All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1931 - Chapter 1940

1946 Chapters

บทที่ 1931

เห็นกู้ชิงเจ๋อที่พุ่งเข้ามากะทันหัน กู้เจาย่วนก็รีบเอ่ยขึ้น “ท่านอาสาม ท่านเข้าใจผิดแล้ว”“เข้าใจผิดอะไรหรือ? ข้าเห็นกับตาว่าพวกเจ้าใช้คนหมู่มากรังแกคนหมู่น้อย รู้ทั้งรู้ว่านางเป็นคนของข้า มิหนำซ้ำยามนี้ยังตั้งครรภ์อยู่ด้วย แต่พวกเจ้าก็ยังให้คนจับตัวนางไว้ ทำเหมือนกับว่านางเป็นนักโทษ?”กู้ชิงเจ๋อ สีหน้าเดือดดาล ถึงแม้ถ้อยคำนี้จะเอ่ยใส่คนทั้งสาม ทว่าสายตานั้นกลับจดจ้องไปยังซ่งรั่วเจินอย่างชัดเจนเดิมทีเขาคิดไว้ว่าขอเพียงกู้หรูเยียนยอมออกหน้าพูดแทนตนเอง เช่นนั้นต้องได้กลับคืนสู่สกุลกู้อย่างราบรื่นเป็นแน่แท้ถึงอย่างไร ท่านพ่อท่านแม่ต่างก็รู้สึกผิดกับกู้หรูเยียน พวกเขาต้องไม่หักหน้าปฏิเสธนางแน่นอนใครเล่าจะคาดคิดว่านางไม่คิดแม้แต่จะช่วยตนเอง ไม่ยอมเอ่ยปากช่วยพูดกู้หน้าให้สักคำไม่ว่า แต่บุตรีของเขายังเข้ามาสร้างความเดือดร้อนอึดอัดใจให้ฮูหยินของคนอื่นกลางถนนอีก แบบนี้มีอย่างที่ไหนกัน!ซ่งรั่วเจินจ้องมองกู้ชิงเจ๋อด้วยสายตาเย็นเยียบ เดิมทีนางก็มิได้รู้สึกอะไรกับลุงสามอยู่แล้ว บัดนี้ยิ่งมีแต่ความรู้สึกขยะแขยงรังเกียจสุดจะทนจริง ๆ“ท่านอาสาม เป็นนางต่างหากที่วิ่งเข้ามาชนพวกข้า ไม่ยอมขอโท
Read more

บทที่ 1932

ซ่งรั่วเจินสีหน้าโอหัง แววตาเฉยเมยอย่างถึงที่สุด “ถ้าเจ้าไม่ขอโทษแทนนาง เช่นนั้นพวกเจ้าก็เข้าไปอยู่ในตะราง อยากได้แบบไหน พวกเจ้าก็เลือกเอาเองเถิด!”กู้ชิงเจ๋อเห็นท่าทีของซ่งรั่วเจินแข็งกร้าวถึงเพียงนี้ เขาถึงกับไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดีไปชั่วขณะ“สาม”“สอง”“ไป๋จื่อ พาคนไปส่งทางการ” ซ่งรั่วเจินออกคำสั่งกู้ชิงเจ๋อเห็นซ่งรั่วเจินเปล่งเสียงประการผลลัพธ์สุดท้ายออกมาทันทีเช่นนี้ เขาก็โพล่งขึ้นอย่างเหลืออด “เจ้ายังไม่ทันนับแม้แต่หนึ่งด้วยซ้ำ!”“บัดนี้ข้าไม่คิดจะให้โอกาสเจ้าแล้ว”กู้ฮวนเอ๋อร์และกู้เจาย่วนต่างหันหน้ามาสบตากันด้วยความเงียบ พวกเขาทราบดี ปกติซ่งรั่วเจินดีกับพวกเขามาก ทว่านิสัยของนางจะดูถูกไม่ได้เด็ดขาดตอนไม่พูดก็ไม่เป็นไร แต่พออ้าปากทีไรไม่เคยเบาสักครั้ง“ก่อนหน้านี้ท่านอาสามทำตัวกร่างอยู่ในจวนพวกข้าจนเคยชิน หลงลืมไปแล้วว่าแต่ไหนแต่ไรพี่หญิงไม่เคยหลงกลตื้น ๆ พรรค์นี้”“ดูท่าทาง ต่อจากนี้คงจะมีความครึกครื้นน่าตื่นเต้นให้ชมอีกแล้วกระมัง”กู้ฮวนเอ๋อร์แบมือยักไหล่ นางไม่เห็นใจท่านอาสามแม้เพียงนิดเดียว แบบนี้สมควรแล้วจริง ๆ!“ยามนี้นับวันข้ายิ่งรังเกียจท่านอาสามมากขึ้นทุกเส
Read more

บทที่ 1933

กู้ชิงเจ๋อสองคนถูกพาตัวมายังศาลาว่าการเป็นที่เรียบร้อย ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่เคารพต่อพระชายารัชทายาทตอนที่บรรดาคนสกุลได้ยินข่าวนี้ ทุกคนบนโต๊ะอาหารต่างทำสีหน้าแปลกประหลาดไปตาม ๆ กัน“เจ้าโง่นั่นไปทำอะไรมา? ไม่เคารพเจินเอ๋อร์หรือ?”ราชครูกู้ตบโต๊ะอย่างอย่างแรง ดวงหน้าน่าเกรงขามเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวและไม่พอใจ “เขาไปกินดีหมีหัวใจเสือมาหรืออย่างไร!”ฮูหยินผู้เฒ่ากู้สีหน้ากระอักกระอ่วน เห็นราชครูกู้มองมาที่ตนเอง ก็ได้แต่อธิบายออกไป“เจ้าอย่ามองข้าสิ ข้าเองก็เพิ่งรู้ตอนนี้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก่อนหน้านี้ได้ยินเจ้าลูกเวรนั่นบอกเพียงว่าจะกลับมา…”พูดมาถึงตรงนี้ ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะสังเกตสีหน้าของราชครูกู้แล้วเอ่ยว่า “ข้าเองก็กังวลใจห่วงว่าหากเจ้าทราบเรื่องนี้แล้วจะไม่สบายใจได้ ดังนั้นจึงมิได้เล่าให้ฟัง”“เจ้าว่าอย่างไรนะ? เขาถูกลบออกจากลำดับวงศ์ตระกูลแล้ว ตอนแรกนั้นข้าได้ลั่นวาจาไว้ชัดเจนมากแล้ว แต่เจ้านั่นมันยังคิดจะกลับมาอีกหรือ คนอย่างมันจะไปเอาหน้าที่ไหนกลับมา?”ราชครูกู้สีหน้ารังเกียจเต็มทน ตอนแรกที่ตัดสินใจทำเรื่องนี้เขาลังเลอยู่พักใหญ่ก็จริง แต่ตอนนี้กลับ
Read more

บทที่ 1934

เพียงเสี้ยวพริบตา สายตาของทุกคนล้วนพุ่งมาที่ตัวนาง“มีเรื่องอะไร เจ้าก็พูดออกมาตรง ๆ เถิด” ราชครูกู้เอ่ย ถึงอย่างไรตอนนี้ก็ขายหน้าถึงขั้นนี้แล้ว จะขายหน้าไปมากกว่านี้มันจะเป็นอะไรไป?กู้ฮวนเอ๋อร์เกริ่นเตือนเอาไว้ก่อน “พวกท่านต้องเตรียมใจไว้ก่อนนะ”“ฮวนเอ๋อร์ เจ้าวางใจเถิด ไม่มีอะไรทำให้พวกข้าตื่นตกใจได้อีกแล้ว” ฮูหยินท่านหนึ่งเอ่ยขึ้น“พี่หญิงบอกว่าเด็กในครรภ์ของจู้เนี่ยนเถามิใช่ของบุตรของท่านอาสาม”“พรวด”พี่ชายของกู้ฮวนเอ๋อร์ถึงกับพ่นข้าวในปากออกมาพร้อมกับสำลักโดยไม่ทันตั้งตัว“แค่ก ๆ แค่ก ๆ”กู้ฮวนเอ๋อร์รีบเข้าไปลูบหลังเขา “ท่านพี่ ท่านไม่เป็นอะไรนะ? เมื่อครู่ข้าก็บอกไปแล้วว่าให้พวกท่านเตรียมใจเอาไว้ให้ดี เหตุใดท่านถึงยังสำลักอีกแบบนี้?”“เจ้าเล่าของเจ้าไปเถิด ไม่ต้องสนใจข้า”ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ยามนี้สีหน้าเปลี่ยนไปเช่นกัน รีบถามต่อทันที “ฮวนเอ๋อร์ นี่มันเรื่องอะไรกัน?”“เรื่องแบบนี้สำคัญยิ่ง จะให้มีข้อผิดพลาดแม้สักนิดมิได้เด็ดขาด เจ้ารีบเล่าให้พวกข้าฟังอย่างละเอียดเถิด ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!”“ว่าด้วยฝีมือของพี่หญิงพวกท่านเองก็ทราบดี วันนี้ตอนเจอท่านอาสาม นางก็พูด
Read more

บทที่ 1935

ราชครูกู้ไม่เคยคิดเลยจริง ๆ ว่าวันหนึ่งจะต้องเสื่อมเกียรติเสียศักดิ์ศรีเพราะบุตรชาย ไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าเคยไปก่อกรรมทำเข็ญอะไรเอาไว้ลำพังแค่คิดว่าหากเรื่องที่เจ้าโง่คนนี้คิดจะพาลูกของคนอื่นหวนคืนสู่ตระกูลเดิม ถูกแพร่ออกไปแบบนี้มีหวังถูกหัวเราะเยาะตายแน่!เรื่องอื่นช่างปะไร พวกเขาไม่สนใจเท่านั้นก็พอแล้ว ทว่าเจ้าบ้านั่นมันเล่นเอาเรื่องนี้ไปป่าวประกาศจนคนรู้กันทั่วหมดแล้ว ถึงตอนนั้นหากถูกเปิดโปงซ้ำอีก ภาพในตอนนั้นเขาไม่กล้าจินตนาการถึงด้วยซ้ำไปบรรดาคนสกุลกู้เองก็ตระหนักถึงจุดนี้เหมือนกัน เพื่อปกป้องจู้เนี่ยนเถาแล้ว เจ้าบ้านั่นยอมทำถึงขั้นทะเลาะวิวาทกับพระชายารัชทายาท และพระชายาอวิ๋นอ๋อง เท่านี้ก็รู้แล้วว่าเขาโง่เขลาไร้สมอง ไม่แน่ว่าที่อยู่ในคุกตอนนี้อาจจะกำลังรู้สึกว่าตนเองถูกกระทำต้องกล้ำกลืนกับความไม่เป็นธรรมด้วยซ้ำไป“ท่านพ่อโปรดวางใจ เรื่องนี้ไว้ให้เป็นหน้าที่ของข้าเถิด ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยขอรับ” กู้ชิงเหยี่ยนคุณชายใหญ่สกุลกู้กล่าวในขณะเดียวกัน กู้ชิงเจ๋อและจู้เนี่ยนเถาถูกพาตัวมาขังไว้ในคุกแล้ว มองดูห้องขังที่ดูอึดอัดคับแคบ สภาพแวดล้อมที่ชื้นแฉะ ร้ายแรงถึงขั้นได้ยิน
Read more

บทที่ 1936

เขาแม้รู้สึกว่าโกรธแค้นที่อวิ๋นเวยหลอกเขา แต่อวิ๋นเวยก็ทำไปเพราะเข้าตาจน ไม่เหมือนกู้หรูเยียนกับซ่งรั่วเจิน ทั้งที่ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเรื่องที่ง่ายแสนง่ายสำหรับพวกนาง แต่พวกนางกลับไม่ยอมช่วยเหลือ…“ข้าเชื่อเจ้า”กู้ชิงเจ๋อเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้จู้เนี่ยนเถา “เจ้าไม่ต้องเศร้าใจไป ข้าก็แค่ถามเท่านั้น เจ้าแตงโง่เอ๋ย เรื่องแค่นี้ยังเก็บเอาไปใส่ใจอีก”จู้เนี่ยนเถาเห็นกู้ชิงเจ๋อไม่ใส่ใจ จึงถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งด้วยความโล่งอกโชคดีจริง ๆ!ข่าวที่นางสืบไว้ก่อนหน้านี้ไม่ผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว คุณชายสามสกุลกู้ความคิดใสซื่อบริสุทธิ์ หลอกง่ายที่สุดแล้วทว่า แม้กู้ชิงเจ๋อจะยืนยันอย่างหนักแน่นว่าอีกไม่นานคนสกุลกู้จะต้องเข้ามาช่วยเขาแน่ แต่นานมากแล้วก็ยังไม่มีใครมาเสียทีส่วนผู้คุมก็มิได้ให้เกียรติพวกเขานัก ถึงอย่างไรช่วงนี้พวกเขาก็ได้พบองค์รัชทายาทบ่อยครั้ง พวกโง่เขลาไร้สมองพรรค์นี้บังอาจล่วงเกินพระชายารัชทายาท พวกเขามิได้ฉวยโอกาสนี้สั่งสอนให้เข็ดหลาบสักยกก็เพราะรู้ว่าถึงอย่างไรก็เป็นญาติกันพวกเขาคาดเดาความคิดของพระชายารัชทายาทไม่ออก หากลงมือจริงจนเกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นมา เกรงว่าเรื่อง
Read more

บทที่ 1937

กู้ชิงเหยี่ยนได้ฟังคำพูดของกู้ชิงเจ๋อ ความเกลียดชังในใจยิ่งเข้มข้นขึ้น คิดว่ามาเร็วเกินไปหน่อย น่าจะให้เจ้าบ้านี่อยู่ในคุกให้นานกว่านี้อีกสักหลาย ๆ วัน!“พอได้แล้ว!”กู้ชิงเหยี่ยนตัดบทกู้ชิงเจ๋อทันที ใบหน้าสุขุมมั่นคงแฝงความไม่พึงพอใจและรังเกียจอยู่ในที“ก่อนหน้านี้ตอนท่านพ่อขับไล่เจ้าออกจากตระกูลก็บอกชัดเจนแล้ว เจ้าน่าจะรู้ดีว่าการถูกลบชื่อออกจากผังวงศ์ตระกูลหมายความว่าอะไร บัดนี้พวกข้ามิใช่พี่น้องของเจ้าอีกต่อไปแล้ว”กู้ชิงเจ๋อได้ยินเช่นนั้น ก็เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ “พี่ใหญ่ ข้ารู้ดีก่อนหน้านี้เป็นความผิดของข้าก็จริง แต่ตอนนี้ข้าก็ออกจากตระกูลมานานเพียงนี้แล้ว ข้ารู้แล้วว่าข้าทำผิดไป”“ไม่ว่าอย่างไร พวกเราก็เป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน ท่านจำเป็นต้องไร้น้ำใจกับข้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ?”“เจ้าพิจารณาตัวเองแล้วอย่างนั้นหรือ? การพิจารณาตัวเองของเจ้าคือการออกไปหาสตรีคนหนึ่งมาทำให้นางตั้งครรภ์มีบุตร สุดท้ายก็อาศัยข้ออ้างนี้กลับจวน?”“กู้ชิงเจ๋อ เจ้าอายุไม่น้อยแล้ว แม้แต่ผู้น้อยตอนนี้ยังประคองผืนฟ้าด้วยตนเองได้แล้ว แต่ตัวเจ้าจนตอนนี้แล้วยังทำแต่เรื่องเหลวไหลไร้สาระไม่มีเหตุผลแบบนี้อยู่
Read more

บทที่ 1938

“นางถูกขับออกจากเรือนสกุลโจว ไม่มีที่ไป จนบังเอิญได้มาพบกับคนสมองน้อยอย่างเจ้า ถึงได้คิดจะอาศัยโอกาสนี้ทำให้เจ้ารับเป็นพ่อเด็กด้วยความยินดี”“หากเจ้ามีสมองสักหน่อย ก็ไม่ต้องถูกหลอกจนหัวหมุนแบบนี้แล้ว แต่เจ้ากลับไม่มีสมองสักนิด มิหนำซ้ำยังเทิดทูนนางประหนึ่งเป็นสมบัติล้ำค่า ถึงขั้นยอมให้เด็กจากสกุลโจวกลับเข้ามาเป็นคนสกุลกู้”“เจินเอ๋อร์เตือนเจ้าด้วยความหวังดี แต่เจ้าจงใจกล่าวหาว่าร้ายดูถูกนาง!”“กู้ชิงเจ๋อ เจ้าอายุปูนนี้แล้ว หัดมีสมองสักหน่อยมิได้เชียวหรือ หยุดทำตัวเป็นคนควบคุมร่างกายท่อนล่างของตนเองไม่ได้เสียที สภาพนี้แล้วยังจะคิดว่าตนเองมีพรสวรรค์สูงล้ำเหนือใครอีกหรือ!”คำพูดของกู้ชิงเหยี่ยนที่กระหน่ำลงมากลางศีรษะอย่างจัง ทำให้กู้ชิงเจ๋อถึงกับยืนอึ้งมึนอยู่กับที่ชั่วขณะเดียวนี้เขามิอาจตั้งสติกลับมาได้ รู้สึกเพียงแค่ว่าทุกคำพูดที่พี่ใหญ่เอ่ยออกมาล้วนเป็นคำโกหกทั้งสิ้น“แบบนี้…จะเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไรกัน?”กู้ชิงเจ๋อผินใบหน้ามองจู้เนี่ยนเถา “เนี่ยนเถาเป็นดรุณีบริสุทธิ์ผุดผ่องและจิตใจดี พวกข้าได้มาอยู่ด้วยกันก็เป็นเพราะลิขิตจากสวรรค์”“เนี่ยนเถา เจ้าพูดไปสิ เด็กเป็นลูกของข้าใช่หร
Read more

บทที่ 1939

จู้เนี่ยนเถายังคงวิงวอนอย่างไม่ยอมแพ้ หวังเพียงว่ากู้ชิงเจ๋อจะมองเห็นความรักและไมตรีจิตของพวกเขาในช่วงเวลาที่ผ่านมาแล้วยอมให้โอกาสนางอีกครั้ง“ข้าจะไปเอาเด็กคนนี้ออกเดี๋ยวนี้ ขอแค่ท่านยอมให้โอกาสข้า ข้ามีลูกให้ท่านได้แน่นอน!”กู้ชิงเจ๋อได้ยินถ้อยคำเช่นนี้ ถึงกับสรรหาคำพูดออกมาไม่ได้ ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกมาดี พอคิดว่าตนเองโง่เขลาไร้สมองถึงเพียงนั้น ถูกคนหลอกปั่นจนหัวหมุนได้ ก็รู้สึกอับอายขายหน้าเกินทนกู้ชิงเหยี่ยนยิ่งรู้สึกไม่อยากทนมอง “วันนี้ข้าพูดเพียงเท่านี้ ครั้งนี้เจินเอ๋อร์ยอมผ่อนปรนให้เจ้า ก็เพราะเห็นแก่หน้าสกุลกู้”“แต่ว่า ท่านพ่อก็ได้พูดไว้แล้ว เจ้ามิใช่คนสกุลกู้อีกต่อไป หากครั้งหน้าเจ้ายังกล้าไปวางมาดอวดดีต่อหน้าเจินเอ๋อร์อีก สิ่งที่รอเจ้าอยู่ก็มีแต่ความตายเท่านั้น”“เจ้าหัดสำเหนียกตัวเองเอาไว้บ้าง!”ทิ้งประโยคนี้ไว้ กู้ชิงเหยี่ยนก็หมุนตัวและเดินออกไปทันทีกู้ชิงเจ๋อสีหน้าซีดเผือด อ้าปากพะงาบ ๆ ในใจอยากจะเอ่ยบางอย่างออกมาอีกสองสามประโยค เขาอยากกลับคืนสู่สกุลกู้ แต่เมื่อมองเงาแผ่นหลังที่จากไปของพี่ใหญ่แล้ว เขาก็รู้ดีว่าสิ่งที่ทำไปครั้งนี้ทำให้คนในตระกูลผิดหวังอย่างถึงท
Read more

บทที่ 1940

“คิดไม่ถึงว่าท่านอาสามของพวกข้าจะใสซื่อไร้สมองได้ถึงเพียงนี้ เหลือเชื่อเลยจริง ๆ!”“วันนี้ท่านพ่อท่านแม่ข้าพากันทอดถอนใจไม่หยุด คนอื่นตกหลุมหนึ่งทีฉลาดขึ้นหนึ่งก้าว แต่เขาเอาแต่ตกหลุมซ้ำแล้วตกหลุมซ้ำเล่า ไม่มีสมองเพิ่มขึ้นมาแม้เพียงสักนิด”กู้ฮวนเอ๋อร์พูดมาถึงจุดนี้ ตนเองก็อดไม่ไหวหัวเราะออกมา ช่างน่าขันเสียจริงซ่งรั่วเจินย่อมเข้าใจประสิทธิภาพการทำงานของสกุลกู้ นางเล่าเรื่องนี้ไปในวันนั้น ก็เดาได้อยู่แล้วว่าสกุลกู้จะต้องตามสืบหาความจริงจนกระจ่างทั้งหมดอย่างแน่นอนถึงอย่างไรเรื่องสายโลหิตของตระกูล จะยอมให้ปะปนไม่ได้เด็ดขาดตัวสร้างปัญหาอย่างจู้เนี่ยนเถา หากได้ผูกสัมพันธ์กันจริง ต่อไปภายหน้าคงมีแต่ปัญหาเกิดขึ้นมากมายให้แก้ไขกันไม่รู้จบมื้อกลางวันมื้อนี้ สี่คนกินกันอย่างอบอุ่นครึกครื้นมากทีเดียวฉู่อวิ๋นกุยเห็นภรรยาของตนเองพูดคุยกับพี่สะใภ้อย่างสนุกสนานออกรสเช่นนั้น เขาก็ประชิดเข้าไปข้างกายฉู่จวินถิงเช่นกันพร้อมกับเอ่ยว่า“เสด็จพี่ อีกไม่นานฉางผิงจะต้องไปอภิเษกสมรสเชื่อมไมตรีแล้ว เสด็จพ่อทรงมีรับสั่งให้ฟื้นฟูฐานันดรศักดิ์องค์หญิงของนาง ท่านเองก็พอจะได้ยินมาบ้างเหมือนกันใช่หรือไม
Read more
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status