All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1801 - Chapter 1808

ขณะที่ต้องการขึ้นเกี้ยวพร้อมจงหลี่ สีหน้าหลีมู่ตึงเครียด สืบเท้าขึ้นมาเอ่ยเตือน “องค์หญิงน้อย เกี้ยวของท่านอยู่ทางนั้น นี่คือเกี้ยวขององค์ชายเพคะ” ฝีเท้ากู้หว่านเยว่หยุดชะงักจงหลี่พูดเสียงเรียบเฉย “ไม่เป็นไร ข้าและน้องเล็กไม่ได้พบหน้ากันนาน จะได้นั่งคุยกันดีๆ”“องค์ชาย นี่ขัดต่อธรรมเนียมเพคะ”จงหลี่เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของตงโจว เพราะเหตุนี้เกี้ยวของเขาจึงต่างจากผู้อื่น ส่วนกู้หว่านเยว่เป็นเพียงเกี้ยวองค์หญิงหลีมู่เพิ่งอ้าปาก จงหลี่ก็หันหน้าไป สบมองนางด้วยสายตาเฉยเมยสุดขีดแวบหนึ่งภายในสายตาเจือจิตสังหาร จ้องเสียจนหลีมู่ใจสั่นครู่ต่อมาขยับถอยหลังสองก้าว“ขึ้นไปเถอะ น้องเล็ก” ตอนหันหน้ามาอีกครั้ง เสียงจงหลี่นุ่มนวลอย่างมากดังเดิมกู้หว่านเยว่หัวเราะ ไม่ถือสาเอาความคนผู้นี้ กระโดดขึ้นเกี้ยวไป หาตำแหน่งสบายที่สุดจงหลี่ส่งเตาพกให้นางอันหนึ่ง “เพิ่งลงจากอินทรีสิงโต อุ่นมือเถอะ”กู้หว่านเยว่รับเตาพกไป ยิ้มหวาน“พี่ใหญ่ดีต่อข้าเหลือเกิน”“เจ้าเป็นน้องเล็กเพียงคนเดียวของข้า ไม่ดีต่อเจ้าแล้วจะให้ดีต่อผู้ใด?”“พี่ใหญ่ ข้าจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในระยะนี้ให้ท่านฟังเจ้าค่ะ” กู้หว่า

เหล่าขุนนางต่างพากันคุกเข่า เสียงดังก้องกังวาน ใบหน้าของทุกคนเปี่ยมสุขกู้หว่านเยว่กลับเข้าพระราชวังตงโจว ไม่มีคนห้ามแม้คนเดียวทุกคนล้วนยอมรับอยู่ภายในใจกู้หว่านเยว่ยกมือขึ้น รัศมีเปล่งประกายอย่างเห็นได้ชัด “พื้นหิมะหนาวเย็น ขุนนางทุกท่านล้วนลุกขึ้นเถอะ”“ขอบพระทัยองค์หญิงน้อย ขอบพระทัยองค์ชาย”ทุกคนลุกขึ้นมา หามเกี้ยวต้อนรับกลับวังพร้อมกันอีกครั้งจงหลี่จัดงานเลี้ยงฉลองภายในวังหลังจบศึกสงครามไม่ควรฟุ่มเฟือย แต่สิ่งที่สมควรมีก็ครบถ้วนเสียงดนตรีดังกังวาน ร้องเล่นเต้นรำอย่างสงบสุขจงหลี่จูงมือกู้หว่านเยว่ขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์ร่วมกัน“น้องเล็ก นี่คืองานเลี้ยงฉลองชัยชนะที่เตรียมไว้ให้เจ้า”กู้หว่านเยว่เห็นแล้ว รู้สึกหวั่นไหวภายในใจ บนตัวจงหลี่ นางสัมผัสกับคำว่าครอบครัวสองพยางค์นี้ได้อย่างแท้จริง “นั่งเถอะ”กู้หว่านเยว่นั่งข้างกายจงหลี่นางช้อนตาขึ้น เบื้องล่างล้วนคือขุนนางของตงโจว ขุนนางระดับสูงนั่งอยู่ด้านหน้า โต๊ะของขุนนางระดับต่ำลงไปนั่งอยู่ด้านหลังตงโจวใช้ระบบหนึ่งสามีหนึ่งภรรยาขุนนางทุกท่านล้วนพาครอบครัวมาด้วย ที่นั่งอยู่ข้างกายก็คือฮูหยินของพวกเขาข้างหลังยังวา

“พี่ใหญ่ ท่านเองก็ต้องพักผ่อนมาก ๆ อย่าฝืนตัวเอง” กู้หว่านเยว่นึกอะไรบางอย่างได้ “จริงสิ ในจดหมายที่ท่านเขียนให้ข้า ท่านเคยบอกว่ามีที่อยู่ของเสด็จพ่อและเสด็จแม่ ตกลงมันเรื่องอะไรกัน?” เดิมทีกู้หว่านเยว่ไม่ได้รู้สึกผูกพันกับทั้งสองท่านสักเท่าไหร่ แต่หลังจากที่มาถึงเมืองตงโจว การดูแลเอาใจใส่ที่จงหลี่มีต่อนาง ทำให้หัวใจของนางสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น นางจึงเห็นจงหลี่เป็นพี่ชายใหญ่และครอบครัวอย่างแท้จริง นางรู้สึกซาบซึ้งใจกับสิ่งที่ได้รับ และเป็นกังวลเรื่องจุดหมายปลายทางที่ฮ่องเต้และฮองเฮาแห่งตงโจวกำลังมุ่งหน้าไป กระทั่งมีเฝ้ารอคอยว่าผู้เป็นบิดาและมารดาที่เลี้ยงดูเด็กคนนี้จะเป็นคนแบบไหน? ครั้นเอ่ยเรื่องนี้ สีหน้าของจงหลี่ก็เคร่งขรึมลง “จุดมุ่งหมายที่เป็นรูปธรรมข้าเองก็ยังไม่รู้ แต่เราได้เบาะแสบางอย่างจากคนของแคว้นเซียนหลิงแล้ว” “แคว้นเซียนหลิงอีกแล้ว” กู้หว่านเยว่หรี่ตาลงเล็กน้อย แววตาคมชัด แผนที่ขุมทรัพย์ทั้งหมดของนางมีความเกี่ยวข้องกับแคว้นเซียนหลิง ทุกสิ่งทุกอย่างช่างบังเอิญยิ่งนัก“น้องหญิงเองก็รู้จักแคว้นเซียนหลิงใช่หรือไม่?” “รู้จักไม่มากเจ้าค่ะ ตอนที่ข้าซุ่มโจมตีหุ

ข้าไม่ได้จะพุ่งเป้าไปหาท่าน แค่คิดว่าฝ่าบาททรงงานหนักมาหลายปีเพื่อปกป้องราชอาณาจักรเอาไว้ ตั้งแต่ที่ท่านเข้ามากลับแย่งผลประโยชน์ทุกอย่างของฝ่าบาทไป มันมากเกินไป” นางมีความอดทนด้านอารมณ์ต่ำมาก วาจาที่เปล่งออกมาจึงฟังไม่ค่อยเข้าหูนัก “หุบปาก” จงหลี่กล่าวน้ำเสียงเย็นเยียบ “ลากนางออกไปขังเดี่ยว” หลี่มู่คิดไม่ถึงว่าจงหลี่จะปฏิบัติเช่นนี้กับนาง นอกจากนางจะเติบโตเคียงข้างจงหลี่มาตั้งแต่วัยเยาว์แล้ว ทั้งตระกูลของนางก็ยังสละชีพเพื่อตงโจวเป็นขุนนางผู้มีคุณูปการต่อตงโจวอีกด้วย ดังนั้นเพื่อเห็นแก่หน้าของบิดาและมารดาของนาง ฝ่าบาทมักจะดีกับนางอยู่เสมอ คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้ไร้ความรู้สึกเช่นนี้ “หรือเป็นเพราะน้องสาวที่แท้จริงของฝ่าบาทกลับมา จึงไม่ต้องการน้องสาวอย่างข้าแล้ว?” หลี่มู่รู้สึกเศร้าในใจ คนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาไม่ได้ให้โอกาสได้นางพูดมากความ ก็ลากนางออกไป จงหลี่หันกลับมา “น้องหญิง เจ้าอย่าไปใส่ใจกับคำพูดของนางเลย” กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า “พี่ใหญ่ ไม่ต้องกังวล มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในราชสำนักเป็นเรื่องปกติ ข้าไม่เสียใจเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้หรอกนะ” สองขัตติยะร่วมปรองดอง