All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1821 - Chapter 1830

เมื่อมองไปยังเมืองศูนย์กลางอันใหญ่โตเบื้องหน้า ดวงตาของกู้หว่านเยว่ก็ฉายแววตกตะลึงอย่างยิ่ง เมืองแห่งนี้ใหญ่โตกว่าเมืองใด ๆ ที่นางเคยเห็นในที่ราบแห่งความโกลาหลเสียอีกเมืองศูนย์กลางทั้งหมดนี้มีพื้นที่ประมาณแปดสิบตารางกิโลเมตร สามารถรองรับผู้คนได้หลายสิบล้านคนเมืองศูนย์กลางเป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างหลายแคว้น และยังเป็นศูนย์กลางที่สุดของที่ราบแห่งความโกลาหลสถานที่แห่งนี้คึกคักอย่างยิ่ง มีผู้คนอาศัยอยู่มากมายตลาดมืดและกองบัญชาการทหารรับจ้างของที่ราบแห่งความโกลาหลล้วนตั้งอยู่ในเมืองศูนย์กลาง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงองค์กรเล็ก ๆ อื่น ๆ อีกมากมายกู้หว่านเยว่ได้เปลี่ยนไปสวมชุดของเผยหยวน และยื่นหนังสือผ่านทางให้แก่ทหารยามที่ประตูเมืองในเมืองศูนย์กลางมีการค้าขายมากมาย กิจการเหล่านี้ล้วนต้องการผู้คนจำนวนมากเพื่อความคึกคักดังนั้นทหารยามจึงไม่ได้สร้างความลำบากให้กู้หว่านเยว่ และไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด ปล่อยให้นางเข้าไปโดยตรงกู้หว่านเยว่ลูบคางพลางมองไปรอบ ๆ เมืองศูนย์กลางแห่งนี้คึกคักจริง ๆ สองข้างทางเต็มไปด้วยของแปลกตาที่ไม่ค่อยได้เห็นทั่วไป มีทั้งของแกะสลักทำมือ เสื้อคลุมขนสัตว์ ของกินเล

“หว่านเยว่ ที่นี่คนเยอะเกินไป พวกเราเดินไปคุยไปดีกว่า” ลั่วหรงเสนอหลังจากความวุ่นวายเมื่อครู่ บริเวณนี้ก็มีผู้คนมามุงดูเหตุการณ์ไม่น้อยแล้วกู้หว่านเยว่พยักหน้า“ก็ดีเหมือนกัน ข้าจะไปโรงน้ำชาศูนย์กลาง เช่นนั้นพวกเราไปนั่งคุยกันที่โรงน้ำชาดีกว่า”“ไปกัน”ลั่วหรงนำทางอยู่ข้างหน้าหลันเตี๋ยและคนอื่น ๆ มองด้วยแววตาประหลาดใจระคนยินดี “องค์หญิงหว่านเยว่ ไม่คิดเลยว่าพวกเราจะได้พบท่านที่นี่”ใบหน้าของหลายคนปรากฏความเคารพยกย่องวีรกรรมของกู้หว่านเยว่ได้แพร่สะพัดไปทั่วที่ราบแห่งความโกลาหล คนในกลุ่มทหารรับจ้างต่างรู้เรื่องที่นางกวาดล้างเป่ยตี้หลันเตี๋ยคิดถึงตอนที่เพิ่งพบกู้หว่านเยว่ครั้งแรก ยังมองนางเป็นศัตรูในจินตนาการ แต่ตอนนี้กู้หว่านเยว่กลับกลายเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดาอีกต่อไป เป็นคนที่นางทำได้เพียงชื่นชมเท่านั้น แก้มทั้งสองข้างของนางพลันแดงระเรื่อขึ้นมา“ข้าก็ไม่คิดเหมือนกัน พวกท่านมาทำอะไรที่เมืองศูนย์กลาง?” กู้หว่านเยว่เอ่ยถามหลันเตี๋ยยิ้มพลางเอ่ยขึ้น “"พวกเราเพิ่งทำภารกิจเสร็จสิ้น มารายงานตัวที่สมาคมทหารรับจ้าง”กู้หว่านเยว่พยักหน้า เวลานี้ กลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงเป็นกลุ่มทหาร

แต่ว่า หากสามารถได้เบาะแสเกี่ยวกับชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์แล้วละก็ ต่อให้เป็นทองคำสองแสนตำลึงก็ยังถือว่าคุ้มค่า“ข้าไม่ได้พกทองคำหนึ่งแสนตำลึงติดตัวมา แต่ข้ามีตั๋วเงินอยู่ในมือ”กู้หว่านเยว่ปลดกระเป๋าที่สะพายอยู่ด้านหลังออก แล้วหยิบตั๋วเงินที่อยู่ข้างในออกมา “ตั๋วเงินเหล่านี้รวมกัน ก็เพียงพอสำหรับทองคำหนึ่งแสนตำลึง ไม่ทราบว่าใช้ได้หรือไม่”ผู้ดูแลมองกู้หว่านเยว่อย่างตกตะลึง ไม่คิดเลยว่าคุณชายน้อยที่แต่งกายเรียบง่าย ดูไม่โดดเด่นผู้นี้ จะพกเงินจำนวนมหาศาลติดตัวมาด้วย“ย่อมได้ขอรับ ร้านเล็ก ๆ ของเรารับทั้งทองคำและตั๋วเงิน”เพื่อความรอบคอบ ผู้ดูแลนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงประสานมือคารวะพลางเอ่ยขึ้น“ตั๋วเงินเหล่านี้มีจำนวนมาก ขออนุญาตให้ข้าเรียกคนในโรงน้ำชามานับได้หรือไม่”ถือโอกาสตรวจสอบความแท้ปลอมของตั๋วเงินเหล่านี้ไปด้วย“ตามสบาย” กู้หว่านเยว่จิบชาคำหนึ่ง สายตาเรียบเฉยผู้ดูแลรีบหันหลังกลับไป โบกมือเรียกคนให้ไปตามสมุห์บัญชีมาไม่นานนักก็มีผู้อาวุโสสองท่านเดินเข้ามา สองท่านนี้นับตั๋วเงินต่อหน้าพวกเขาจนครบถ้วน จากนั้นจึงพยักหน้าให้กับผู้ดูแล“ตั๋วเงินเหล่านี้สามารถแลกเป็นทอ

กู้หว่านเยว่เดินทางออกจากเมืองศูนย์กลาง พอถึงที่โล่งไม่มีผู้คนก็เรียกเฮลิคอปเตอร์ออกมา จากนั้นก็บินมุ่งหน้าไปยังแคว้นโยวหลานตามทิศทางที่แผนที่ชี้บอกหลังจากบินต่อเนื่องอีกหนึ่งวันหนึ่งคืน กู้หว่านเยว่ก็หาที่แห่งหนึ่งในเมืองหลานฮวา เพื่อเก็บเฮลิคอปเตอร์เข้ามิติ จากนั้นก็มุ่งหน้าสู่ประตูเมือง“มาจากแคว้นใด? แจ้งชื่อมา” ทหารยามของเมืองหลานฮวาขวางกู้หว่านเยว่ไว้กู้หว่านเยว่หยิบป้ายหยกที่เผยหยวนมอบให้นางออกมาจากห่อสัมภาระอย่างช้า ๆ “ข้าคือเผยหยวน ศิษย์ของหมอเทวดาเผย อาจารย์ของข้ากำลังรักษาอาการประชวรของราชินีอยู่ในเมืองโยวหลาน ข้ามาตามหาเขา”ทหารยามมองป้ายหยกสองสามครั้ง จากนั้นก็รีบนำป้ายหยกไปหาแม่ทัพผู้รักษาเมืองไม่นานเขาก็ถือป้ายหยกกลับมา แล้วส่งคืนให้กู้หว่านเยว่อีกครั้งอย่างนอบน้อม“ที่แท้ก็เป็นศิษย์ของท่านหมอเทวดาเผย ข้าน้อยมีตาแต่หามีแววไม่ จึงมองไม่ออก หวังว่าหมอเทวดาน้อยจะไม่ถือโทษ”กู้หว่านเยว่เก็บป้ายหยก “ไม่เป็นไร”ทหารยามเอ่ยขึ้น “ตอนนี้หมอเทวดาเผยอยู่ในพระราชวัง ข้าน้อยจะให้คนนำท่านไปยังศาลาพักม้าก่อน ท่านพักผ่อนที่ศาลาพักม้า แล้วข้าน้อยจะรีบไปรายงานที่พระราชวังทันที”

สีหน้าของชุยอวี้ดูปกติ เห็นได้ชัดว่าเขามักจะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ คุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้อยู่แล้วกู้หว่านเยว่เห็นดังนั้นก็ไม่คิดจะเซ้าซี้อีก พยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้น “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็ไม่ขอปฏิเสธอีก ขอบคุณคุณชายชุย”ชุยอวี้กะพริบตาแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย “เมื่อครู่ข้าบอกกับพวกเขาว่าท่านเป็นน้องสาวญาติห่าง ๆ ของข้า หากเรียกข้าว่าคุณชายชุยจะไม่เป็นการเผยความลับหรอกหรือ เอาเป็นว่า ท่านเรียกข้าว่าชุยอวี้เหมือนกับพวกเขาก็แล้วกัน”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “ก็ได้ พี่ชุยอวี้”ชุยอวี้หัวเราะฮ่า ๆ “บัณฑิตหลายคนเข้ามาประสานมือพลางยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น “น้องเล็กสกุลชุยไม่ต้องกลัวไป เจ้าคงเพิ่งเคยมาเมืองหลานฮวาเป็นครั้งแรก อีกสักครู่ตามพวกเรามาก็พอแล้ว”ขณะที่กำลังพูดคุยกัน เด็กรับใช้ที่เข้าไปจองที่นั่งก็วิ่งออกมา“คุณชายทุกท่าน ที่นั่งจองเรียบร้อยแล้ว เชิญตามข้าน้อยเข้ามาได้เลยขอรับ”คุณชายเว่ยได้ยินดังนั้นก็ดีใจอย่างยิ่ง เรียกคนหลายคน “ไป ๆ ๆ พวกเราเข้าไปดูความสนุกกันเถอะ”กู้หว่านเยว่เดินตามหลังพวกเขา เข้าไปในหอว่านเซียนด้วยกันพอเข้าไปก็มีกลิ่นหอมโชยมาเป็นระลอก พร้อมกับเสียงดนตรีอันไพเราะ แตกต่าง