All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1891 - Chapter 1900

สายตาของฮองเฮาเลื่อนไปหยุดที่ซ่งรั่วเจิน นางเคยคิดมาก่อนว่าเด็กคนนี้ที่เคยถอนหมั้น คงไม่คู่ควรกับจวินถิง แต่ตอนนี้เมื่อเห็นนางเล่าถึงอดีตอย่างเปิดเผย ราวกับไม่เห็นสิ่งนั้นเป็นความอับอาย ไม่หลบเลี่ยงแม้แต่น้อย กลับยิ่งทำให้มองนางสูงขึ้นอีกขั้น“หากตอนนั้นข้าไม่ได้มีสินเดิมมากมายเช่นนั้น…”เซี่ยจือหลานเอ่ยปากอย่างอดไม่ได้ ตอนออกเรือน นอกจากสินเดิมที่ครอบครัวจัดเตรียมให้แล้ว ไทเฮายังประทานเพิ่มให้อีกมากมายตอนนั้นทั้งเมืองหลวงต่างตะลึงกับสินเดิมมากมายของนาง เพียงพอให้นางจะอยู่อย่างสุขสบายไปทั้งชีวิตตอนนั้นนางเองก็คิดว่าตนเองมีสง่าราศีเป็นพิเศษ เป็นคุณหนูผู้โดดเด่นที่สุดในบรรดาสตรีสูงศักดิ์เพียงแต่นางคิดไม่ถึงเลยว่าสุดท้ายแล้วตนเองจะลงเอยเช่นนี้...“หากเจ้าไม่มีสินเดิมมากมายเพียงนั้นล่ะก็ บางทีเขาอาจไม่คิดแต่งกับเจ้าด้วยซ้ำ ผู้คนชอบพูดนักว่าหญิงสาวต่างดิ้นรนปีนขึ้นสู่กิ่งสูง ปีนป่ายขึ้นไปโดยไม่สนใจอะไร โดยไม่รู้เลยว่าบุรุษต่างหากที่แลกทุกอย่างเพื่อสิ่งตอบแทนที่สูงกว่า”“เขาแต่งกับเจ้า ไม่เพียงอยู่ดีกินดีได้อย่างไร้กังวล ยังมีไทเฮาเป็นที่พึ่ง ย่อมสามารถเหยียบย่างสู่เส้นทางอำนาจได

เมื่อคิดถึงความจริงใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่กลับพบว่าตั้งแต่เริ่มจนจบอีกฝ่ายเพียงแค่หลอกใช้ตนมาตลอดในช่วงเวลาสั้น ๆ ภาพความทรงจำในอดีตวนกลับเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่นางจะตกใจเมื่อได้เห็นความจริงว่าที่ผ่านมาแทบไม่มีความจริงใจอยู่ในนั้นเลยสิ่งที่นางเคยเข้าใจว่าเซียวเหวินเช่อเป็นคนดี รักครอบครัว บัดนี้กลับกลายเป็นหลักฐานชัดเจนว่าเขากับหลูเฟยนั้นสมคบคิดกันมานานแล้วมันช่างน่าขันเหลือเกิน!นางคล้ายตัวโง่งมคนหนึ่งมาโดยตลอด“ก่อนหน้านี้เป็นเพราะข้าโง่เขลา ทั้งที่สามีข้าได้ตายจากไปแล้ว แต่ข้ากลับยังติดอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความฝัน คิดไปเองว่าเขายังอยู่เคียงข้าง”“วันนี้หลังจากผ่านเรื่องนี้ไป ข้าเองก็เข้าใจแล้ว ดังนั้นข้าจึงอยากไปจากสกุลเซียว” เซี่ยจือหลานกล่าวอย่างหนักแน่นคำพูดนั้นทำให้สีหน้าทุกคนในตระกูลเซียวเปลี่ยนไปในทันใด“จือหลาน เจ้าอย่าเป็นเช่นนี้เลย เหวินเช่อตายจากพวกเราก็ล้วนเสียใจอย่างมาก แต่อย่างไรเสียเจ้าก็ยังเป็นคนในครอบครัวเดียวกับพวกเรา…”ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวเห็นว่าเซี่ยจือหลานตัดสินใจจะไปจริง ๆ ก็ร้อนใจขึ้นมา พยายามรั้งไว้ พร้อมทั้งส่งสัญญาณทางสายตาไปยังเซียวเหวินยวนแล

“เป็นไปไม่ได้กระมัง?”ไป๋จื่อได้ยินคำตอบของชิงเถิง ก็หดคอลง นางฝึกยุทธ์มานาน เจอมือสังหารกลับไม่เคยหวาดหวั่นแต่พอพูดถึงสิ่งลี้ลับเย็นเยือกเช่นนี้ กลับรู้สึกแตกต่างกันออกไป“กลัวอะไร? เจ้าก็รู้ความสามารถของนายหญิงพวกเรา เหล่าภูตผีร้ายกาจได้เจอนายหญิงของพวกเรา ก็มีแต่จะหนีหัวซุกหัวซุน ไฉนเลยจะกล้ามาทำอันตรายต่อหน้าของนางได้เล่า?”ชิงเถิงกลับไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย หนำซ้ำนางได้เห็นท่าทางของพระชายารัชทายาทตน เห็นได้ชัดว่าไม่กริ่งเกรงเลยสักเศษเสี้ยว กลับดูสนใจมากกว่าตอนนี้เอง วิญญาณของเซียวเหวินยวนเองก็พบว่าซ่งรั่วเจินกำลังจับจ้องเขา ตกตะลึงขึ้นมาระลอกหนึ่ง“ท่านมองเห็นข้าด้วยหรือ?”หลังเขากลับมา เซียวเหวินยวนยากจะทำใจยอมรับว่าตนเองตายไปเช่นนี้แล้ว ยิ่งยากจะทำใจยอมรับว่าฮูหยินของเขาถึงขั้นสมคบคิดกับน้องรองตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยเอะใจเลยว่าคนที่เขาไว้ใจที่สุดกลับแทงข้างหลังเขามานานแล้วบัดนี้...เขาถึงขั้นเริ่มสงสัยว่าลูกในท้องของหลูเฟยไม่ใช่ของเขา!น่าขันที่สุดก็คือ เขาและเซียวเหวินเช่อเป็นฝาแฝดหน้าตาเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว ต่อให้เด็กคลอดออกมา คนทั้งจวนก็คงไม่มีวันสงสัยอย่

ซ่งรั่วเจินเข้าใจความกังวลของเซี่ยจือหลาน จึงยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวว่า“เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องให้เสด็จย่าหรือเสด็จแม่ออกหน้า ยังมีคนที่สามารถช่วยเจ้าได้อีกคน”“คนที่สามารถช่วยได้อีกคน?” เซี่ยจือหลานสงสัยซ่งรั่วเจินพยักหน้า “เซียวเหวินยวน”“พี่ใหญ่? แต่พี่ใหญ่ตายไปแล้วมิใช่หรือ? จะช่วยข้าได้อย่างไร?”ในสายตาของเซี่ยจือหลานเต็มไปด้วยความสงสัย ภายในใจคิดว่าพระชายารัชทายาทจะเชิญวิญญาณกลับมาช่วยอย่างนั้นหรือ? แต่ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์อยู่ จะทำเรื่องเช่นนั้นได้จริงหรือ?“ในเมื่อแม่สามีของเจ้าแกล้งหมดสติไปแล้ว เจ้าก็ฉวยโอกาสนี้ตรวจนับสินเดิมของเจ้าทั้งหมด ทำบัญชีออกมาเป็นรายการให้ชัดเจน”“ให้คนของวังหลวงนับต่อหน้าพวกเขา ถึงตอนนั้น วังหลวงหนึ่งชุด และเจ้าถือไว้อีกหนึ่งชุด เช่นนี้สกุลเซียวย่อมไม่กล้าแตะต้องสินเดิมของเจ้าโดยพลการ”“เมื่อเป็นเช่นนี้ รอเซียวเหวินยวนกลับมา ไม่ว่าเจ้าจะเลือกออกจากสกุลเซียว หรือจะขอหย่า ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะสูญเสียอะไร”เดิมทีเซี่ยจือหลานรู้สึกว่าการจากไปเฉย ๆ ยังมีความแค้นติดค้างอยู่ในใจ ไม่คิดว่าจะยังอีกวิธีหนึ่ง นี่จึงรู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างสุดระงับต่อให้ต้

อันที่จริงใช่ว่าฉู่จวินถิงไม่รู้จักเซียวเหวินเช่ออย่างไรเสียเขาก็คือสามีของเซี่ยจือหลาน ไทเฮาเองก็เมตตาเซี่ยจือหลานเป็นพิเศษ ดังนั้นในสายตาของเสด็จพ่อ หากเซียวเหวินเช่อเป็นคนมีความสามารถจริง ส่งเสริมสักหน่อยก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรเพราะเหตุนี้เอง แม้ในการสอบจอหงวนที่ผ่านมาเขาจะได้อันดับไม่สูงนัก แต่ตำแหน่งงานที่ได้รับกลับไม่เลวเลยยิ่งไปกว่านั้น ชื่อเสียงของเซียวเหวินเช่อภายนอกก็ดีอย่างยิ่ง มิตรสหายต่างก็ยกย่องเขารู้หน้าไม่รู้ใจ พอมาวันนี้เมื่อรู้ว่าเขากลับทำเรื่องเช่นนี้ได้ ช่างสวนทางกับภาพลักษณ์ที่เขาแสดงออกต่อคนนอกอย่างสิ้นเชิง“ก่อนอื่นต้องพาเซียวเหวินยวนกลับสู่ร่างให้ได้ ทุกอย่างจะกระจ่างเอง”ซ่งรั่วเจินเหลือบมองวิญญาณของเซียวเหวินยวนที่อยู่ภายนอก พูดไปแล้วก็น่าสนใจ นับตั้งแต่คนผู้นี้ออกจากจวนสกุลเซียว กลับถามนางบนรถม้าไม่น้อยแต่พอถึงจวนฉู่อ๋อง หลังฉู่จวินถิงขึ้นรถม้าแล้ว เซียวเหวินยวนก็ออกไปนั่งด้านนอกคู่กับอวิ๋นหยางแทนมองออกว่าทั้งตอนเป็นคนหรือเป็นวิญญาณ เซียวเหวินยวนก็ยังรักษามารยาทน่าชื่นชมเอาไว้อวิ๋นหยางไม่รู้เลยว่าขณะควบม้าอยู่นั้น มีวิญญาณนั่งข้าง ๆ เขาอยู่ เขาเพีย