All Chapters of My Stranger Groom Is A Billionaire: Chapter 641 - Chapter 650

Special Chapter“Daddy! Dadday!”Napahilot na lang si Kierra sa sintido niya habang sinusundan ng tingin ang anak nilang babae na si Solvia.“Solvia Aikie, you already have that dress,” ani ni Kierra, pilit pa ring pinapakalma ang sarili kahit paulit-ulit na niyang pinapaalalahanan ang anak. Pero tumalikod na agad si Solvia, sabay takbo papunta sa opisina ng ama niya.Alam na alam nito na kung hindi siya papayag, ang ama niya naman ang papayag.“Did you call me, my princess?” ani naman ni Aiden pagkababa ng phone matapos ang tawag mula sa trabaho. Agad siyang ngumiti at binigyan ng buong atensyon ang anak.“Mom don’t want me to buy this dress,” nakasimangot na sumbong ni Solvia habang hawak pa ang phone niya, ipinapakita kay Aiden ang litrato ng damit.Pumwesto siya sa kandungan ng ama niya, ipinatong ang baba sa balikat nito habang nakatitig ng mata sa mata.“It’s really pretty, Daddy. Look, it has little sparkles and butterflies! I don’t have one like this, promise,” dagdag pa nito,

“Wala po kaming kakayahan na gamutin siya, at marami na ring nawalang dugo sa kanya—”“So you are expecting me to waste my time to her?” kunot-noong putol ni Lorenzo, ang tono’y punung-puno ng sarkasmo at pagkasuya. Napalingon siyang muli sa babae, ngunit agad ding ibinaling ang tingin nang mapansin ang bahagyang nakalantad ng kaunti ang dibdib nito. Saglit siyang natigilan, bahagyang napalunok, ngunit agad ding binura ang alinlangan sa kanyang mukha.Iritado niyang hinubad ang suot na tshirt at padarag na tinakip ito sa dibdib ng babae.“Dalhin niyo siya sa hospital!” galit pa ring sambit niya, ang boses niya'y mas lalong lumalim sa inis at panlalait. “Hindi ako charity case. Hindi ito ospital.”Ngunit bago pa makasagot ang mag-asawa, si Manang Vilma na ang mabilis na umatras, halos mapaluhod sa desperasyon.“I-Isa ka pong doktor… at n-natatakot kaming dalhin siya sa hospital,” nanginginig ang tinig nito, nangingilid na ang luha sa mata. “Baka malaman ng gustong pumatay sa kanya na bu

Ngunit natigilan siya nang bigla siyang tignan ng lalaki—isang tinging malamig, matalim, at punong-puno ng galit. Kitang kita ng babae kung paano siya nito tinitigan—parang may mabigat na hinanakit o galit na hindi naman dapat para sa kanya. Matalim ang tingin nito, parang sinisisi siya sa lahat ng nangyayari, kahit na siya mismo ay walang maalala.“Can you shut up!” mariing singhal ni Lorenzo, matalim at puno ng iritasyon ang boses nito. Ang bawat salita niya’y parang sibat na tumatagos sa hangin ng kwarto.“Nagtatanong lang naman ako—” Mahina ngunit may halong pangangatwiran na tugon ng babae, halos pabulong, pero halatang nabigla sa biglang pagsabog ng lalaki. Hindi niya alam kung anong nagawa niyang mali.“And you are asking too much! Why are you even asking too much? Ikaw ang makakasagot ng tanong mo at hindi ako! I don’t even know you! I was just kind enough to let you stay here even though you’re just a woman from nowhere! Naiirita na nga ako dahil nandito ka tapos tanong ka pa

Ramdam niya ang tumitibay na galit sa dibdib niya, pero ang mas nangingibabaw ay ang takot na wala siyang ibang pupuntahan."Can you just shut up---""I'm not going to shut up, unless you let me stay here!" Pabalik na ani ng Babae at hindi pa niya pinatapos si Lorenzo sa sasabihin.“Shit! Fvcking shit this life!” Sigaw na ni Lorenzo, halos mag-init na ang tenga sa inis. Hinampas niya ang mesa sa gilid, at ilang gamit doon ang gumalaw sa lakas ng bagsak.“Fvcking shit ka rin! Wala kang awa! Wala nga akong pupuntahan! Aalis naman ako kapag may naalala na ako! Ayokong isugal ang buhay ko at umalis dito tapos mamaya makasalubong ko ang mga taong gustong pumatay sa akin tapos hindi ko man lang alam!” halos sunod-sunod ang litanya ng babae, puno pa rin ng takot at galit.Binuka ni Lorenzo ang labi para magsalita pa, pero nang makita niyang hindi nagpapatalo ang babae—na mas lalo pang humigpit ang titig at nakataas pa ang baba—ay mas lalo lamang sumiklab ang dugo niya. Imbis na magsalita ay i

Sa isang kaldero, nilagay niya ang mga gulay habang ang isda naman ay prinito niya. Bago pa man umusok ang mantika, pinagmasdan niya muna ang bawat galaw ng kawali. Maingat niyang inilapag ang hiwa ng isda sa kumukulong mantika, pero agad siyang napatalon nang marinig ang malakas na pagtilamsik ng langis."Mama!" Kusang lumabas sa labi niya iyon.Napakapit siya sa sandalan ng counter, halatang hindi sanay sa ganitong tunog. Ngunit kahit may kaba, pinilit niyang magpakatatag. Tinitigan niya ang isda habang unti-unting nagiging golden brown ang gilid nito. Ngunit sa kabig niya gamit ang turner para baliktarin ito, masyadong mahina ang kanyang hawak kaya’t nadurog ang kalahati ng isda.Napangiwi siya. "Ay… hindi pala dapat ganito."Pero hindi siya sumuko. Inulit niya ito sa susunod na hiwa ng isda at mas pinatagal pa sa mantika. Sa isip niya, baka mas maging buo ito kung hayaan niyang maluto nang husto. Ngunit muli, napalingon siya sa mga gulay sa kabilang kalan.Hindi niya rin alam kung