All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1811 - Chapter 1820

อินทรีสิงห์โตเอาแต่ขดตัวอยู่ที่มุม ไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ของมันผ่านกรงเลยกู้หว่านเยว่หยิบขลุ่ยที่อยู่ตรงเอวขึ้นมา เป่าเพลงควบคุมสัตว์ให้มันผ่อนคลายก่อนหนึ่งเพลงเมื่อเห็นอารมณ์ของอินทรีย์สิงโตเริ่มสงบลง กู้หว่านเยว่จึงจะยกมือ “เปิดประตูกรง”ทหารยามของอุทยานหลวงกล่าวเตือน “องค์หญิงน้อยโปรดระวังด้วย”พลางหยิบกุญแจออกมาเปิดประตูกรงเนื่องจากเมื่อครู่กู้หว่านเยว่เป่าเพลงควบคุมสัตว์ปลอบใจ ดังนั้นอินทรีสิงโตจึงไม่มีปฏิกิริยาที่รุนแรงมากนัก มันแค่เงยหน้ามองกู้หว่านเยว่แวบหนึ่งกู้หว่านเยว่สังเกตเห็นว่าสีหน้าของมันเศร้าหมอง และเหมือนมีน้ำตาคลอด้วยพลันดวงตาชิงเยี่ยนเป็นประกาย “องค์หญิงน้อย นี่คืออินทรีสิงโตที่ขี่มาจากต้าฉีตงโจวตั้งแต่ต้น”การฝึกอินทรีสิงห์โตเป็นเรื่องยาก และตงโจวก็มีอินทรีสิงโตไม่เยอะนัก อินทรีสิงโตตัวนี้ยังอายุค่อนข้างน้อย และมันยังไม่ผลัดขนเป็นสีดำทั้งหมด ถือว่ายังอยู่ในวัยเด็ก ดังนั้นชิงเยี่ยนจึงจำได้ในปราดเดียว“ที่แท้มันเองเหรอ”กู้หว่านเยว่รู้สึกได้ถึงความใกล้ชิดมากขึ้นเล็กน้อยอินทรีสิงโตตัวนี้พาพวกเขาข้ามป่าป่าซิงโตวไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนางยิ่งรู้สึกสงสั

สองขาของนางวิ่งเร็วกว่าม้าขนแผงคอสีแดงได้อย่างไร ม้าที่ตัวสูงใหญ่วิ่งมาถึงข้างหลังพร้อมกับเสียงคำราม ทำเอาหลีมู่ตกใจจนเข่าอ่อน“ทำไมถึงเป็นนาง?” เมื่อชิงเยี่ยนที่อยู่ไกลออกไปเห็นหลีมู่ ก็คิ้วขมวดชนกันคนฉลาดอย่างเขา สามารถคาดเดาเรื่องราวได้ในทันทีเขาหันไปมององค์หญิงน้อยที่อยู่ข้างกายแวบหนึ่ง แม้แทบโตมาพร้อมกับหลีมู่ แต่ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ เขาจะร้องขอความเมตตาได้อย่างไร?หลีมู่นะหลีมู่ เจ้าช่างโง่เขลานัก เคยวิเคราะห์ให้เจ้าฟังตั้งนานแล้วทำไมเจ้าถึงยังคิดแทนและออกหน้าแทนองค์ชายตามใจชอบ?ชิงเยี่ยนขมวดคิ้ว หันไปทางอื่นม้าขนแผงคอสีแดงเกือบจะตามหลีมู่ทันแล้ว นางตกใจจนหน้าถอดสี และตะโกนอย่างความตื่นตระหนก “ช่วยด้วย หยุดม้า หยุดมาเดี๋ยวนี้!”ทหารยามที่ไม่รู้อะไรรีบไล่ตามออกไปกู้หว่านเยว่เป่าขลุ่ย เป็นเสียงของการโจมตีม้าขนแผงคอสีแดงคำรามพร้อมยกขาหน้าขึ้น ก็เหยียบไปที่ขาของหลีมู่อย่างแรง“อ๊า!”หลีมู่กรีดร้องอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสแทบจะในพริบตานั้น นางก็ตาเหลือก เจ็บจนหมดสติไปโดยตรง“ใต้เท้าหลี?” ทหารยามวิ่งเข้าไปอย่างตื่นตระหนกกู้หว่านเยว่เปลี่ยนโทนเสียงของขลุ่ย ม้าขนแผงคอส

จงหลี่พยักหน้า “เช่นนั้นพี่ใหญ่ไปรอเจ้าที่ข้างนอก”กู้หว่านเยว่พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้อง ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็ออกมาพร้อมกับสีหน้าที่เคร่งขรึม“พี่ใหญ่ เป็นพิษชวนวู”อินทรีสิงโตถูกพิษ แต่ตรวจพบพิษชนิดนี้ได้ยากมากจงหลี่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง “นี่ไม่ใช่ผิดธรรมดา และพบได้ในแคว้นโยวหลานเท่านั้น”ทั้งสองสบตากันแวบหนึ่ง “ข้าจะให้คนไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ ดูว่าช่วงนี้มีคนจากแคว้นโยวหลานเข้ามาในตงโจวหรือไม่”ปัจจุบันแคว้นตงโจวกำลังใช้ระบบทะเบียนบ้านและเอกสารผ่านด่าน ทุกคนที่เข้าเมืองหรืออำเภอของตงโจว จะมีการบันทึกอย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็นสถานะหรือมาจากแคว้นใดกู้หว่านเยว่พยักหน้าถ้าหากเป็นแคว้นโยวหลานก็ไม่ใช่เรื่องแปลกต้องเป็นเพราะพวกเขากลัวตงโจวร่วมมือกับแคว้นเซียนหลิง ดังนั้นจึงพยายามยับยั้ง“ต้องหาคนไปบอกแคว้นเซียนหลิง” กู้หว่านเยว่แบมือสอง นางจะไม่ยอมเป็นแพะรับบาป“น้องเล็กวางใจได้ พี่ใหญ่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร” จงหลี่ลูบศีรษะของกู้หว่านเยว่ และยิ้มที่มุมปากอย่างเลห์ร้ายไม่ต้องสนใจว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคือแคว้นตงโจวหรือไม่แต่ถ้าพวกเขาจับได้ ก็ต้องใช้ประโยชน์ให้เต็มที่หลังจากบอกลากู้

หร่วนหรงมีโรคประจำตัว อยู่ข้างนอกนานไม่ได้ หลังจากได้เจอคนที่ชื่นชม นางก็พอใจแล้ว จึงขอตัวออกจากงานเลี้ยงก่อนใครจะรู้ว่าเพิ่งเดินออกมา ก็ได้ยินเสียงที่เจ้าชู้ดังขึ้นจากข้างหลัง “แม่นาง ถุงเงินของเจ้าตก”หร่วนหรงไม่ได้หยุดฝีเท้า และแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคนคนนั้นร้อนใจแล้ว รีบเดินเข้าไปขวางนาง “นี่ๆๆ ข้าบอกว่าถุงเงินของเจ้าตก ทำไมเจ้าไม่ดูเลย?”หร่วนหรงเงยหน้า มองผู้ติดตามของชายคนนั้นแวบหนึ่ง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ข้าไม่มีนิสัยพกถุงเงินออกมาข้างนอก ย่อมไม่ใช่ของข้า”หนานฉีกระแอมทีหนึ่งแล้วกล่าวเบาๆ “ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง”เขาพยายามรั้งนางไว้ “แม่นางดูคุ้นมาก พวกเราเคยเจอกันที่ไหนใช่หรือไม่?”หร่วนหรงเงยหน้า นางเขินอายเล็กน้อย แต่พยายามกล่าวอย่างใจเย็น “ท่านคือองค์ชายของแคว้นเซียนหลิง พวกเราไม่เคยเจอกันหรอก อีกทั้งคำพูดเชยๆ เช่นนี้ แม้แต่นิยายที่ได้รับความนิยมที่สุดก็ไม่เขียน ท่านควรไปคิดมุกอื่นมาใช้ได้แล้ว”พูดจบก็ถือโคมไฟเดินออกไปแล้วเวลานี้เอง สาวใช้ของสกุลหร่วนมาพอดี เมื่อเห็นหนานฉีคุยกับหร่วนหรง จึงถามอย่างประหม่า “คุณหนูไม่ได้ตกใจกระมัง คนที่อยู่ข้างหลังนั่น?”“

แม้แคว้นเซียนหลิงจะดูใหญ่มาก แต่ในความเป็นจริง ทั้งค่ายทหารแทบจะมีแต่คนอ่อนแอ ไม่มีเรี่ยวแรงออกรบเลย“เงื่อนไขของพวกเราคือ ไม่ว่าตงโจวในอนาคตจะเป็นอย่างไร กองทัพอาชาเหล็กก็ห้ามเหยียบเข้าแคว้นเซียนหลิงของเรา”น้ำเสียงของหนานโย่วจริงจังขึ้นกะทันหันกู้หว่านเยว่กล่าวเสียงเรียบ “รอตงโจวของเรารวมที่ราบแห่งความโกลาหลเป็นหนึ่ง ถ้าเซียนหลิงของพวกเจ้ายอมสวามิภักดิ์แต่โดยดี ตงโจวย่อมไม่หาเรื่องพวกเจ้า และสามารถให้พวกเจ้าปกครองตัวเอง”หนานโย่ว ? ช่างกล้าพูดเสียจริงเขาในเวลานี้ก็ไม่ได้เก็บเอาคำพูดของกู้หว่านเยว่ไปใส่ใจ ทุกคนต่างรู้ดี ไม่มีมิตรแท้ตลอดไป มีแต่ผลประโยชน์ที่ยั่งยืน วันนี้พวกเขาสามารถรวมตัวกันเพราะผลประโยชน์ วันข้างหน้าก็อาจจะกลายเป็นศัตรูเพราะผลประโยชน์เช่นกันตราบใดที่ตอนนี้สามารถบรรลุข้อตกลงด้วยกันก็พอแล้ว ส่วนเรื่องของวันข้างหน้าก็ค่อยว่ากัน ไม่แน่ว่าวันใดแคว้นเซียนหลิงของพวกเขาอาจสามารถผงาดขึ้น กลายเป็นจ้าวแห่งสี่ทิศกะทันหันก็ได้ “ข่าวที่แคว้นเซียนหลิงนำมา ตงโจวของเราซาบซึ้งใจมาก”จงหลี่กล่าวให้คำสัญญา “วางใจได้ ตราบใดที่สัญญายังอยู่ ตงโจวจะไม่รุกรานเซียนหลิง”หนานโย่วพ