Semua Bab My Stranger Groom Is A Billionaire: Bab 661 - Bab 670

Bago makatungo sa pupuntahan ay napasulyap siya sa kwarto ni Lorenzo, alam niyang tulog na ito kaya naman mas lalo siyang naiirita ngayon dahil siya, hindi makatulog dahil sa halik, pero ang Lorenzong iyon? Paniguradoy tulog na."Bangungutin ka sanang impakto ka!" Hindi na niya mapigilang isambit iyon at saka ambang tatadayakin pa ang pinto, pero shempre hindi niya iyon tinuloy, baka magising pa ito, ni hindi niya alam kung paano ito haharapin pagkatapos non.Imbes na maubos ang pasensya doon ay nagpatuloy siya sa pupuntahan.These past few days, she found solace in books. Reading had become her refuge. Pero patungkol sa mga kondisyon niya ang mga nauna niyang binasa. Because Lorenzo is a doctor, maraming patungkol sa medisina ang nakalagay dito na libro, and she really got curious about what happened to her—what went wrong in her brain, what symptoms she might’ve missed, and what chances she had for recovery.Iyon nga ang tumulong sa kanya para unti-unting maintindihan ang kalagayan n

Hanggang sa maramdaman niyang may malalakas na braso ang sumalo sa kanya at init ng katawan ang dumampi sa balat niya.Napalunok si Evelyn habang nakapikit pa rin, tinatangka niyang huwag pansinin ang bilis ng tibok ng puso niya. Ang kanyang mga palad ay halos manginig sa kaba at gulat. Nang unti-unti niyang idinilat ang mga mata, bumungad sa kanya ang mukha ni Lorenzo—seryoso, galit, pero hindi maikakaila ang bahid ng pag-aalala sa mga mata nito.Bigla siyang natigilan. Ang lapit ng mukha nito. Ang lapit ng labi—masyadong malapit para hindi niya maramdaman ang init ng hininga nito na humahaplos sa kanyang pisngi. Ang bawat segundo ay parang humihinto.Napababa ang tingin niya sa mga labi nito at naalala niya na naman. Ang halik. Yung gabing ayaw niyang alalahanin pero paulit-ulit namang bumabalik sa isip niya. Ang paraan ng pagkakadampi ng labi nito sa kanya, ang init, ang kilig—lahat ay parang biglang nanumbalik sa mismong pagkakatitig niya ngayon.Kagat-kagat na ni Evelyn ang labi n

Napasinghap si Evelyn, sapagkat sa unang pagkakataon, nakita niyang ngumiti si Lorenzo—hindi iyong tipid o peke, kundi tunay. And that smile? Nakakagulo ng sistema. Masyado na nga itong gwapo kapag seryoso, pero kapag nakangiti? Damn. He looks so hot she could melt right there.“Talaga? You never think about it? Pero bakit ka aalis? Iniiwasan mo ako?” tanong nito, at tila ba bigla namang nalukot ang mukha ni Evelyn sa pagka-buwisit.“B-Baliw ka ba?! You said you want your peaceful life! Gusto mong tumahimik ako, diba? N huwag kitang guluhin, iyon na nga ang ginagawa ko!”Tumawa siya nang pilit. “Oo, umiiwas ako. Pero hindi dahil sa halik mong... Diyos ko naman, kung halik na 'yon? Parang naghampasan lang labi natin tapos akala mo may fireworks!”Napailing siya at nagpakawala ng isang maiksing tawa. “Kumalma ka, Romeo. Hindi lahat ng babae natutunaw sa halik na parang aksidenteng nadikit lang. So don’t flatter yourself.”Ngunit kahit gaano pa niya pinilit magbiro, hindi maikakaila ang b

“Ano ba kasi!”Iritang tinignan ni Evelyn si Lorenzo, pero halos awang ang labi niya nang mapansin kung gaano sila kalapit—masyado nang kaunti ang pagitan nila.* Muli siyang napatitig sa labi nito.*Napalunok siya at saka mabilis na binaba ang kamay, pilit na iniwas ang tingin at napaatras ng bahagya. Aalis na sana siya sa harap nito—makakalayo na sana siya—pero bago pa siya makagalaw nang maayos, naramdaman niyang may humarang sa kanya. Lorenzo had moved too fast.Biglang inilagay ni Lorenzo ang plato sa may likod niya, sabay isang kamay ang pumatong sa kanyang bewang, marahan pero mariin, parang sinadyang hadlangan siya sa pag-alis.“W-What the— H-Hoy! A-Ano ba!” nagulat na utal ni Evelyn, agad na tinulak ang dibdib nito pero hindi niya ito matulak. “Kung ayaw mo akong pakainin, edi wag! Tingin mo patay gutom ako? Bitaw nga!” sigaw niya ulit, pero halos maputol ang hininga niya nang ibaba ni Lorenzo ang mukha nito, dumistansya ng kaunti pero sapat para magpantay ang mga mata nila.Ha

“It’s just a sea and sunset, ganyan mo ba talaga kagustong pumunta diyan sa baba?”Iritang tinignan ni Evelyn si Lorenzo nang sumunod ito. Nakataas ang kilay nito at halatang pinipigilan ang pagtawa habang pinapanood siyang parang batang pilit na bumababa mula sa isang napakataas na playground.“Anong ginagawa mo rito? Kaya kung pumunta mag-isa ko! Saka boring kasi yang buhay mo kaya hindi mo alam kung anong nakaka-excite sa lahat!” Iritang ani ni Evelyn habang iniwasan ang tingin nito. Nagpatuloy siya sa pagbaba, pero hindi niya maiwasang mapangiwi sa tuwing may bato siyang natatapakan nang mali. Hanggang sa halos mapahiyaw siya nang biglang sumulpot si Lorenzo sa tabi niya, parang walang kahirap-hirap.Napakurap-kurap siya nang wala itong kahirap-hirap na bumaba. Parang sanay na sanay ito, tipong ginawa na ito ng isang libong beses. And she almost cursed when Lorenzo suddenly held her waist para isabay siya sa pagbaba, and guess what? Para siyang batang walang ka-arte-arte na binuhat