บททั้งหมดของ คุณภรรยาเทพนักรบของผม: บทที่ 131 - บทที่ 140

ผ่านไปไม่กี่นาที เวินซูซูลากฉินเป่ยเข้ามาในห้องผู้ป่วยพอเข้าไปในห้องผู้ป่วย ฉินเป่ยก็เห็นหญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทางสง่างาม เธออายุราว 45 ปี และเธอกำลังนอนโคม่าอยู่ หากมองดูไม่ละเอียดคงจะคิดว่าเธอเพียงแค่นอนหลับไปแต่พอดูอย่างละเอียด ฉินเป่ยกลับพบว่าอาการป่วยของเธอเป็นเพราะพิษกู่!ยิ่งไปกว่

เมื่อเห็นฉากนี้ อู่เทียนสงและเวินซูซูจึงตกใจขึ้นมาในทันทีในขณะเดียวกัน ฉินเป่ยพูดต่อไปอีกว่า “ผู้ป่วยได้รับพิษกู่จากดินแดนเหมียว สิ่งเล็ก ๆ ที่อยู่ในร่างกายนั่นก็คือหนอนพิษกู่ ผ่านมาหนึ่งปีกว่าแล้ว โชคดีที่มาทันเวลาพอดี ถ้าสายไปหนึ่งวัน ผู้ป่วยจะต้องตายแน่ ๆ!”“ต่อไปถ้านายเจอผู้ป่วยที่มีอาการแบบนี้

ชายคนนั้นประสานมือกันและเริ่มพึมพำคาถาที่ฉินเป่ยฟังไม่เข้าใจ“พรางเป็นเทพแสร้งเป็นผี!”พึ่บ!ฉินเป่ยโยนเข็มเงินที่อยู่ในมือของเขาออกไป เข็มเงินทั้ง 12 เล่มทิ่มแทงทะลุเข้าไปยังร่างกายของชายคนนั้น ชายคนนั้นล้มลงไปกับพื้น ชักกระตุกด้วยความเจ็บปวดในทันที ทันทีที่เขาล้มตัวลง หนอนพิษกู่ที่ไต่ไปทางฉินเป่ยก

จ้าวหลิงเอ๋อร์รู้สึกประหลาดใจมาก เธอรีบไปตรวจดูสถานการณ์ของแม่ที่ห้องผู้ป่วย หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เก็บตัวแล้วเริ่มบำเพ็ญอย่างหนักจนกระทั่งกลางคืน จ้าวหลิงเอ๋อร์ยังคงฝึกฝนอยู่ ในช่วงเวลานี้ แม่เธอจางฮุ้ยหลานตื่นขึ้นมา แล้วก็ตกลงที่จะอยู่ต่ออย่างมีความสุข หลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายถึงสถานการณ์ของเวิน

จ้าวหลิงเอ๋อร์เข้าใจตั้งแต่ยังเด็กว่า มีเพียงหมัดที่แข็งแกร่งเท่านั้นจึงจะไม่ถูกรังแก ดังนั้นเธอจึงพยายามอย่างมากมาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าจะรู้ว่าตัวเองมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่เคยละทิ้งความพยายามเลย โดยเฉพาะหลังจากที่พ่อของเธอเสียชีวิต เธอและแม่ก็ถูกท่านปู่ตระกูลจ้าวขับไล่ออกจากตระกูลจ้าว และตกยา