All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1321 - Chapter 1330

“ข้าชอบมาก!”ฉู่มู่เหยาชอบเรื่องเล่านี้มาก หาไม่แล้วคงไม่รีบมาเพียงเพราะได้ยินว่ามีตอนต่อไปมาแล้ว “ใช่แล้ว พี่สะใภ้เล่า?”“นางพูดว่าอยากไปซื้อผ้ามาตัดชุดให้เสด็จพี่ของท่าน นี่จึงไปร้านขายผ้าแล้ว”ซ่งจิ่งเซินรับคำ สายตาเลื่อนมองลูกค้าภายในโรงน้ำชา ไม่พูดไม่ได้ บัดนี้การค้าเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นเรื่อยๆมองดูแล้วทุกคนคล้ายมาซื้อตั๋วฟังเรื่องเล่า แต่น้ำชาและของกินเล่นล้วนขายได้ไม่น้อย โดยเฉพาะปิ้งย่างและไก่ทอดนั้น หลังนำมาวางขายที่นี่ การค้าก็ดีขึ้นมากที่ผ่านมาเขาคิดว่าตนเองเชี่ยวชาญทางด้านการค้า บัดนี้คิดว่าน้องหญิงห้าต่างหากมีพรสวรรค์ทางด้านการค้า มีมันสมองเช่นนี้ ไม่ว่าทำสิ่งใดก็ล้วนดีทั้งสิ้นฉู่มู่เหยาคิดว่าหลายครั้งที่นางมาก่อนหน้านี้ นอกจากเริ่มแรกซ่งจิ่งเซินมาทักทายและนางนั่งลงแล้ว เขาก็ไปยุ่งเรื่องอื่น แต่วันนี้ตั้งใจมาฟังเรื่องเล่าเป็นพิเศษ คงไม่ใช่เพราะเคอหยวนจื่ออยู่ที่นี่หรอกกระมัง?ก่อนหน้านี้นางได้ยินมาว่าบุรุษจะจดจำสตรีที่ชมชอบไว้ภายในใจชั่วนิรันดร์ ต่อให้คนผู้นี้เคยทำร้ายเขามาก่อน ก็ไม่สามารถลืมเลือนไปจนหมดสิ้นได้ซ่งจิ่งเซินคงไม่ปากแข็งต่อหน้าพวกเขา ภายในใจกลับลืม

พ่อค้าแผงลอยเห็นชายหนุ่มรับปากก็เผยสีหน้าดีใจ “สองตำลึง!”“สองตำลึง เจ้าคิดจะปล้นกันกระนั้นรึ?” สีหน้าชายหนุ่มเคร่งขรึมลงไปเมิ่งชิ่นเห็นสถานการณ์ก็ร้องตะโกนออกไป “พี่ใหญ่!”“น้องหญิง เหตุใดเจ้ามาอยู่ที่นี่?” เมิ่งเจ๋อแปลกใจ เผยสีหน้าเก้อกระดากหลายส่วน หยิบเงินหนึ่งตำลึงออกมาแล้วไล่คนไป“ข้าอยากซื้อเสื้อผ้าสักสองสามชุด คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบท่านที่นี่ ท่านรีบร้อนจะไปที่ใดกัน?”เมิ่งชิ่นพูดพลางหันมองทางซ่งรั่วเจิน ช่วงนี้พี่ใหญ่ตนก็เป็นเช่นนี้ คนคล้ายวิญญาณหลุดลอย เดินบนถนนใหญ่ยังชนร้านแผงลอยอีกด้วยซ่งรั่วเจินเองก็ฉวยโอกาสนี้เพ่งพิศเมิ่งเจ๋อ แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีสิ่งอัปมงคลใดติดตัว นี่จึงถอนหายใจดูท่าแล้วไม่ใช่“ข้ามีธุระต้องไปสักเที่ยวหนึ่ง เมื่อครู่ใช้สมาธิครุ่นคิดมากเกินไปจึงไม่ทันระวังชนเข้า”สายตาเมิ่งเจ๋อตกลงบนตัวซ่งรั่วเจิน รีบทำความเคารพ “คารวะพระชายาฉู่อ๋อง”“คุณชายเมิ่งไม่ต้องมากพิธี”เมิ่งเจ๋อรู้ตั้งนานแล้วว่าน้องสาวของตนเป็นสหายของพระชายาฉู่อ๋อง เมื่อแรกยังสัพยอกน้องสาวว่าวาสนาดียิ่งนัก ถึงขั้นกลายเป็นสหายของพระชายาฉู่อ๋องได้ทักทายปราศรัยได้สองประโยคแล้ว เมิ่งชิ

สายตาซ่งรั่วเจินสะท้อนแววระอา คุณชายชนชั้นสูงเหล่านี้ฐานะดี ทุกวันอ่านหนังสือ ไม่รู้ว่าได้พบคนหน้าหนาไร้ยางอายเหล่านี้แล้วจะต้องรับมือเช่นไรเมิ่งเจ๋อมองปราดเดียวก็รู้ว่าฐานะดี อีกทั้งยังกังวลจะมีปัญหา เป็นจำพวกที่คนวางแผนตกหลุมพรางสตรีชมชอบที่สุดไม่เพียงไม่ต้องกังวลความปลอดภัยของชีวิต ไม่ว่าอยากได้สิ่งใดก็ย่อมได้“วางใจ เรื่องนี้ยกให้ข้าเถอะ!” ซ่งรั่วเจินกะพริบตาเมิ่งชิ่นตกตะลึงพรึงเพริด หรือพวกเขาไม่ต้องไปหาคนช่วยหรือ? หากถูกตีขึ้นมา...นางมองตนเอง อีกทั้งยังมองสาวใช้มีวิชายุทธ์ข้างกายซ่งรั่วเจิน คิดว่ามีเพียงสองคนนี้ก็คล้ายเพียงพอแล้วจริงๆ“พี่ใหญ่ ข้าก็ว่าแล้วเชียวเหตุใดหลายวันมานี้ท่านมีเรื่องหนักใจอยู่ตลอด ที่แท้ก็มาหาพี่สะใภ้เพิ่มอีกคนนี่เอง!”ซ่งรั่วเจินเดินเข้าไปหยุดข้างกายเมิ่งเจ๋อด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฝ่ายหลังสะท้อนแววเหลือจะเชื่อ ครั้นได้เห็นซ่งรั่วเจินกะพริบตาให้ เขาก็เข้าใจแล้ว“พวกเจ้าตามข้ามาตลอดทางเลยหรือ?”เมิ่งชิ่นพยักหน้า “พี่ใหญ่ พวกเราเห็นวันนี้ท่านเหม่อลอยว้าวุ่น ก็เดาได้ว่าจะต้องเกิดเรื่องอย่างแน่นอน คิดไม่ถึงเลยว่าท่านจะมีคนอื่นที่ภายนอก”“นี่ไม่ใช

เพียงเอ่ยประโยคนี้ออกมา ทุกคนล้วนตกตะลึงเมิ่งเจ๋อเผยสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริด พระชายาฉู่อ๋องหมายความว่าอย่างไร?ซุนต้าซานเป็นพี่ชายของซุนเสี่ยวชุ่ย ลูกภายในท้องจะเป็นของเขาได้อย่างไร?เมิ่งชิ่นเผยสีหน้าว้าวุ่น ความคืบหน้าของเรื่องนี้ทำให้สมองทำงานไม่ทัน แต่ในเมื่อรั่วเจินพูดเช่นนี้ นั่นก็หมายความว่าทั้งสองคนไม่ใช่พี่น้องกัน“เจ้าพูดเหลวไหลอันใด?” สีหน้าซุนต้าซานเปลี่ยนไป “นางเป็นน้องสาวของข้า ลูกภายในท้องนางจะเป็นของข้าได้อย่างไร?”“พวกเจ้าแสดงละครต่อไปไม่ได้แล้ว คงไม่ฝืนแสดงต่อหรอกกระมัง?”ซ่งรั่วเจินส่ายหน้า ใบหน้าเปื้อนยิ้มกลับเย็นชาลงในทันใด“คิดใช้อุบายหลอกลวงรีดไถเงิน วางยาทำให้คนหมดสติแล้วค่อยสร้างสถานการณ์เท็จ จากนั้นฉวยโอกาสนี้หาเงินก้อนโต!”“ข้าเห็นมามากมายนัก แต่พวกเจ้าละโมบเกินไป คิดจะขูดรีดกันจนสิ้นเนื้อประดาตัว!”พวกซุนต้าซานใจเต้น คิดไม่ถึงเลยว่าซ่งรั่วเจินจะเปิดโปงพวกเขา หรือว่าสองวันมานี้เมิ่งเจ๋อไม่ได้นำเงินออกมาให้ แท้จริงแล้วไปเชิญคนมา?“เจ้าพูดเหลวไหลอันใด? น้องสาวข้าเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ เป็นเขาบีบบังคับ นี่ถึงตั้งครรภ์ก่อนแต่งงาน!” ซุนต้าซานรีบพูดซ่งรั่ว

ได้ฟังคำชี้แนะของซ่งรั่วเจิน ซุนต้าซานคล้ายตอบสนองแล้วเขาหันหน้าไป สายตาตรวจสอบซุนเสี่ยวชุ่ยและซุนเอ้อร์สือไปมา เกิดความสงสัยขึ้นภายในใจหรือว่า...เป็นความจริง?“พี่ใหญ่ ท่านอย่าฟังคำพูดเหลวไหลของพวกเขาเป็นอันขาด พวกเขาแค้นใจต่อเรื่องที่พวกเราทำ จึงจงใจยุแยงความสัมพันธ์ หากท่านเชื่อจริงๆ นั่นยังไม่ติดกับอีกหรือ?” ซุนเอ้อร์สือรีบพูดซุนเสี่ยวชุ่ยพยักหน้า “พี่ใหญ่ ข้าอยู่ข้างกายท่านมาโดยตลอด ลูกเป็นของท่านหรือไม่ ท่านน่าจะรู้ดี!”ซุนต้าซานมองสีหน้าจริงจังของพวกเขาทั้งสองคน ความสงสัยภายในใจพลันมลายหายไป คิดว่าพวกเขาพูดถูกแล้ว ตนเองไม่สมควรสงสัยตามใจ“คำพูดของพระชายาฉู่อ๋องเจ้าไม่เชื่อ เช่นนั้นเจ้าก็โง่เขลาเบาปัญหาเหลือเกินจริงๆ”“คิดอยากเอาคืนพวกเจ้า ไปแจ้งทางการก็พอ พวกเจ้าไม่มีวันพบจุดจบที่ดี ยังจะต้องเสียเวลาพูดจาเหลวไหลกับพวกเจ้าอีกหรือ ก็ไม่รู้ว่าพวกเจ้าโง่หรือพวกเราโง่กันแน่!”เมิ่งชิ่นเผยสีหน้ารังเกียจ ต่อให้ไม่เข้าใจสถานการณ์ของสามคนนี้ แต่เพียงท่าทางร้อนตัวของซุนเอ้อร์สือก็สามารถเดาออกได้ไม่ยาก“จิ๊ๆ เจ้ายังเป็นพี่ใหญ่มาหลอกคนอีกนะ คิดไม่ถึงล่ะสิว่าจะกลายเป็นไอ้งั่งคนนั