All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1281 - Chapter 1290

ครั้นคำพูดของซ่งจิ่งเซินจบลง สายตาของทุกคนก็เหลียวไปทางซ่งรั่วเจิน แววตาปรากฏความตกใจ “คุณชายสี่ซ่ง ตามที่ท่านกล่าวมาเช่นนี้ มิใช่ว่าเรื่องเล่านี้เดิมทีเป็นสิ่งที่พระชายาฉู่อ๋องคิดขึ้นหรอกหรือ?” ซ่งจิ่งเซินยิ้มพลางพยักหน้า “นอกจากนางแล้ว คนธรรมดาเกรงว่าคงยากนักที่จะคิดเรื่องเล่าแปลกใหม่เช่นนี้ออกได้” ทุกคนตื่นรู้ แต่ละคนต่างก็รู้ว่าวิชาแห่งศาสตร์ลี้ลับของซ่งรั่วเจินนั้นเก่งกล้าเพียงใด เหล่าสัตว์ปีศาจทั้งหลาย ล้วนเป็นสิ่งที่พวกเขามิอาจพบเจอได้ในยามปกติ เรื่องของพญางูขาวนี้ พวกเขาฟังด้วยความเพลิดเพลินใจ และยังทำให้พวกเขารู้สึกว่ามิใช่ภูตผีทั้งปวงจะทำร้ายคน หวังเพียงให้ทั้งสองสามารถอยู่ร่วมกันได้สำเร็จ “พระชายาฉู่อ๋อง เรื่องเล่านี้ท่านต้องเล่าจนจบให้จงได้ พวกเราทุกคนล้วนปรารถนาที่จะได้ฟังอย่างเร็ววัน” “คาดไม่ถึงเลยว่าพระชายาฉู่อ๋องไม่เพียงแต่มีรูปโฉมงดงาม ยังเชี่ยวชาญวิชาศาสตร์ลี้ลับ แม้แต่เรื่องเล่าก็เรียบเรียงได้ดีถึงเพียงนี้!” ซ่งรั่วเจินมองไปยังพี่สี่ของตนด้วยความจนใจ นี่ก็คือขายนางไปแล้วหรือ? “น้องหญิงห้า เรื่องนี้โทษข้าไม่ได้นะ เจ้าไม่รู้ว่าตอ

ซ่งรั่วเจินย่อมสังเกตเห็นภาพนี้เป็นธรรมดา นางเองก็จำหวังเสวี่ยกับสวี่หยวนชิงได้ดี ครานั้นที่พบฮวนเอ๋อร์ในหอสุรา หวังเสวี่ยก็เป็นสหายสนิทของนาง จงใจลากนางไปฉลองวันเกิดให้สวี่หยวนชิงอีก ตอนนั้นฮวนเอ๋อร์ก็ไม่ค่อยยินดีนัก เพราะรู้ความในใจของสวี่หยวนชิง อีกทั้งได้ปฏิเสธอย่างชัดเจนไปแล้วหลายครั้ง แต่หวังเสวี่ยยังคงพยายามจับคู่พวกเขาเหมือนเช่นเคย แต่ดูแล้วตอนนี้…สองคนนี้กลับดูเหมือนจะลงเอยกันเสียเอง? “คุณชายสวี่นี่ก็เหลือเกิน แต่ก่อนฮวนเอ๋อร์ก็พูดกับเขาอย่างชัดเจนแล้ว ว่าเห็นเขาเป็นแค่สหายเท่านั้น” “วันนี้เป็นวันแต่งงานมงคลของฮวนเอ๋อร์ เขายังจะเมาสุรา พล่ามเพ้อเจ้ออยู่อีกได้อย่างไร?” กู้เจาน่วนกังวลขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว พวกเขาย่อมเข้าใจดีว่าเรื่องนี้เป็นอย่างไร แต่คนอื่นหาได้รู้ไม่ ก่อเรื่องเช่นนี้ หากอวิ๋นอ๋องเข้าใจผิดขึ้นมาคงจะแย่แน่ “หวังเสวี่ย หยวนชิงเมาแล้ว เจ้ารีบพาเขากลับไปเถิด” กู้จิ่งหลิน คุณชายใหญ่สกุลกู้ สีหน้าเคร่งขรึม มือหนึ่งดึงสวี่หยวนชิงลุกขึ้น เป็นสัญญาณให้หวังเสวี่ยและเด็กรับใช้ข้างกายที่มาด้วยกันพาตัวกลับไป ในแววตาของหวังเสวี่ยฉายแว

ค่ำคืนนี้ของกู้ฮวนเอ๋อร์ผ่านไปอย่างมีความสุขไม่น้อย อวิ๋นอ๋องอ่อนโยนกับนางเป็นอย่างมากดังเช่นที่ผ่านมา รอคอยมาเนิ่นนานเพียงนี้ ในที่สุดก็สมหวังได้แต่งงานกับคนที่รัก คืนเข้าหอใต้แสงเทียนก็ยิ่งเปี่ยมไปด้วยความสุขที่ยากจะบรรยาย ไม่เพียงเท่านั้น ในใจของนางยังบังเกิดลางสังหรณ์ประหลาดอย่างหนึ่งขึ้นมาอย่างเลือนราง นางมักจะรู้สึกว่า หลังจากคืนนี้ พวกเขาราวกับจะมีบุตรแล้ว ความคิดนี้ ผุดขึ้นมาอย่างไร้เหตุผลสิ้นดี กระทั่งเมื่อนางคิดให้กระจ่าง ก็ยิ่งรู้สึกทั้งเขินอายแทบรับไม่ไหว อายุของนางก็ไม่ถือว่ามากนัก ต่อให้จะชอบอวิ๋นอ๋องมากเพียงใด ก็คงไม่ถึงขั้นพอแต่งงาน ก็คิดจะคลอดลูกเลยกระมัง? เพียงแต่ว่า หลังจากที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้นมา ก็ปรากฏอยู่ในหัวของนางมาตลอด ไม่สามารถลบออกได้ ทำให้นางรู้สึกอย่างเลือนรางว่านี่อาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้ ได้ยินมาว่ามีบางคนพอเป็นแม่ ก็จะมีความรู้สึกแปลกประหลาดบางอย่างระหว่างลูก ไม่แน่ว่านางก็เป็นคนที่ไวต่อความรู้สึกแบบนี้เป็นพิเศษ นางครุ่นคิดว่าจะนำความคิดนี้ฝังไว้ในใจเสียก่อน รออีกสักเดือนหนึ่ง ก็จะสามารถรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่อง

“เมื่อวานลูกชายเจ้าก่อเรื่องในงานเลี้ยงงานแต่งของอวิ๋นอ๋อง เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดปัญหาร้ายแรง ลูกชายข้าถึงลงมือ แต่ก็แค่ตีให้หมดสติไปเท่านั้น ไม่ได้ทำร้ายเขาเสียหน่อย”“เรื่องที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น จะโทษก็ต้องโทษลูกชายเจ้าคบคนไม่ดี”ซ่งหลินตอบกลับอย่างมีเหตุผล “เมื่อวานลูกชายเจ้าไปเข้าร่วมงานเลี้ยงงานแต่งกับหวังเสวี่ย ทุกคนย่อมต้องให้พวกเขากลับไปพร้อมกันอยู่แล้ว”“ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น นั่นเป็นความรับผิดชอบของเจ้าและหวังเสวี่ย ไม่เกี่ยวอันใดกับลูกชายข้า!”“ซ่งหลิน เจ้าไร้สาระสิ้นดี! หากไม่ใช่เพราะลูกชายเจ้าตีลูกชายข้าจนหมดสติ เดิมทีหวังเสวี่ยก็ไม่มีโอกาสลงมือ!”“แต่ไหนแต่ไรมาหยวนชิงก็ไม่มีวันทำเรื่องพรรค์นี้ เมื่อวานหากไม่ใช่เพราะถูกคนวางยา ไฉนเลยจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้!”สีหน้าสวี่เจี้ยนเหิงไม่สบอารมณ์สุดขีด เขาให้ความสำคัญต่อลูกชายคนนี้ ยังหวังให้เขาสอบติดขุนนางในการสอบครั้งหน้า ตอนนี้กลับดี เกิดเรื่องพรรค์นี้ขี้น ภายภาคหน้าไม่มีอนาคตต่อเส้นทางขุนนางแล้วสำคัญที่สุดคือหมอพูดว่าหยวนชิงถูกทำให้สะเทือนใจครั้งนี้ ภายภาคหน้าจะยังสามารถทำเรื่องอย่างว่าได้อีกหรือไม่ก็ต้อ

ซ่งหลินแค่นหัวเราะทีหนึ่ง “สวี่เจี้ยนเหิงตาเฒ่าคนนั้น เมื่อครู่ยังวิ่งมาสร้างปัญหา คิดจะให้ลูกชายข้าเป็นหินรองเท้าอยู่เลย”“บัดนี้มาขอความช่วยเหลือจากลูกสาวข้าเสียอย่างนั้น ตัวเขาไม่กล้าออกหน้า นี่ถึงให้ฮูหยินมากระมัง?”เห็นท่าทางไม่สบอารมณ์ของซ่งหลิน กู้หรูเยียนมองเขาอย่างระอาแวบหนึ่ง นางรู้อุปนิสัยของซ่งหลินดี เขาล้วนพูดความจริงทั้งนั้นเมื่อครู่สวี่เจี้ยนเหิงยังมาคิดบัญชีอยู่เลย บัดนี้ต้องการให้พวกเขาช่วยเหลือ ตนเองกลับไม่มาขอโทษ ตั้งใจส่งฮูหยินมา ดูท่าแล้วคิดว่าพวกเขาไม่มีวันรังแกสตรีคนหนึ่งกระมัง“แม่ทัพซ่ง ข้าขอขมาแทนนายท่านของข้าดีหรือไม่ ก่อนหน้านี้เขาร้อนใจเกินไป อีกทั้งยังคิดอยากเรียกคืนชื่อเสียงของหยวนชิง”“ปกติหยวนชิงกตัญญูว่าง่าย นายท่านชอบเขามาก บัดนี้เห็นชื่อเสียงของเขาถูกทำลายจนไม่หลงเหลืออีก นายท่านเองก็รู้สึกทรมานใจ”สวี่ฮูหยินเผยสีหน้ารู้สึกผิด “สงสารบิดามารดาทั่วหล้า อันที่จริงพูดไปแล้วเรื่องนี้ก็เป็นพวกเราผิดเอง ก่อนหน้านี้มองออกว่าหวังเสวี่ยไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่ได้เตือนหยวนชิง”“ข้าคิดว่าเดิมทีหยวนชิงก็ไม่ได้ชอบพอหวังเสวี่ย ไม่มีวันเกิดปัญหาอันใด ใครคาดคิดเล่