All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1301 - Chapter 1310

เมื่อได้ยินข่าวการหายตัวไปของหวงซือถิง ดวงตาทุกคนก็ฉายแววตกตะลึงพวกเยี่ยนชิงอวี้ตั้งใจมาบ้านสกุลหวงในวันนี้ก็เพื่อมาหารือเรื่องมงคลระหว่างผู้เยาว์ทั้งสองถ้าสกุลหวงเห็นดีเห็นงามด้วยก็จะได้กำหนดเรื่องมงคลนี้ให้แน่นอนในเร็ววัน ใครเลยจะคาดว่าเพิ่งมาถึงก็ได้ยินข่าวนี้เข้าพอดี?“ก่อนนี้บอกไว้ว่าจะไม่ออกไปข้างนอกไม่ใช่หรือ? เหตุใดจู่ๆ จึงหายตัวไปได้เล่า?”ลั่วชิงอินมีสีหน้าตกใจ ก่อนนี้ทุกคนเคยเตือนไว้เป็นการเฉพาะเนื่องจากไม่สบายใจ เพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน แต่ตอนนี้กลับหายตัวไป...มิเท่ากับว่ามีเคราะห์ภัยถึงชีวิตที่น้องหญิงห้าพูดไว้หรอกหรือ?“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันเจ้าค่ะ ซือถิงมีนิสัยอ่อนโยนรู้ความ ทั้งยังขวัญอ่อน”“หลังจากที่รู้เรื่องนี้ก็หวั่นกลัวเรื่อยมา สงบใจอยู่แต่ในห้องทุกวัน ไม่ได้ออกไปไหนเลย”“หลายวันมานี้ข้ายังมาเยี่ยมนางที่บ้านสกุลหวงทุกวัน ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเหตุใดคนจึงหายตัวไปเช่นนี้!”ลั่วหวยหลี่ร้อนใจแทบเสียสติ คนเป็นๆ ผู้หนึ่งจะหายตัวไปจากในจวนกะทันหันได้อย่างไร?หวงฮูหยินยิ่งร้อนใจเหลือประมาณ คนในจวนไม่มีใครรู้เรื่องนี้ น่าแปลกเกินไปแล้ว!“หวยหลี่ พวกเราไปขอร้องพระชาย

“พอเห็นว่าอวิ๋นเฉิงเจ๋อมีคนในดวงใจแล้ว พริบตาถัดมาเจ้าก็ไปชอบลั่วหวยหลี่ ผู้หญิงเช่นเจ้า...ก็ใจง่ายเหมือนกันไม่ใช่รึ?”เก่อเฮ่อเซวียนหลุดหัวเราะออกมา เดิมนั้นเขาเข้าใจว่าหวงซือถิงเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ แต่ครั้นเห็นพฤติกรรมต่างๆ ของนางในช่วงที่ผ่านมาก็รู้สึกว่าเขาเข้าใจผิดแล้ว หญิงผู้นี้หาได้เป็นเช่นนั้นเลยสักนิด!หญิงที่เขาชอบกลับต้องยกให้คนอื่นทั้งอย่างนี้ ออกจะน่าเสียดายไปแล้วด้วยเหตุนี้ เขาจึงคิดวิธีการหนึ่งขึ้นมา ให้หวงอวี้ซู่ไปหลอกคนมา ขอแค่พวกเขาอยู่ด้วยกันหนึ่งคืน ชื่อเสียงของหวงซือถิงก็นับว่าจบสิ้นแล้ว!ลั่วหวยหลี่ย่อมไม่ต้องการผู้หญิงแบบนี้ ส่วนสกุลหวงก็ทำได้เพียงขอร้องให้เขาแต่งงานกับหวงซือถิงถึงยามนั้น เขาไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากมาย ในทางตรงกันข้าม สกุลหวงต่างหากที่ต้องคิดหาวิธีมาประจบเอาใจเขาเพื่อปกป้องชื่อเสียงของหวงซือถิง!“ข้าเปล่านะ!”หวงซือถิงหน้าเผือดสี ก่อนนี้นางก็เคยคิดเหมือนกันว่าตนเองไม่ควรเปลี่ยนใจรวดเร็วเช่นนี้ใช่หรือไม่ แต่นางชอบลั่วหวยหลี่จริงๆความรู้สึกที่มีต่ออวิ่นเฉิงเจ๋อคือความชื่นชมเลื่อมใส นางชื่นชมความสามารถของเขา แต่ความจริงพวกตนเคยพบหน้ากันแค่ส

“ในหมู่พวกเจ้าพอจะรู้เรื่องของอวี้ซู่บ้างหรือไม่?”ใต้เท้าหวงมองไปทางบุตรชายหญิงคนอื่นๆ ของตนเอง เขารู้นิสัยของอวี้ซู่ ยามปกติในหมู่ลูกทั้งหลายเป็นคนที่ไร้ตัวตนที่สุดแล้วตอนเริ่มแรกก็ไม่ใช่ว่าใครๆ ล้วนอยากรังแกเขา แต่ถึงจะให้โอกาสเขา เขาก็ยังคงหลบๆ ซ่อนๆ ปิดบังอำพราง นิสัยไม่อาจออกหน้าออกตาได้เลยจริงๆเขาไม่ชอบบุตรชายคนนี้ของตนเองมากที่สุดเหมือนกัน แต่ผู้ใดใช้ให้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเองเล่า ถึงไม่ชอบใจก็ต้องดูแลให้ดี“อวี้ซู่มักไปวิ่งวุ่นอยู่ข้างนอก ถามว่าเขาไปไหนก็ไม่บอก ถ้าพวกเราถามเสียงดังหน่อยก็ทำท่าเหมือนพวกเราพี่น้องตั้งใจรังแกเขาอย่างนั้น จะรู้ได้อย่างไรขอรับ?”“ในหมู่พวกเรามีแต่ซือถิงที่พูดจากับเขามากหน่อย ถ้าเจ้าสารเลวนี่กล้าลงมือกับซือถิง ข้าไม่ปล่อยเขาไปแน่!”หวงเจิ้งหาวคุณชายใหญ่สกุลหวงสีหน้าถมึงทึง ซือถิงจิตใจดีงามปานไหน พี่ใหญ่อย่างเขารู้ดีที่สุดแล้วเขาไม่เคยชอบหวงอวี้ซู่เลย รู้สึกว่าเจ้าหมอนี่ไม่เหมือนผู้ชายเลยสักนิด ถึงจะเป็นบุตรอนุ แต่ขอเพียงตนเองมีความสามารถก็สามารถได้รับความเคารพจากคนอื่นกล่าวถึงที่สุดแล้ว คนที่ชอบตำหนิตัวเองเดิมก็เป็นเพราะตัวเองไม่มี

หวงซือถิงยามนี้เสียสติไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว นางไม่อยากรอให้ครอบครัวต้องเสียใจก่อน แล้วค่อยปลิดชีวิตตนเองไปอย่างไร้ประโยชน์ ในเมื่อพวกมันตัดอนาคตของนางแล้ว นางก็จะลากพวกมันไปตายด้วยกันให้หมด! ภายในศาลา หวงซือถิงกินอาหาร พลางมองดูปลาว่ายน้ำในสระ น้ำในสระแห่งนี้ดูท่าทางน่าจะลึกไม่น้อย และนางรู้ดีว่าหวงอวี้ซู่ว่ายน้ำไม่เป็น ส่วนนางเพราะเมื่อสมัยยังเล็กเคยพำนักที่เรือนตายายระยะหนึ่ง จึงได้เรียนรู้ทักษะการว่ายน้ำมาแล้ว ส่วนเก่อเฮ่อเซวียน เจ้าหมอนี่วันทั้งวันเอาแต่เที่ยวเล่นอ้อยอิ่งอยู่ตามซ่องคณิกา คิดดูแล้วคงจะไร้ความสามารถด้านนี้เหมือนกัน เก่อเฮ่อเซวียนเห็นท่าทีเช่นนี้ของหวงซือถิง ก็มิได้กังวลใจแม้แต่น้อย เพราะเรือนหลังนี้เขาเป็นคนซื้อเอาไว้ตั้งแต่ก่อนแล้ว อีกทั้งภายในเรือนล้วนมีแต่คนสนิทของเขาทั้งสิ้น และเมื่อใดที่เขาได้พบแม่นางที่ถูกตาต้องใจแล้ว ก็จะพาเข้ามายังที่แห่งนี้ ถึงหวงซือถิงจะคิดสั้นกระโดดน้ำปลิดชีวิตตนเองไป นั่นก็เท่ากับว่านางหาเรื่องสร้างความลำบากให้ตนเอง คอยกระทั่งนางดิ้นทุรนทุรายในสระน้ำจนเกือบทนไม่ไหวแล้วค่อยให้คนไปช่วยนางขึ้นมา หลังจากนั้นก็มีแต่จะยิ่งเชื่องขึ้น

“เจ้าสาระยำ เก่อเฮ่อเซวียนเจ้ามันยิ่งกว่าเดรัจฉาน เจ้าคิดจะฆ่าน้องหญิงของข้าให้ตายเลยหรืออย่างไร!” ในดวงตาของหวงเจิ้งหาวลุกโชนด้วยเพลิงโทสะอันแรงกล้า ง้างหมัดขึ้นก็ชกหน้าเก่อเฮ่อเซวียนไปเต็มแรง! ทว่าเพียงแค่หมัดเดียวย่อมไม่พอให้ระบายเพลิงโทสะที่อัดแน่นในใจของเขาให้หมดไปได้อยู่แล้ว จึงเงื้อหมัดซัดใส่อีกฝ่ายสุดแรงและไม่ยั้งมือ “ก่อนหน้านี้ซือถิงเคยบอกไปแล้วว่าไม่ชอบเจ้า สวะสมองกลวงอย่างเจ้าฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง? หากว่าซือถิงเป็นอะไรไป ข้าจะลากเจ้าไปตายด้วยกันแน่!” เก่อเฮ่อเซวียนเพิ่งถูกหวงซือถิงใช้ปิ่นปักผมแทงเมื่อครู่ บาดแผลยังคงมีเลือดไหลซิบออกมา ยามนี้ไม่มีแม้กระทั่งจังหวะให้พูดแทรกด้วยซ้ำ ยังต้องมาต้องถูกหวงเจิ้งหาวจับชกไม่ยั้งอีก! “เจ้า…” เก่อเฮ่อเซวียนเพิ่งเปล่งเสียงออกมาได้เพียงแค่คำเดียว คุณชายรองสกุลหวงก็กระแทกหมัดใส่เขาเต็มแรงอีกครั้งหนึ่งแล้ว! “ครั้งนี้เจ้าจบสิ้นแน่ พวกข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด!” ลั่วหวยหลี่เองก็อยากจะฆ่าเก่อเฮ่อเซวียนให้ตายเหมือนกัน คิดถึงภาพที่ซือถิงถูกบีบบังคับให้กระโดดน้ำ อธิบายชัดเจนแล้วว่านางไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว “พระชา