All Chapters of My Stranger Groom Is A Billionaire: Chapter 731 - Chapter 738

Pagpasok nila sa living room, sinalubong sila ng tawanan, ng masayang usapan. Pero para kay Thali, tila musika iyon sa isang sirang plaka—paulit-ulit pero hindi na niya maramdaman.May mga sandaling napapaisip siya kung bakit nga ba sila ni Theo. Ang relasyon nila ay hindi gaya ng iba sa kanilang angkan—hindi ito arranged. It was their mutual decision. Pinili nila ang isa’t isa.Pero ngayon? Lahat ay tila kumplikado. Magulo. Malabo.Ngunit kahit ganoon, kailangan pa rin niyang ituloy ang kasal. Dahil kung si Lorenzo at siya—wala namang pormal, wala namang titulo, wala namang patutunguhan dahil sa iba ang mundo nito sa mundo niya. Girlfriend? Oo nga, girlfriend na siya nito, pero… Kahit ilang ulit pa niyang alalahanin, alam niyang siya mismo ang nagpilit noon. Siya ang nagsabi na sila na. Siya ang nagdesisyon ng lahat sa kanila. Lorenzo didn’t say anything about it, tinanggal niya lang.At ngayon, ang sakit na nararamdaman niya ay hindi lang dahil sa pagkawala ni Lorenzo, kundi dahil

“I-I want to get married… dahil ito naman talaga ang dapat,” mahina pero mariing sambit niya. “Yes, I am still not okay. And the reason why?”Tumigil siya. Parang may pader sa harap niya. Pero ngayon, kailangan na niyang basagin iyon. Kailangan na niyang aminin ang katotohanang matagal na niyang tinatago.Napatingin siya sa ina, sa kapatid, sa ama niya—lahat ngayon ay tahimik na naghihintay. Hindi na niya kinaya. Kasabay ng pag-iyak niya, tuluyan na niyang ibinulalas ang laman ng puso niya.“Because I am in love with Lorenzo Salvatore,” she said through gritted teeth, and with a voice broken by anguish. “I am in love with a criminal,” halos maging bulong ang boses niya nang sabihin niya ang mga katagang iyon.Ni hindi na niya napigilan ang sarili. Mapahagulgol na siya. Ang bigat na kinikimkim niya sa puso, ang takot, ang hiya, ang pagmamahal na hindi dapat—lahat ng emosyong pilit niyang kinikimkim mula pa noong bumalik siya mula sa isla—ay sabay-sabay nang pumutok mula sa dibdib niya

The way he looked at her. The way she felt his lips on his ears dahil sa pagbulong nito, lahat ng iyon, lahat ng ginagawa ni Theo ay patuloy lang sa pagpapaalala kay Lorenzo.She drank again. This time, mas mahigpit ang hawak niya sa baso, halos mabasag ito sa tensyon ng kanyang mga daliri. Isang matalim na kirot ang naramdaman niya sa dibdib, pero hindi niya maipaliwanag kung galit ba iyon, guilt, o...ano, nagkahalo halo na.“Hey, dahan-dahan lang, you’re drinking too much,” ani Theo, ngayon ay napapansin na rin ang dami ng iniinom niya. May bahid ng pag-aalala ang tono.Mabait si Theo, alam niya iyon. Kilala niya ito bilang isang maunawain, responsable, at mapagmahal na tao—isang perpektong kasintahan sa mata ng lahat. Pero bakit ganoon? Bakit kahit anong pilit, hindi niya maramdaman ang dating sigla, ang dating kilig na minsan niyang nadama para dito? Para bang may harang sa puso niya—isang pader na kahit anong bait ni Theo ay hindi mabasag. At alam niya kung sino ang nasa likod ng

“A-Ano bang… Ano bang ginagawa mo? Umalis ka na!” iritadong ani niya, pilit pinipigilan ang pag-iyak habang kaharap ang taong mahal niya—ang taong pinipilit niyang kalimutan pero patuloy na sinusundan ng puso niya.Ngunit nang marinig niya ang pamilyar na boses ni Lorenzo, yung tono na laging ginagamit nito sa kanya tuwing may tampo siya, tuwing sinusuyo siya, halos matumba ang tuhod niya. Nakakakiliti pa rin sa puso niya kahit ngayon.“You’re protecting me, you love me,” he said. Hindi iyon tanong, kundi isang buo at matatag na pahayag, na para bang alam na alam na niya ang totoo.“Mali ka—” bulong niya, pilit na itinatanggi ang sariling damdamin.“Really? Then iputok mo.” Mariin niyang sabi, saka mas idiniin pa ang baril sa dibdib niya, nananatiling kalmado kahit anong mangyari.“Pvtang ina, Lorenzo! Ipuputok ko talaga ito kung hindi ka pa aalis ngayon!” Mariing ani niya, halos pumutok na ang emosyon. Pero kahit galit ang lumalabas sa bibig niya, nanginginig pa rin ang boses at ang