“เอ๋? พี่สะใภ้” นี่คือหลินเฟยจูบผู้หญิงเป็นครั้งแรก และยังเป็นฝ่ายถูกจูบ ยังไงก็ยังมีความตื่นเต้นและดีใจไม่มากก็น้อย แม้ว่าลิ้นของพานเสี่ยวเหลียนจะไม่คล่องแคล่วมากนัก แต่รสชาติหอมจริง ๆ ราวกับได้ดื่มน้ำจากน้ำแร่คุณภาพดีจากภูเขา ทำให้หลินเฟยอดไม่ได้ที่อยากดูดดื่ม และฝ่ามือของหลินเฟย ก็ยังสัมผัสได้ถึงความมหัศจรรย์ที่แสนวิเศษ วินาทีนี้ หลินเฟยอยากเป็นลูกผู้ชายจริง ๆ หลินเฟยอดทนไม่ได้อีกต่อไป พลิกตัว ทับร่างกายของพานเสี่ยวเหลียน “เสี่ยวเฟยนาย นายเบา ๆ หน่อยสิ” แน่นอนว่าพานเสี่ยวเหลียนรู้ว่าต่อมาหลินเฟยจะทำอะไร รู้สึกถึงกลิ่นอายลูกผู้ชายที่ยิ่งใหญ่ของหลินเฟย พานเสี่ยวเหลียนตัวร้อนจนแทบจะละลาย ดิ้นไปมาอย่างอดไม่ได้เหมือนงูหญิงที่สวยงาม รู้สึกคาดหวังและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน “เสี่ยวเฟยรีบมาเถอะ พี่รอไม่ไหวแล้ว” พานเสี่ยวเหลียนกอดหลินเฟยแน่น อดไม่ได้ที่จะร้องออกมาอย่างเย้ายวน  “อ๊ะ พี่สะใภ้ต่อจากนี้ผมจะเริ่มเลยนะครับ” หลินเฟยอดทนไม่ได้อีกต่อไป น้องชายของเขาผงาดและเตรียมพร้อมสำหรับศึกที่ยิ่งใหญ่นี้ ในที่สุด เขาก็กำลังจะได้ลิ้มรสผู้หญิงแล้ว “เสี่ยวเฟย นายอยู่ไหน เสี

“ก็ได้ครับ” หลินเฟยถอนหายใจอย่างผิดหวังรู้แต่แรกว่าการนวดจะได้ผลขนาดนี้ ไม่นวดยังดีกว่า อย่างน้อยก็ยังได้สัมผัสความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมในการแบกถังรั่วเสวี่ยแต่ว่า หลินเฟยก็ไม่ได้เสียดายมากถังรั่วเสวี่ยไม่เจ็บขาแล้ว เขาก็สบายใจขึ้นยิ่งกว่านั้น ถังรั่วเสวี่ยก็ได้ตอบตกลงเขา อนาคตก็ได้นวดทั้งตัวให้เธอแล้วคิดแบบนี้หลินเฟยก็ดีใจขึ้นมาอีกครั้ง“ไปกันเถอะ นายไปเอาเงิน เราไปตอนนี้เลย”ถังรั่วเสวี่ยให้หลินเฟยเอาเงินใยลิ้นชัก หลังจากล็อคประตูเสร็จแล้ว ก็ให้หลินเฟยประคองเธอเดินไปที่ร้านสะดวกซื้อที่อยู่หัวหมู่บ้าน“คุณอาเล็กครับ คุณรอที่นี่ ผมไปดูก่อนนะครับว่าเกิดอะไรขึ้น”ระหว่างทาง หลินเฟยเห็นชาวบ้านหลายคนล้อมวงอยู่ เหมือนกำลังคุยอะไรกันอยู่ อดสงสัยไม่ได้และเข้าไปดู“นายระวังหน่อยนะ”“ครับคุณอาเล็ก” หลินเฟยตอบ“พวกเธอได้ข่าวรึยัง? เมื่อคืนโจวต้าฟาเหมือนเจอผี ตอนเช้าเวลาเจอเขาเห็นร้องไห้โหยหวน”“ได้ข่าวแล้ว เหมือนว่าภรรยาของเขาที่ตายไปโกรธที่เขาหลายใจ จะเอาเขาไปอยู่ด้วย โจวต้าฟากลัวจนล้มขาหักไปหนึ่งข้าง”“เฮ้อ นี่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเราหรอก เป็นเวรกรรมของเขาเอง”หลินเฟยเบะปากทั

แต่หลินเฟยเห็นแก้มก้นที่เด้งดึ๋งของจ้าวลู่ ๆ ในรู้ก็รู้สึกวาบหวิวหัวใจมากถ้ามีอะไรกับจ้าวลู่ลู่จนถึงจุดนั้น ก็คงจะรู้สึกดีแน่ ๆสาวน้อยคนนี้อายุไม่เยอะ แต่บั้นท้ายของเธอก็เกือบจะเทียบเท่าถังรั่วเสวี่ยแล้ว ใครเห็นก็ต้องหันไปมองซ้ำ ๆ แน่ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธอใส่แค่กางเกงชั้นในที่เปียก ขาที่เพรียวทั้งสองข้าง สัมผัสกับอากาศโดยไม่มีสิ่งใดปิดไว้ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าหลินเฟยจะสะดุดตาแค่ไหน“ไอ้บ้าหลินเฟยนายรีบออกไปนะ ฉันจะเปลี่ยนกางเกง”จ้าวลู่ลู่เห็นสายตาของหลินเฟยก็จ้องเขม็งทันที รีบชี้ไปที่ประตูให้เขาลงไป“พี่ลู่ลู่ครับ คุณใส่กางเกงเลยครับ ยังไงอะไรที่ควรเห็นผมก็เห็นหมดแล้ว ไม่มีอะไรน่าปิดบังแล้วครับ”หลินเฟยหัวเราะแหะ ๆ“ไอ้บ้าหลินเฟย ไอ้หน้าไม่อาย กล้าเอาเปรียบฉันเหรอ อย่าให้ฉันได้เอาจริงกับนายนะ”จ้าวลู่ลู่โมโหมาก ถีบตรงนั้นหลินเฟยอย่างรุนแรง“โอ้วแม่เจ้า พี่ลู่ลู่ครับตรงนั้นอย่าถีบมั่ว ๆ แบบนั้นนะครับ”หลินเฟยตกใจ รีบหลบทันทีกว่าเขาจะฟื้นฟูดีขึ้น ถ้าถูกจ้าวลู่ลู่แตะ ก็คงร้องไห้ไม่ออกแน่ ๆ แต่จ้าวลู่ลู่ทรงตัวไม่อยู่ ล้มลงไปบนพื้นอย่างจัง แก้มก้นลงพื้น เจ็บจนน้ำตาไหล“ไอ

หลังพูดจบ โจวต้าชุนยังเหลือบมองไปยังผู้ชายสองสามคนที่อยู่รอบตัวเขาด้วยสายตาที่ผู้ชายจะรู้กัน“ใช่ ใช่ เราเพิ่งเห็นหลินเฟยเดินผ่านไป ถ้าเธอต้องการตามหาเขา ก็ตามพวกเรามาเถอะ”ทันใดนั้นหลายคนก็พยักหน้า และร่วมมือกันเพื่อล่อลวงพานเสี่ยวเหลียนพวกเขาทนไม่ไหวกับพานเสี่ยวเหลียน หญิงม่ายที่น่ารักคนนี้แล้วถ้าได้นอนกับเธอในป่าที่ห่างไกลและทุรกันดารแบบนี้ ยังไงก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้แน่นอนและพวกเขารู้สึกว่า ต่อให้ได้นอนกับพานเสี่ยวเหลียนแล้ว หญิงม่ายเองก็คงไม่กล้าพูดเรื่องแบบนี้ออกไปหรอก“งั้นก็ได้ พวกคุณพาฉันไปที่นั่นที”พานเสี่ยวเหลียนเหนื่อยมากจนเวียนหัว อีกทั้ง เธอเพียงต้องการตามหาหลินเฟยให้เจอโดยเร็วที่สุด เพราะงั้นเธอจึงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอเดินตามโจวต้าชุนและคนอื่นๆไปทางภูเขาซีซาน“พี่ต้าชุน ทิศทางที่พี่พาไปไม่ใช่ว่าเป็นที่ที่หลินเฟยไปหรอกเหรอ? ”หนึ่งในนั้นที่ชื่อหวังเอ้อโก่ว ถามด้วยเสียงต่ำ“พวกเรามาที่นี่เพื่อทำเรื่องอย่างว่านะ ถ้าหากว่าถูกหลินเฟย เจ้าเด็กนั่นพบเข้า มันจะไม่ดีเอา”“ภูเขาซีซานไม่ใช่ว่าอุดมไปด้วยยาสมุนไพรหรอกเหรอ ครั้งนี้พวกเราไม่ได้มาเพื่อแค่จะน

“กลับบ้านไปนอนซะ!”หลินเฟยโกรธมาก พอหลังจากสบถจบแล้วเขาก็รีบวิ่งตรงเข้าไป!“เสี่ยวเฟย คุณระวังด้วย!”พานเสี่ยวเหลียนตะโกนอย่างกังวลผลคือ หลังเธอพูดจบเธอก็ต้องตกตะลึงทันทีหลินเฟยออกอาละวาด เพียงไม่กี่วินาทีก็ต่อยหวังเอ้อโก่วและคนอื่นๆจนล้มลงบนพื้น จนทำให้พวกมันต้องส่งเสียงกรีดร้องออกมา“โอ๊ย อะไรวะเนี่ย!”“ทำไมไอ้เด็กสารเลวนี่ถึงได้มีแรงเยอะขนาดนี้!”“ด่าสิ ฉันจะยอมให้แกด่า!”หลินเฟยเตะเขาอีกสองสามครั้ง และทันใดนั้นหลายคนก็เชื่อฟังเขาราวกับสุนัขที่ตายแล้ว!“ฉันขอเตือนพวกแกนะ ต่อไปหากยังกล้ามารังควานพี่สะใภ้เสี่ยวเหลียนอีกล่ะก็ ฉันจะหักขาของพวกแกทิ้งซะ!”“พอแล้ว เสี่ยวเฟย ถ้าขืนยังสู้กันอีก อาจจะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆนะ พวกเรารีบกลับบ้านกันเถอะ”พานเสี่ยวเหลียนก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว พลางพูดออกมาในขณะเดียวกันพานเสี่ยวเหลียนก็รู้สึกว่าหลินเฟยดูมีเสน่ห์ และสมกับเป็นลูกผู้ชายมากๆในตอนนี้!“ไปกันเถอะ พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน”หลินเฟยถ่มน้ำลายใส่โจวต้าชุนอีกครั้ง จับมือของพานเสี่ยวเหลียนแล้วจากไป……“ไอ้เด็กเหลือขอนี่ เรื่องวันนี้ฉันจะจำมันไว้แน่!”จนกระทั่งหลินเฟยเดินจากไป