All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1311 - Chapter 1320

เก่อเฮ่อเซวียนมีความคิดต่ำช้าต่อนางอยู่ก่อนแล้ว จงใจสมรู้ร่วมคิดกับหวงอวี้ซู่ล่อลวงนางให้มา จะไม่ทำอะไรงั้นหรือ? “หลังจากพวกเขาจับข้ามา ก็ขังข้าไว้ในเรือน หาได้กระทำสิ่งใดต่อตัวข้าไม่ เก่อเฮ่อเซวียนตั้งใจเพียงจะนำข้าขังไว้ที่นี่หนึ่งราตรี รอพรุ่งนี้ก็จะส่งข้ากลับไป” “เมื่อเป็นเช่นนี้ ต่อให้ข้าจะบริสุทธิ์ ก็ชี้แจงไม่กระจ่างอยู่ดี ไม่ถึงขนาดต้องแตกหักกับเขา แต่ก็ทำได้เพียงยกข้าให้แต่งกับเขา” หวงฮูหยินครั้นได้ฟัง ก็พอเข้าใจได้ว่าเก่อเฮ่อเซวียนทางหนึ่งก็อยากจะบีบบังคับพวกเขาให้ยกหวงซือถิงแต่งกับตน แต่อีกทางก็กังวลว่าหากทำลายความบริสุทธิ์ของนางไปเลย จะทำให้สกุลหวงขุ่นเคืองจนไม่อาจให้อภัย หากพวกเขาไม่ยินยอมกล้ำกลืนความอยุติธรรมนี้ แล้วทำให้เรื่องไปถึงทางการ เก่อเฮ่อเซวียนต้องเดือดร้อนหนักเป็นแน่ หลังจากที่เยี่ยนชิงอวี้ได้ยินคำนี้ ก็แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ไม่กี่วันก่อนหลังจากที่นางล่วงรู้ว่าหวยหลี่มีคนที่ชอบแล้ว ก็เห็นถึงความจริงใจที่เขามีต่อแม่นางหวง กว่าที่บุตรชายจะมีคนที่ชอบ นางย่อมหวังเป็นธรรมดาว่าจะสามารถครองคู่กันในท้ายที่สุด อีกอย่างนางก็เคยเห็นหวงซือถิงแล

ในดวงตาของลั่วหวยหลี่เต็มไปด้วยความเวทนา “ข้าอยากแต่งงานกับนาง ความตั้งใจนี้ไม่เคยแปรเปลี่ยนเลย” ความจริงแล้ว เมื่อเขารู้เรื่องนี้ ใจในก็มีการคาดการณ์ที่เลวร้ายที่สุดแล้ว ไม่แน่ว่าเพราะเรื่องนี้ พวกเขาก็จะไม่สามารถได้อยู่ด้วยกันได้อีก ซือถิงจะต้องแต่งกับเก่อเฮ่อเซวียน และเขาก็จะไม่มีโอกาสอีกเลย สถานการณ์ในยามนี้ ดีกว่าที่เขาคาดคิดไว้อย่างไม่ต้องสงสัย เขาไม่ได้สูญเสียสตรีที่ใฝ่ปองไป หวงฮูหยินก็กังวลอยู่ตลอด จิตใจไร้ซึ่งความสงบตั้งแต่ต้นจนจบ นางกังวลว่าบุตรสาวจะเสียชื่อเสียง ยิ่งกังวลว่าหากสกุลลั่วยกเลิกการแต่งงาน ซือถิงคงมิอาจรับผลกระทบนั้นได้ ใครจะไปคิดว่า นางเดินมาถึงมุมเลี้ยวแล้วได้ยินถ้อยคำของลั่วหวยหลี่เข้าพอดี แววตาของนางฉายแววตกใจวูบหนึ่ง และที่มากไปกว่านั้นกลับเป็นความปลื้มปีติและความตื้นตันใจที่ยากจะพรรณนาเป็นถ้อยคำ เห็นที สายตาของซือถิงคงจะดีจริง ๆ บุรุษที่นางชอบก็เป็นคนที่มีความรับผิดชอบเช่นกัน มิใช่ว่านางไม่เชื่อใจลั่วหวยหลี่ หากแต่หลายปีมานี้ นางเจอบุรุษที่ไร้ความรับผิดชอบมานักต่อนัก ครั้นเกิดเรื่องขึ้นเมื่อใด ก็โยนความผิดทั้งปวงมาไว้ที่สต

เพียงเอ่ยถ้อยคำนี้ออกไป ไป๋จื่อและชิงเถิงก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ เห็นคู่รักที่มีใจให้กันได้ลงเอยกันในที่สุด ทุกคนต่างก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก“ใช่แล้วชิงเถิง ข้าวางแผนเปิดโรงกลั่นสุราแห่งหนึ่ง ให้น้องเขยของเจ้ามาเป็นนายบัญชี เป็นเช่นไร?”นางคิดเรื่องโรงกลั่นสุรานี้ไว้นานแล้ว แต่ระยะนี้ไม่มีเวลามาสนใจ บัดนี้ไม่มีเรื่องใดแล้ว กลับสามารถทำการค้านี้ได้ชิงเถิงรีบคุกเข่าลงไป “ขอบคุณพระชายา”“รีบลุกขึ้นเถอะ” ซ่งรั่วเจินโบกมือ “เดิมทีร้านก็ต้องรับสมัครคนอยู่แล้ว น้องเขยเจ้าเองก็เป็นคนควรค่าให้ไว้ใจ นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนล้วนดีใจ”“ใช่แล้ว แม่เจ้าเป็นเช่นไร?”ใบหน้าชิงเถิงซาบซึ้งใจ “แม่ข้ายังนอนติดเตียง แต่หมอมาดูอาการแล้วกลับไม่เป็นไรมาก ขอเพียงพักผ่อนสักระยะก็จะดีขึ้นเจ้าค่ะ”“เช่นนั้นก็ดีแล้ว”“น้องสาวและน้องเขยวางแผนรอให้ขาของท่านแม่หายดีแล้วค่อยจัดงานมงคล หากพวกเขารู้ว่ามีงานทำ จะต้องดีใจอย่างมากแน่!”ชิงเถิงนึกถึงสถานการณ์ที่กำลังจะดีขึ้นทีละนิด รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกภายในใจชีวิตของนางดีเหลือเกิน ไม่อดตายตอนขาดแคลนอาหาร ยังได้รับความช่วยเหลือจากน้องเขย มิหนำซ้ำตนเองเข้า

ได้เห็นฉู่มู่เหยาหัวเราะเบิกบานเบื้องหน้า จู่ๆ หัวใจนางพลันหนักอึ้งลงไป...องค์หญิงคงไม่ได้ชอบซ่งจิ่งเซินหรอกกระมัง?“คุณชายสี่ซ่ง ท่านยังไม่ตอบข้าเลยนะ?” เคอหยวนจื่อเอ่ยถามเสียงนุ่มนวลอันที่จริงฉู่มู่เหยาสังเกตเห็นเคอหยวนจื่อตั้งแต่แรกแล้ว ในอดีตแม่นางคนนี้เป็นคนในดวงใจซ่งจิ่งเซิน คนในเมืองหลวงต่างรู้กันอย่างถ้วนทั่ว ทว่าต่อมาวาสนาของทั้งคู่ก็ขาดสะบั้นนางคิดว่าหลังถูกปฏิเสธหลายครั้ง เคอหยวนจื่อจะเลิกล้มไปเอง บัดนี้มองดูแล้ว นางคิดง่ายเกินไป!“ตอบอันใดหรือ?” ฉู่มู่เหยาเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ“ไม่ได้” สีหน้าซ่งจิ่งเซินเย็นชา “ในเมื่อซื้อตั๋วไม่ทัน วันหน้าค่อยมาเถอะ”เมื่อครู่ภายในสมองของเขาปรากฏภาพที่คุ้นเคยในสมอง เพียงแต่ภาพนี้ไม่เพียงทำให้เขาไม่คิดถึงเคอหยวนจื่อ ตรงข้ามกันยังเกิดความรังเกียจที่บอกไม่ถูกอย่างหนึ่งอีกด้วยทั้งๆ ที่ข้างกายมีชายอื่น ยังมาขอความช่วยเหลือจากเขา นี่น่ารังเกียจเกินไปจริงๆก็ไม่รู้ว่าในอดีตตนเองทนได้อย่างไรได้ยิน สีหน้าเคอหยวนจื่อเปลี่ยนไปเล็กน้อย สบเข้ากับสายตารับชมละครฉากสนุกของฉู่มู่เหยา ก็ยิ่งคิดว่าศักดิ์ศรีของตนถูกเหยียบย่ำจนหมดสิ้น!“ท่าน....”

“เจ้ารู้ตั้งแต่ยามใด?” ซ่งจิ่งเซินเอ่ยถามซ่งรั่วเจินเลิกคิ้ว “ตั้งนานแล้ว แต่ตอนนั้นน่าจะเพิ่งเริ่มต้น ไม่ชัดเจนถึงเพียงนี้”ซ่งจิ่งเซินเข้าใจขึ้นมาในทันใด ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดทางด้านนี้มาก่อน บัดนี้ภายในสมองเกิดความคิดนี้ขึ้นมา เขายังต้องไปยืนยันให้แน่ใจสักหน่อย“บางทีนางอาจคิดเพียงว่าข้าไม่เลว มิหนำซ้ำภายในร้านยังมีของเล่นมากมาย นี่จึงคิดว่าความสนใจเป็นความชอบ”ซ่งรั่วเจินเหล่มองเขาแวบหนึ่ง “พี่สี่ ท่านมองดูแล้วไม่คล้ายคนไม่มีความมั่นใจถึงเพียงนี้”เมื่อครู่ตอนนางมาก็มองเห็นแล้ว สายตาของหญิงสาวมากมายล้วนเพ่งพิศพี่สี่ของตน บัดนี้มีหญิงสาวไม่น้อยต้องการแต่งกับเขา“กลับไม่ใช่ไม่มั่นใจ เพียงแต่ไม่สามารถหลงตนเองเกินไปได้”ซ่งจิ่งเซินยิ้มบางๆ ใคร่ครวญภายในใจวันหน้าจะต้องหาโอกาสยืนยันสักรอบซ่งรั่วเจินเชื่อในตัวซ่งจิ่งเซินมาก หากเขาชอบหญิงสาวคนหนึ่ง ย่อมดีต่ออีกฝ่ายทั้งตัวและหัวใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวิธีการฟุ่มเฟือยเงินทองตามเกี้ยวพาหญิงสาวของพี่สี่นาง คนในเมืองหลวงต่างรู้กันอย่างถ้วนทั่วฉู่มู่เหยาน่ารักไร้เดียงสา หากทั้งสองคนครองคู่กัน นางย่อมปรบมือชื่นชมเห็นด้วยฉู่มู่เหยาฟัง