LOGINShare
บทที่ 1309
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1310
เพราะความหลงผิดเพียงชั่วขณะเดียวของนาง ทำให้เรื่องราวบานปลายมาถึงขั้นนี้ เกรงว่าพิธีสมรสนี้คงจะเกิดขึ้นไม่ได้แล้ว… “ขอโทษ ข้าขอโทษจริง ๆ” ลั่วหวยหลี่ที่กังวลกับบาดแผลของหวงซือถิงอยู่เป็นทุนเดิม คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากนางรู้สึกตัวขึ้นมาจะเอาแต่กล่าวขอโทษตนเองเช่นนี้ พลันยิ่งรู้สึกเจ็บปวดหัวใจมากขึ้นกว่าเก่า “เจ้าอย่าพูดเช่นนี้อีกเลย เดิมก็เป็นความผิดของพวกเขา ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าเลย จะโทษเจ้าได้อย่างไร?” ทว่าคนสกุลหวงกลับเข้าใจกระจ่างว่าเหตุใดซือถิงถึงเอ่ยวาจาเช่นนี้ออกมา เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับนาง ถึงต่อให้หวงอวี้ซู่และเก่อเฮ่อเซวียนจะชดใช้ผลกรรมตามที่สมควรแล้วก็ตาม แต่ชื่อเสียงของซือถิงมันก็ย่อยยับไปแล้ว… ทั้ง ๆ ที่นางควรจะได้มีอนาคตที่แสนสดใส อีกเพียงนิดเดียวนางก็จะได้ใช้ชีวิตที่มีความสุขสมบูรณ์แล้ว แต่บัดนี้เป็นเพราะเจ้าเดรัจฉานสองตัวนี้ เข้ามาทำลายทุกสิ่งจนพินาศ! “หวงอวี้ซู่ ข้าจะฆ่าเจ้า!” ดวงตาคู่นั้นของหวงฮูหยินเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยสีแดงก่ำ นางพุ่งเข้าใส่หวงอวี้ซู่ที่เพิ่งจะถูกช่วยขึ้นมาจากสระน้ำทันใดนั้นก็ฟาดฝ่ามือตบหน้าเขาไปหนึ่งฉาดเต็มแรง มือทั้งสองข้างของน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1309
“เจ้าสาระยำ เก่อเฮ่อเซวียนเจ้ามันยิ่งกว่าเดรัจฉาน เจ้าคิดจะฆ่าน้องหญิงของข้าให้ตายเลยหรืออย่างไร!” ในดวงตาของหวงเจิ้งหาวลุกโชนด้วยเพลิงโทสะอันแรงกล้า ง้างหมัดขึ้นก็ชกหน้าเก่อเฮ่อเซวียนไปเต็มแรง! ทว่าเพียงแค่หมัดเดียวย่อมไม่พอให้ระบายเพลิงโทสะที่อัดแน่นในใจของเขาให้หมดไปได้อยู่แล้ว จึงเงื้อหมัดซัดใส่อีกฝ่ายสุดแรงและไม่ยั้งมือ “ก่อนหน้านี้ซือถิงเคยบอกไปแล้วว่าไม่ชอบเจ้า สวะสมองกลวงอย่างเจ้าฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง? หากว่าซือถิงเป็นอะไรไป ข้าจะลากเจ้าไปตายด้วยกันแน่!” เก่อเฮ่อเซวียนเพิ่งถูกหวงซือถิงใช้ปิ่นปักผมแทงเมื่อครู่ บาดแผลยังคงมีเลือดไหลซิบออกมา ยามนี้ไม่มีแม้กระทั่งจังหวะให้พูดแทรกด้วยซ้ำ ยังต้องมาต้องถูกหวงเจิ้งหาวจับชกไม่ยั้งอีก! “เจ้า…” เก่อเฮ่อเซวียนเพิ่งเปล่งเสียงออกมาได้เพียงแค่คำเดียว คุณชายรองสกุลหวงก็กระแทกหมัดใส่เขาเต็มแรงอีกครั้งหนึ่งแล้ว! “ครั้งนี้เจ้าจบสิ้นแน่ พวกข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด!” ลั่วหวยหลี่เองก็อยากจะฆ่าเก่อเฮ่อเซวียนให้ตายเหมือนกัน คิดถึงภาพที่ซือถิงถูกบีบบังคับให้กระโดดน้ำ อธิบายชัดเจนแล้วว่านางไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว “พระชา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1308
“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกัน หากว่าซือถิงเป็นอะไรไป พวกเจ้าทั้งหมดจบสิ้นแน่!” หวงเจิ้งหาวเองก็อัดอั้นไฟโทสะไว้เต็มอก เขามองปราดเดียวก็จำชายตรงหน้าได้ในทันที คนผู้นี้คือลูกน้องข้างกายเก่อเฮ่อเซวียนมิใช่หรอกหรือ? “เจ้าสวะเก่อเฮ่อเซวียนลักพาตัวน้องหญิงของข้ามางั้นรึ?” หวงฮูหยินครั้นได้ยินว่าเก่อเฮ่อเซวียนจับตัวบุตรีของตนเองไป หัวใจพลันหล่นวูบลงทันที เขาจะจับตัวนางไปเพื่ออะไรกัน? “ก่อนหน้านี้ข้าพอทราบมาว่าเก่อเฮ่อเซวียนคิดจะแต่งซือถิงเป็นภรรยา มักจะหาเหตุผลมาปรากฏตัวใกล้นางเสมอ ข้ามองแล้วไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก ทุกครั้งต้องคอยสั่งให้คนรีบไล่เขาออกไป” “ไล่ให้เขาไปชะโงกหน้ามองเงาตนเองในน้ำก็แล้ว ไม่รู้จักดูสารรูปตนเองว่าเป็นเช่นไร ใครจะไปคิดว่าเจ้าสวะสารเลวคนนี้มันจะชั่วช้ายิ่งกว่าเดรัจฉาน แม้แต่เรื่องอัปรีย์พรรค์นี้ยังกล้าทำออกมาได้!” คุณชายรองสกุลหวงหน้าถอดสีอย่างสิ้นเชิง หากว่าซือถิงเกิดถูกเก่อเฮ่อเซวียนย่ำยีศักดิ์ศรีไปแล้ว เขาจะฆ่าเจ้าสวะตัวนี้ด้วยมือของเขาเองแน่! อนุเก่อที่ตามติดกลุ่มคนมาจากด้านหลัง ครั้นเห็นว่าพวกเขาหาสถานที่เจอได้รวดเร็วเพียงนี้ ถึงกับหน้าถอดสีทันที ความจริง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1307
หวงซือถิงยามนี้เสียสติไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว นางไม่อยากรอให้ครอบครัวต้องเสียใจก่อน แล้วค่อยปลิดชีวิตตนเองไปอย่างไร้ประโยชน์ ในเมื่อพวกมันตัดอนาคตของนางแล้ว นางก็จะลากพวกมันไปตายด้วยกันให้หมด! ภายในศาลา หวงซือถิงกินอาหาร พลางมองดูปลาว่ายน้ำในสระ น้ำในสระแห่งนี้ดูท่าทางน่าจะลึกไม่น้อย และนางรู้ดีว่าหวงอวี้ซู่ว่ายน้ำไม่เป็น ส่วนนางเพราะเมื่อสมัยยังเล็กเคยพำนักที่เรือนตายายระยะหนึ่ง จึงได้เรียนรู้ทักษะการว่ายน้ำมาแล้ว ส่วนเก่อเฮ่อเซวียน เจ้าหมอนี่วันทั้งวันเอาแต่เที่ยวเล่นอ้อยอิ่งอยู่ตามซ่องคณิกา คิดดูแล้วคงจะไร้ความสามารถด้านนี้เหมือนกัน เก่อเฮ่อเซวียนเห็นท่าทีเช่นนี้ของหวงซือถิง ก็มิได้กังวลใจแม้แต่น้อย เพราะเรือนหลังนี้เขาเป็นคนซื้อเอาไว้ตั้งแต่ก่อนแล้ว อีกทั้งภายในเรือนล้วนมีแต่คนสนิทของเขาทั้งสิ้น และเมื่อใดที่เขาได้พบแม่นางที่ถูกตาต้องใจแล้ว ก็จะพาเข้ามายังที่แห่งนี้ ถึงหวงซือถิงจะคิดสั้นกระโดดน้ำปลิดชีวิตตนเองไป นั่นก็เท่ากับว่านางหาเรื่องสร้างความลำบากให้ตนเอง คอยกระทั่งนางดิ้นทุรนทุรายในสระน้ำจนเกือบทนไม่ไหวแล้วค่อยให้คนไปช่วยนางขึ้นมา หลังจากนั้นก็มีแต่จะยิ่งเชื่องขึ้น
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1306
“ทุกคนต่างทราบดีว่าเป็นพวกเจ้าที่ใช้เล่ห์กล คิดหรือว่าจะยังใช้ชีวิตอยู่ในจวนสกุลหวงต่อได้อย่างสงบสุขอีก?” นางรู้ดีว่าสิ่งที่เหล่าอนุภรรยาทั้งหลายถนัดคือการประจบสอพลอ ทว่าสาเหตุก็เป็นเพราะพวกนางไม่ใช่ภรรยาเอก สิ่งที่ได้เรียนรู้มาจากผู้อาวุโสล้วนมีเพียงวิธีการทำให้สามีพึงพอใจ และจะต้องทำเช่นไรถึงจะใช้ชีวิตในเรือนหลังได้ดียิ่งกว่าเดิมเท่านั้น เพราะเหตุนี้เอง พวกเขาจึงมักจะมองสถานการณ์ไม่กว้างขวางรอบคอบมากพอ ถูกล่อลวงด้วยผลประโยชน์เล็กน้อย จนทำให้สูญเสียประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ไป อุบายร้ายในคราวนี้ สำหรับนางแล้วมันก็เป็นแค่เรื่องน่าขัน หากว่ามีสมองสักนิด และรู้จักว่าสิ่งใดคือการใคร่ครวญเพื่อตนเองจริง ๆ ก็คงไม่มีทางทำเรื่องพรรค์นี้ออกมาแน่ “พระชายาฉู่อ๋อง บุตรชายของข้าเป็นผู้ถูกกระทำ บัดนี้เป็นตายมิอาจตัดสิน ควรจะคิดหาหนทางตามหาเขาให้เจอต่างหากถึงจะถูกต้อง” “พวกท่านยังไม่ทราบเรื่องราวอะไร ไยจึงรีบร้อนโยนโทษผิดมาให้พวกข้า?” “ต้องคอยให้ถึงคราวตายก่อนถึงจะหยุดดื้อด้านหรืออย่างไร!” แววตาของซ่งรั่วเจินเย็นเยียบ ‘คนที่น่าสงสารย่อมมีด้านน่าชัง’ ถ้อยคำนี้สมเหตุสมผลเสมอ “ข้าคำนวณได้แล้วว่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1305
“ในหมู่พวกเจ้าพอจะรู้เรื่องของอวี้ซู่บ้างหรือไม่?”ใต้เท้าหวงมองไปทางบุตรชายหญิงคนอื่นๆ ของตนเอง เขารู้นิสัยของอวี้ซู่ ยามปกติในหมู่ลูกทั้งหลายเป็นคนที่ไร้ตัวตนที่สุดแล้วตอนเริ่มแรกก็ไม่ใช่ว่าใครๆ ล้วนอยากรังแกเขา แต่ถึงจะให้โอกาสเขา เขาก็ยังคงหลบๆ ซ่อนๆ ปิดบังอำพราง นิสัยไม่อาจออกหน้าออกตาได้เลยจริงๆเขาไม่ชอบบุตรชายคนนี้ของตนเองมากที่สุดเหมือนกัน แต่ผู้ใดใช้ให้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเองเล่า ถึงไม่ชอบใจก็ต้องดูแลให้ดี“อวี้ซู่มักไปวิ่งวุ่นอยู่ข้างนอก ถามว่าเขาไปไหนก็ไม่บอก ถ้าพวกเราถามเสียงดังหน่อยก็ทำท่าเหมือนพวกเราพี่น้องตั้งใจรังแกเขาอย่างนั้น จะรู้ได้อย่างไรขอรับ?”“ในหมู่พวกเรามีแต่ซือถิงที่พูดจากับเขามากหน่อย ถ้าเจ้าสารเลวนี่กล้าลงมือกับซือถิง ข้าไม่ปล่อยเขาไปแน่!”หวงเจิ้งหาวคุณชายใหญ่สกุลหวงสีหน้าถมึงทึง ซือถิงจิตใจดีงามปานไหน พี่ใหญ่อย่างเขารู้ดีที่สุดแล้วเขาไม่เคยชอบหวงอวี้ซู่เลย รู้สึกว่าเจ้าหมอนี่ไม่เหมือนผู้ชายเลยสักนิด ถึงจะเป็นบุตรอนุ แต่ขอเพียงตนเองมีความสามารถก็สามารถได้รับความเคารพจากคนอื่นกล่าวถึงที่สุดแล้ว คนที่ชอบตำหนิตัวเองเดิมก็เป็นเพราะตัวเองไม่มี
You may also like
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น16.1K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ227.0K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ10.0K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม111.0K viewsพระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ11.0K viewsท่อนแขนมังกร
เพลงมีนา2.8K viewsเงารักอสุรา
มี่เยี่ยน421 viewsจารใจทุรยศ
เพลงมีนา3.0K views
