“แม่นางหวง บนร่างกายเจ้าบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่?” ซ่งรั่วเจินสังเกตเห็นว่าบนร่างกายของนางมีรอยเลือด เพียงแต่ว่ากำลังแช่อยู่ในสระน้ำ ครานี้จึงมองไม่เห็นตำแหน่งที่แน่ชัดได้ หวงซือถิงชี้ไปยังหน้าท้องของตน พลางกล่าวว่า “เก่อเฮ่อเซวียนใช้ปิ่นผมของข้าแทงมายังหน้าท้องของข้า เดิมทีคิดว่าข้าต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ราวกับว่ามีพลังประหลาดวูบหนึ่งปรากฏขึ้น ข้าจึงได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น” นางจดจำใบหน้าดุร้ายของเก่อเฮ่อเซวียนในยามนั้นได้อย่างแจ่มชัด ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก นางรู้สึกเป็นครั้งแรกว่าความตายอยู่ใกล้นางถึงเพียงนี้ เดิมทีคิดว่าต้องตายเป็นแน่ แต่กลับไม่คิดเลยว่าอยู่ ๆ จะเกิดเหตุพลิกผัน หวงฮูหยินในครานี้หาได้มีใจจะสั่งสอนอนุเก่อไม่ อย่างไรก็ตาม นางย่อมไม่ยินยอมให้แม่ลูกคู่นี้อยู่ในจวนหวงต่อไปเป็นอันขาด! ถึงแม้หวงอวี้ซู่จะเป็นบุรุษในสกุล แต่นั่นก็ไม่ได้ ลำดับวงศ์ตระกูลของสกุลหวงย่อมไม่อาจยินยอมให้คนเยี่ยงนี้อยู่โดยเด็ดขาด! “ซือถิง แม่จะพาเจ้าไปในเรือนเสียก่อน” หวงฮูหยินเห็นว่าหวงซือถิงแม้ใบหน้าจะซีดเผือด แต่บาดแผลก็คงไม่ถือว่าลึกนัก ครานี้บุร
Baca selengkapnya
Masuk
