AKMANG hahawakan ni Kana ang kamay ni John para pigilan itong pumasok sa silid ni Simone nang tanggalin nito ang kamay niya. Napatingin siya sa kamay niya nang din napansin ni John.“Hindi ka pa sigurado na ikaw ang ama, ‘di ba?”“Saglit lang naman ako. Saka ayokong dumating ang araw na pagsisisihan ko ang bagay na ito, hon.”Hindi nakaimik si Kana. Napayuko lang ito.“Aalamin ko lang ang kalagayan ni Simone. Pangako, mabilis lang ako.” Nag-angat nang tingin si Kana. Wala siyang emosyon ng mga sandaling iyon, pero hindi man lang nakita ni John. Ang isipi nito ay nasa babaeng umuukupa ng silid na iyon.Mapaklang ngumiti si Kana pagkuwa’y tumango na lang. Wala naman siyang magagawa. Paano nga kung si John ang ama? Hindi naman niya ito masisi dahil nawalan ito nang ulirat. Kaya ang dapat na sisihin, si Simone lang. “S-sa cafeteria lang ako,” paalam niya kay John. Mabilis ang pagtango ni John sa kanya. Medyo disappointed lang siya. Gusto niya sanang pigilan siya nito at isama sa loob, p

“KAILANGAN mo nang pahinga, Ma’am.” Inilapag ni Maricel ang gamot sa mesa niya. “Tawagin ko ho ba si John—” “‘Wag!” pigil ni Kana nang marinig ang sinabi ng secretary niya. Hinilot niya ang braso niya dahil nangangalay din. “O-okay po.” Nagpaalam na sa kanya si Maricel kaya napasandal na siya sa upuan niya. Wala nang aircon pero nilalamig pa rin siya dahil sa lagnat. Hindi niya alam kung dahil sa naging tagpo nila ni John o dahil sa check up niya kanina. Umaalingawngaw pa rin sa isipan niya ang sinabi ng doctor. *** “I’m sorry, Miss Palma. Same pa rin ang diagnose. You have leukemia. Nagsasayang ka lang ng oras, hindi na mababago iyon. Kaya ang sinasabi mo sa akin na chest pain na nararamdaman mo lately ay isa sa symptoms. Hindi lang dahil sa nasasaktan ka sa mga nangyayari sa relasyon niyo ng boyfriend mo, iyon dahil sa sakit mo. Kahit ang pagsusuka mo, isa rin sa sintomas. Kaya dapat harapain na natin ito.” Umiling-iling siya rito. “Tell me, doc? Biro lang ito, ‘di ba?” Naroon

“HINDI talaga sumasagot ang pinsan ko, John. Kailangan na niyang malaman na ikakasal na tayo.” Halata ang iritasyon sa mukha ni Simone noon. “Ayokong magkaroon ng isyu tungkol dito. B-baka sabihin, inagaw kita sa kanya.”Natigilan si John sa pagtulak ng cart nang marinig ang sinabi ni Simone. Hindi niya alam na tinatawagan nito si Kana. Sabi niya rito, siya na ang bahalang magsabi. Ayaw niya namang biglain ang nobya.“Let me borrow your phone. I’m sure sasagutin niya kapag number mo ang gagamitin natin. Kailangan nating makuha ang blessing mula sa kanya.”Akmang kukunin ni Simone ang bag niya nang ilayo iyon ni John.“Ako na ang bahala sabi!” Ilang beses na rin niyang sinabi kay Simone pero ang hirap nito umintindi. Nagmamagaling. Ayaw niya pa naman pangunahan siya nito sa desisyon.Hindi ba nito alam na mahirap sa kanya ang desisyon na ito? Kung alam lang nito kung gaano kabigat sa kanya.“Sinigawan mo ba ako? Huh?” Nagsimulang sapuin at hilutin ni SIang ulo. “Kabilin-bilinan ng doc

“H-HINDI na ba halata?” tanong ni Kana kay Maricel. Nasa loob pa sila ng sasakyan noon.Kapag wala siyang make up, halata sa mukha niya ang kaputlaan niya. ‘Wag lang tumingin sa balat niya sa braso at kamay si John. Siguradong mahahalata siya.“Hindi naman na. Basta ba ngumiti ka lang lagi.”Napasimangot si Kana.“Seriously, Ma! How can I smile kung tungkol sa kasal niya kay Simone ang topic? Huh? Tell me!”“Okay. Okay.” Tumitig ito sa kanya mayamaya. “Sabihin mo na nga kasi ang totoo. Malay mo, iwan niya ang feelingera mong pinsan.”Mapaklang ngumiti si Kana sa secretary. “Ano ka ba, sasayangin lang ni John ang sarili niya sa akin ‘pag nagkataon. Dapat na rin siyang magsimula na bumuo ng sariling pamilya. Alam mo namang walang kasiguruhan kung ako ang pipiliin niya. Sobra na nga nag paghihirap niya sa kulungan dahil sa pamilya ko. Tapos itatali ko pa siya sa akin?”Mapait na ngiti pa ang sunod na ginawa ni Kana.“Saka… hindi ko siya mabibigyan ng anak.”“Sa ngayon hindi. Pero darati

WALANG ginawa si Kana nang araw na iyon kung hindi ang mahiga nang mahiga. Ramdam niya rin ang pagod. Lately talaga, konting activities lang hinihingal na siya. Saka umiiwas siya kay John dahil sa panaka-nakang pag-bleed niya sa ilong. Hindi naman ganoon kadami kaya hindi siya naalarma. Kaya nahiga siya para ipahinga ang sarili. Hinihintay niya rin si Maricel dahil kailangan niyang bumalik ng ospital ngayon.Ang dami niyang pwedeng itatanong sa doctor tungkol sa sakit ng anak niya. Gusto niyang marinig ang opinyon nito. Kilala na niya si Kenjie kaya hindi siya nagmamadali ngayon. Ang paghahanap ng lunas sa sakit nito ang priority ng isipan niya. Pero sa tingin niya, nakuha ng anak ang sakit nito sa kanya. Matagal na siguro ang sakit niya. At ang mga nararamdaman niya dati ay konektado sa kanyang sakit ngayon. Tapos nabuntis siya at nakuha ng anak niya? Hindi kaya? Pero hindi siya expose sa chemo noon. Saka bihira siya sa factory nila kung saan may chemical na tinatawag na benzene. Is