Todos os capítulos de Taming the Sunshine: Capítulo 31 - Capítulo 40

Dahil hindi makatulog si Serena tumayo siya sa pagkakahiga at hinilot ang kanyang ulo. Maalinsangan ang gabi at pinagpapawisan siya ng husto. Sanay siya sa temperaturang ganoon. Kung ano ang temperatura sa labas siyang temperatura sa loob ng kanilang bahay. Makakatulog sana siya kaya lang labis siyang nag-aalala sa mga kapatid niyang hindi pa umuuwi. Sa sitwasyon na yun alam niyang hindi siya makakatulog. Kaya naman bumangon siya nilapitan si Eunice.Nilagyan niya ng bimpo sa likuran dahil pinagpapawisan ito ng husto ngunit himbing na himbing ang tulog. Inaalala niya na hindi bumalik ang sakit nitong Asthma. Kapag nagkakasakit kasi ito, si Serena ang mas nahihirapan na makita ito kesa sa sarili nitong ina.Pagkatapos lumabas siya sa kwarto at nakita niya ang tambak na labahan ng kanyang mga kapatid. Simula nga ng hindi na siya pinapapasok sa kanyang mga trabaho hindi na inabala pa ng mga kapatid niya na maglaba ng kanilang damit, kundi inaasa yun sa kanya. Dahil iinit naman ang kanyan

“Ate naman nasasaktan ako! Wag mo naman itong gawin sa akin! Pinapahiya mo ako! Bitawan mo ako!”Ngunit kahit anong gawin ni Alison hindi nga siya binibitawan ni Serena. Hangang sa itinumba niya ang sarili para nga hindi siya tuluyan mahila ng kanyang kapatid.“Tama na Ate!” At napamura pa nga si Alison.Natigilan naman si Serena.Gulong-gulo din ang isip niya pero... Nagulat siya sa ginawa nga niya sa kanyang kapatid. Tipong biglang naibuhos niya ang frustration niya sa kanyang kapatid.Umiiyak na si Alison…At hindi din matigil ang pagluha ni Serena.Nangigil siya sa galit…“Ano ba?! Sa tingin mo nakakatulong ka sa akin?! Sinasaktan mo na ako Ate!”“Ate?” Ulit ni Serena sa itinawag nito sa kanya. “Oo, ako nga ang ate mo. At alam mo ba, napakamalas ko dahil may kapatid akong katulad mo! Ayokong manumbat pero heto ba talaga ang isusukli mo sa akin?! Ha Alison?!”“…”Patuloy na humagulgol ng iyak si Allison. Dahil ito ang unang pagkakataon na nasaktan nga siya ng kanyang kapatid. “Alis

“Sera.” Bangit nito ng kanyang pangalan sa kabilang linya.At ayaw man manghula ni Serena ngunit parang kilala na niya ito sa boses pa lang na medyo nga may tinis. Kung nalaman nito kung nasaan ang bahay nila hindi impossible na malaman din nito ang numero niya.“Mi-Mister Liam?”“Nakilala mo ako.” Natutuwa nitong sabi. “Saan ka pupunta?”“Ah,” Di niya alam kung sasabihin niya dito pero ng lumingon siya sa di kalayuan may kotseng nakaparada at bumukas nga ang pinto. Lumabas roon ang binata na akala niya hindi na nga niya makikita, o sadyang inaakala lang niya.Si Liam.Ngumiti ito sa kanya at kumaway.Dahil gulat si Serena…“Bakit parang nakakita ka ng multo?”Hindi makapagsalita ang dalaga.“Dyan ka lang muna, pupuntahan kita.”Saka nito ibinaba ang tawag dahil may kinuha sa likuran ng sasakyan. At ng kunin nito isang bouquet at paperbag.Nakangiti itong naglakad palapit sa kanya.“Kamusta ka na, Sera?”“Okey lang naman ako, Mi-Mister Liam.”“Bakit parang nangangayat ka? Sana kumakai

Oras…Kapag hinihintay parang napakatagal dumating…Kapag naman nais panghawakan, mabilis mawala.Iyon ang bagot na nararamdaman ni Gabriel.Isang buwan… Isang buwan siya mananatili sa silid na iyon. Kakayanin ba niya? Hindi.Inaasahan niya na pagkatapos ng isang buwan tapos na ang pagkabagot niya na siyang dahilan kung bakit nakakaramdam siya ng inis. Ngunit nakakamali siya ayun na rin sa narinig niya sa magaling niyang ama-amahan na kailangan niyang maglaan ng oras sa recovery niya. Ramdam na ramdam ni Gabriel at hindi niya maitatangi na hindi pa nga ganap na magaling ang kanyang nararamdaman.“Tss.” Singhal niya na hindi namamalayan kung para saan at para kanino iyon.At dahil sa inis na kanyang nararamdaman, iyon din ang naisusukli niya sa pag-aalala ng kanyang mga ama-amahan sa kanya.Pakiramdam kasi ni Gabriel sinasayang lang niya ang kanyang panahon sa higaan. Kahit nga patuloy parin niyang tinatangap ang ilang dokumento sa silid hindi iyon sapat para nga maramdaman niya ang ka

Pagkatapos nga ng dalawang linggo inaasahan ni Gabriel na makakaalis na siya sa silid na iyon. Nakakalakad na din naman siya at kung minsan-minsan na lang niya nararamdaman ang pananakit.“Master Gabrie, andito lang pala kayo.” Si Agatha na nakahinga ng makita siya sa may patio at abala nga sa hawak nitong tablet. Hindi man lang umangat ang paningin ni Gabriel kaya naman, “Saan niyo nais ipaghanda ang inyong agahan?”Oo maaga nga siyang nawala sa kanyang silid, halos nga hindi pa sumisikat ang araw. “Sa kompanya na lamang ako mag-aalmusal.”Ang isinagot ni Gabriel na bumakas ang gulat sa mukha ni Agatha.“Ibig po bang sabihin nito babalik na kayo ng kompanya?”Marahan na tumango si Gabriel. “Ngunit Master Gabriel hindi maganda ang ideya na babalik na kayo ng kompanya. Kailangan niyo sundin ang sinabi ng doktor lalo na ni Doctor Seneca.”Ngisi ang isinukli ni Gabriel sa pag-aalala ni Agatha sa kanya. “Tsaa na lamang ang inyong ipaghanda sa akin ngayon.”Napabuntong-hininga na lamang a