All Chapters of My Stranger Groom Is A Billionaire: Chapter 711 - Chapter 720

Chapter 70Malawak ang lupain ng mga Salvatore, kaya hindi na siya nagtaka nang ginabi na sila talaga. Pero kahit gaano pa kalawak ang lupain nila, mas malawak ang pagkalito niya sa nararamdaman. Parang gusto niyang umiyak pero galit siya. Parang gusto niyang sumigaw pero baka matalo pa siya ng sariling damdamin.“Ihahatid ko lang ang kabayo sa—”Hindi na natapos ni Lorenzo ang sasabihin niya nang biglang bumaba si Evelyn nang tumapat sila sa mismong entrada ng mansion. Walang salitang lumundag siya mula sa kabayo at marahas na lumakad palayo rito, parang sinindihan ng apoy ang bawat hakbang niya.Nagulat si Lorenzo at saka muling napahilot sa sintido, he thought they were already okay, nagkabati na, nagkabiruan pa kanina. Pero ngayon? Bigla na naman?“Hey—” tawag niya, pero hindi ito lumingon.“Ayokong katabi ka ngayon! Bahala ka sa buhay mo!” iritang sigaw ni Evelyn habang diretsong naglalakad papasok. Her entire body felt consumed by rage, each step she took weighed down by raw emot

Umiwas na lang siya ng tingin, umirap at naglakad paakyat. Wala naman siyang narinig mula sa lalaki, pero ramdam niya. Ramdam niya ang malamig pero matalim na titig nito sa likod niya, kaya mas binilisan pa niya ang hakbang, parang may hinahabol na hindi niya maintindihan."Kaya kong hindi ka kausapin kahit isang taon," mariing ani niya pagpasok na pagpasok niya sa kwarto niya.Pero napailing na lang din sa nasambit dahil na naman ay sana bumalik na rin ang memorya niya para makabalik na siya sa tunay na pagkatao niya, parang iyon ang mas madaling paraan para makaalis siya at makalayo na dito at hindi lalong mabaliw at mahulog sa taong may mahal naman na iba.Nang dumating na ang hapon, nagdesisyon siyang maglakad-lakad sa tabing-dagat. She needed air. Space. Clarity. She grabbed a mat, some snacks, and even a book.As she descended the stairs, she caught a glimpse of Lorenzo sitting on the couch, mukhang maghapon na siya roon, kumunot ang noo ni Evelyn, pero pinilit niyang huwag magsa

“What did I do wrong again?” takang tanong ni Lorenzo, kunot ang noo. Masyado ring malumanay ang boses nito, parang genuine ang pagkalito, kaya napapairap na lang si Evelyn. Mas lalo siyang nainis dahil ang bait ng tono nito pero siya ay nagngingitngit na.“Yun lang? After mong guluhin ang utak ko, magpahinga sa kandungan ko na para bang... para bang tayo?” Tumawa siya—pero hindi ito masaya. “Then ‘thanks’? That’s all?”She expected more—way more. A confession? An apology? Even a joke to ease the tension. Pero iyon lang talaga? Isang thank you?"What---"“Sabihin mo nga, Lorenzo,” dagdag niya, ang boses ay unti-unting tumataas, “ano bang tingin mo sa akin? Therapist? Throw pillow? Placeholder?”Evelyn stood up at agad na binaybay ang pagitan nila, ang mga mata’y halos naglalagablab sa dami ng emosyong kinikimkim. Mabilis ang lakad niya—puno ng frustration, galit, at... damdaming ni hindi niya maipinta. Gulong-gulo siya. Hindi na niya alam kung ano ang mas matimbang—ang sakit, ang selos

Chapter 77“Kainis talaga ang lalakeng iyon,” bulong niya, pero bago pa siya makapag-isip pa ng iba, gulat na lang siya nang biglang may humawak sa kanyang bewang.“Ahhh!” sigaw niya, may bahid ng gulat at pagtatanggol sa sarili. Tumaas ang kamay niya, handang manampal o manuntok kung kinakailangan. Pero napakurap-kurap siya, at ilang saglit lang ay luminaw na sa paningin niya kung sino ang nasa harapan niya.It was Lorenzo. Nakangiti ito nang bahagya, pero halatang sinadyang gulatin siya. Mukhang lumangoy ito papunta sa kanya nang hindi niya namalayan, at ngayon ay kalmadong lumulutang habang ang mga kamay ay nakahawak pa rin sa kanyang baywang. Agad siyang napahawak sa balikat nito para kumalma at maibalanse ang sarili.“Muntik na kitang suntukin! Baliw ka ba? Nangugulat ka, kainis!” iritang sambit niya, kasabay ng pagkunot ng kanyang noo. Pero sa kabila ng inis ay hindi na niya napigilan ang ngiti nang maalalang kaya na niyang lumutang sa tubig.“I can swim na! Mukhang marunong nam

Chapter 78“Renzo,” she said without nowhere.“Hmmm?” Inangat ni Lorenzo ang tingin dito.“Who’s Renzo?” He ask at ayon nanaman ang pag-igting ng panga nito, natawa na lang tuloy si Evelyn at saka kinurot ang pisngi nito.“Selos ka nanaman? It’s you, Lorenzo. Naisip ko lang na tawagin kang ganoon na lang. Renzo, diba ang ganda?” She said, pero hindi ito nagsalita at binalik ang mukha sa leeg niya. "Maganda naman ang Lorenzo, pero alam kong Lorenzo panigurado ang lahat ng tawag nila sayo, so I want a name na ako lang ang tatawag sayo." She said."Call me whatever you want," he said gently.Tumagal ang tingin niya sa kisame habang nakahiga siya at si Lorenzo ay nakadagan na sa kanya at ang mukha ay nasa leeg niya pa rin, but after a while, napapikit siya nang makaramdam ng pagpitik sa sintido niya.Hindi niya pinansin iyon noong una, pero ilang sandali ay para na itong sasabog at hidni na mapigilan ang mapadaing ng malakas dahil sa sarili.“A-Aray…” Naiangat na ni Lorenzo ang tingin, gu