียงคนเดียวของเขาหากมีบางอย่างเกิดขึ้นกับถังรั่วเสวี่ย เป็นไปไม่ได้เลยที่หลินเฟยจะไม่ทำอะไรที่หุนหันพลันแล่นแบบนี้เดิมทีใช้เวลามากกว่าสิบนาทีในการไปถึงร้านค้า แต่หลินเฟยวิ่งไปที่นั่นภายในไม่ถึงห้านาที“โจวต้าชุน ไอ้สารเลว ไสหัวของแกออกมาซะ!”“แกพาอาเล็กของฉันไปไว้ที่ไหน? ”หลินเฟยเตะเปิดประตูร้านเล็กๆ และตะโกนด้วยความโกรธมีป้าหลายคนเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ข้างใน และพวกเขาก็ตกใจกันหมดหลินเฟยกวาดตาไปรอบๆ และไม่เห็นร่องรอยของโจวต้าชุนเลย และทันใดนั้นก็เริ่มวิตกกังวลมากขึ้นไปอีก“เจ้าหนู เธอกินยาผิดมาหรือเปล่า? กล้าดียังไงมาทำท่ากร่างอยู่ที่นี่”“รีบออกไปจากที่นี่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 28
“ถ้าจะนอนกับเธอก็ต้องเอาให้คุ้มสิ! ไม่งั้นที่โดนทุบตีตั้งแต่เช้าก็เสียเปรียบแย่น่ะสิ!”เป็นโจวต้าชุนและหวังเอ้อโก่วพูดดูเหมือนว่าเป็นเพราะพวกเขาได้รับความอับอายจากน้ำมือของหลินเฟยในตอนเช้า คนเหล่านี้ไม่สามารถระงับความโกรธได้ ดังนั้นพวกเขาจึงลักพาตัวถังรั่วเสวี่ยเพื่อมาแก้แค้นและระบายความโกรธของพวกเขา!“พวกแกอย่าเข้ามานะ......”ถัวรั่วเสวี่ยกำลังตื่นตระหนกในขณะนี้ เธอไม่ต้องการถูกคนสกปรกเหล่านี้แตะต้องตัวของเธอขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เธอคงจะไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับหลินเฟย!“เราทุกคนมาจากหมู่บ้านเดียวกัน หากเสี่ยวเฟยทำให้คุณขุ่นเคือง ฉันต้องขอโทษพวกคุณด้วย แต่พวกคุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย”“ขอโทษไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร? นอนกับเธอสบายกว่าเห็นๆ!”โจวต้าชุนหัวเราะเบา ๆเธอกำลังจินตนาการว่าจะนอนกับถังรั่วเสวี่ยอย่างไรให้สบายยิ่งขึ้น“ถูกต้อง อย่าคาดหวังว่าเจ้าเด็กเหลือขอ หลินเฟยนั่นจะมาช่วยเธอเลย เขาคงถูกเสือเคี้ยวจนไม่เหลือกระดูกแล้วล่ะมั้ง!”หวังเอ้อโก่วจ้องไปที่ถังรั่วเสวี่ยด้วยแววตาที่เป็นประกายตอนที่พวกเขาหลายคนไปที่คลินิก พวกเขาไม่พบเงาของหลินเฟย จึงคิดไปเองว่าหลิ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 29
“เสี่ยวเฟย ระวังตัวด้วย อย่าหุนหันพลันแล่นนะ!”ถังรั่วเสวี่ยตะโกนอย่างกังวลเธอไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอกลัวว่าหลินเฟยจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหวังเอ้อร์โก่วและคนอื่นๆ“อาเล็ก ไม่ต้องกังวลครับ ไอ้สัตว์ร้ายพวกนี้กล้าแตะต้องอาเล็ก ผมจะทำให้พวกมันต้องชดใช้!”หลินเฟยยังคงโกรธและพูดโดยที่ไม่หันกลับมามอง“แกล้งทำบ้าอะไรอยู่ พ่อแกกินหญ้าแทนข้าวรึไง!”“ถ้าฉันไม่ได้จัดการแกให้เป็นชิ้นๆ ก็อย่ามาเรียกฉันว่าหวังเอ้อโก่ว!”ดวงตาของหวังเอ้อโก่วแดงก่ำ เขายกม้านั่งขึ้นและทุ่มตัวโจมตีหลินเฟยอย่างแรง!“ไอ้เวรเอ้ย! ”หลินเฟยสาปแช่งด้วยความโกรธ ยกกำปั้นขึ้นและโจมตีบุกเข้าไปด้วยกำลังทั้งหมดที่มีของเขา!ปั๊ง!ทันใดนั้น ม้านั่งในมือของหวังเอ้อโก่วก็พังทลายลง และเศษไม้ก็ปลิวไปทุกทิศทุกทาง!แต่หมัดของหลินเฟยยังไม่หยุดชก กระแทกเข้ากับรูขนาดใหญ่บนไหล่ของเขาโดยตรงเพียงแค่เสียงแกร๊กเดียว หวังเอ้อโก่วก็รู้สึกว่าไหล่ของเขาหัก เขาล้มลงกับพื้นและกรีดร้องเหมือนหมู!“ถุ๊ย ก็แค่พวกสวะ!”หลินเฟยถมน้ำลายสิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับการชกของเขาเมื่อกี้คือ มันทำให้หวังเอ้อร์โก่วกลายเป็นอัมพาตครึ่งซีกไปตลอดชีวิต แล
Latest chapter
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 420
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 419
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 418
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 417
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 416
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 415
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 414
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 413
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 412
