ซ่งรั่วเจินฟังกู้ฮวนเอ๋อร์เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับกู้ชิงเจ๋ออย่างสมจริง ก็อดหัวเราะไม่ได้ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “เจ้าพูดได้สมจริงยิ่งนัก ราวกับว่าเจ้าได้เห็นกับตาตนเอง” “แม้ข้าไม่ได้เห็นกับตา แต่ข้ารู้จักท่านอาสามเป็นอย่างดี ตลอดหลายปีมานี้เขาเป็นเช่นไรในจวน ข้ารู้ดียิ่งนัก!” “ท่านอย่าได้มองว่าอาสามไร้ความสามารถ หากแต่เขาไม่รู้ความสามารถของตน แม้แต่ในยามปกติที่ท่านปู่ว่ากล่าวเขา เขาก็ไม่พอใจอยู่เสมอ” “บัดนี้กว่าจะหน้าด้านโวยวายเรียกร้องกลับมาได้ แต่กลับพบว่าเด็กนั่นไม่ใช่บุตรของเขา ไม่ต้องคิดก็รู้ ฮ่า ๆ” “ท่านไม่รู้หรอกว่าเมื่อวานนี้ ตอนที่ข้าได้ยินท่านแม่พูดถึง ท่านแม่ข้าเองก็ยังอดหัวเราะไม่ได้ ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้อาสามยังอวดอ้างอยู่ภายนอก กล่าวว่าความเป็นชายของตนยังไม่เสื่อมถอย เพียงพริบตาเดียวก็มีบุตรแล้ว” ซ่งรั่วเจิน “…” ใบหน้านี้ถูกตบจนเจ็บแสบยิ่งนัก! “อย่างไรเสีย เรื่องนี้เดิมทีก็เป็นสิ่งที่เขาสมควรได้รับอยู่แล้ว ถูกหลอกก็เป็นเพราะเขาโง่เขลาเอง” “ตั้งแต่ที่ท่านปู่รู้ว่าเขาถึงกับบังคับให้ท่านอาไปไกล่เกลี่ย อีกทั้งยังไม่เคารพต่อท่าน ก็โกรธเ
Read more