All Chapters of Seducing My Hot Ninong Everett: Chapter 701 - Chapter 709

Samira POVPutcha, sobrang dumi ng kuwarto na kinaroroonan ko. Ang sahig, sobrang libag na tila ba hindi pa nalilinis kailanman. Amoy grasa, pawis at kalawang din dito. Nakaupo ako sa malamig na semento, tapos ang likod ko ay nakasandal sa pader, at ang mga kamay ko ay nakaposas sa bakal na poste. Hindi pa man halata ang pagbubuntis ko, alam kong hindi na ako puwedeng masyadong masaktan. Pero kaya ko pang lumaban kung kinakailangan. Hindi ko sila aatrasan. Wala sina Miro dito para pigilan ako.Pagkatapos kaming paghiwalayin ni Miro ng mga tauhan ni Vic kanina, dinala nila ako sa isang lugar na hindi ko alam kung saan. Naka-piring ang mga mata ko habang nasa sasakyan kami kanina. Pagdating dito, diretso nila akong kinulong. Alam kong may plano sila. Pero hindi nila alam, may sarili rin akong plano.Tahimik sa labas ng silid, maliban sa minsang pagkaluskos ng mga yapak at tunog ng mga baril na pinaglalaruan ng mga kalalakihan. Tiningnan ko ang sarili ko. May konting gasgas sa braso, per

Samira POVSa lapag, sa mismong gilid ng paa ko, may kung anong kumislap pag-alis ni Vic kanina. Pilit kong inabot ang maliit na susi gamit ang bibig ko. Nakadapa ako habang halos hindi na ako makagalaw dahil sa pagkakatali sa bakal. Nahirapan ako nung mga unang beses kaya kinuha ko na muna ng paa iyon at tinago sa likuran ko kasi baka makita pa ng kahit sino sa mga soldiers ni Vic.Pag may time, subok lang ako nang subok. Hindi ko na inalintana ang dumi sa sahig. Hindi ko na pinansin ang sakit sa panga ko habang sinisikap kagatin ang kapirasong bakal na suso. Basta ang alam ko, kailangan kong makawala. Kailangan kong mabuhay.Maya maya, sa kaka-try ko, sa wakas ay nakuha na ito ng bibig ko. Wala akong ideya kung iyon nga ba ang susi para sa padlock sa kamay ko, pero bahala na. Sinubukan kong igalaw ang mga braso ko para maipasok ang susi sa butas ng kandado. Pigil-hininga ako habang kinakalabit ko ang susi gamit ang mga daliri. “Please, please, please, sana gumana, “paulit-ulit kong

Samira POVHindi pa rin ako makapaniwala na nakatakas ako dahil sa tulong ni Ramil. Ang galing talaga niya. Napakakinabangan ang pagiging magkamukha nila ni Vic. Dahil doon, heto, ligtas akong nakauwi sa piling ni Miro. Wala na akong oras para maging emosyonal. Hindi ito ang panahon para mapagod o umiyak. Dapat ko nang sabihin lahat ng nalaman ko. Naisip ko nga, siguro ay talagang inadyang mangyari na makuha ako ng mga tauhan ni Vic para malaman ko ang mga sikreto nila. Para matapos na rin ‘to.Pagkatapos naming kumain, hinanda ko nang mabuti ang mga nalaman ko sa pinag-usapan nila Vic.“Miro,” tawag ko sa kanya habang pareho kaming nakaupo sa isang silid na pansamantalang ginawa naming command center. “Kailangan mong malaman ang lahat ng narinig ko kay Vic.”Tumango siya habang seryoso ang mukha. Tumingin ako sa itaas para muling alalahanin ang lahat. Pinilit kong alalahanin ang bawat salita, bawat pangalan, bawat lugar na nabanggit nila habang nakikinig ako sa usapan nila.“Hindi n

Samira POVNanginginig ang mga kamay ko habang hawak ang radyo, pero hindi sa takot ah, kundi sa galit.“Lahat sa posisyon! I-reload ang lahat ng baril! I-ready ang mga basuka!” utos ko sa mga soldiers na natitirang kasama ko rito sa manisyon na akala ko ay hindi na nila matutunton.Narinig ko ang sunod-sunod na pagsagot ng mga tauhan ko sa kabilang linya.“Copy, ma’am!”“Position secured!”“Awaiting further orders!”Mula sa tore ng mansiyon, tanaw ko ang malalayong alikabok sa kalsada na ang ibig sabihin, paparating na ang convoy ni Vic. At hindi lang basta-basta convoy. Isa itong mini-army na may sandatahang mahirap tapatan kung hindi ako mag-iisip nang tama.“Ma’am, visual na po! Limang truck, apat na armored van at may mga snipers na naka-deploy sa gilid!” sigaw ni Pedro sa radyo, isa sa mga magaling na tauhan ni Miro.“Huwag hintaying makalapit pa sila. Hagisan na agad sila ng bomba para kapag nakalapit sila, kaunti na lang,” utos ko.Pumutok ang unang RPG. Sumabog ang unahan ng

Samira POVMainit ang sikat ng araw pero hindi iyon nakakainis o masakit sa balat. Sa wakas, nararanasan ko na ulit ang simpleng kaligayahan na mababad sa liwanag ng araw nang walang nararamdaman na kaba, walang kinakatakutan na baka may bala ng baril na biglang tumama sa iyo.Nakahiga ako sa hammock na nakaayos sa garden ng bagong mansiyon namin ni Miro. Tahimik dito at payapa na. Sa wakas, hindi na namin kailangang magtago. Ngayon, anytime puwede nang lumabas at gumala.“Babe, ready ka na?” tawag ni Miro na nakagayak na pala.Tumayo ako at inayos ang suot kong summer dress. Malambot ang tela at presko sa pakiramdam ito. Habang naglalakad ako papunta sa kaniya, nahuli ko siyang nakatitig sa akin na tila in-love na in-love na naman.“Let’s go,” sabi ko, sabay hawak sa kamay niya.This time, hindi na muna kami nagpa-drive sa driver niya. Sabi niya, gusto niyang mag-bonding kami na kaming dalawa lang. Kasi hindi pa namin ito nararanasan ng matagal kaya ngayon, masusulit na namin ang pag