All Chapters of My Wife's Tears: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 31: Dra. ApeISA PANG malakas na kamao ang tumama sa ilong ko. Napapikit ako sa sakit at halos matumba sa lakas ng pagkakasuntok. Shit! Ramdam ko ang biglang pag-agos ng dugo mula sa aking ilong ko habang mahigpit kong hinawakan ang panga ko.“Pexux, that’s enough!” sigaw ni mommy—my mother-in-law, habang mabilis na niyakap ang baywang ng kaniyang anak upang pigilan ito.“Let me go, mom! I want to kill this bastard! I will fucking kill him!” galit na sigaw niya habang nagngangalit ang mga mata at nakatitig sa akin na parang gusto na talaga akong kitilin.Patuloy ang pag-agos ng dugo ko. Napapikit ako, hindi na lang dahil sa sakit kundi dahil sa bigat ng lahat ng nangyayari.“Enough, Pexux!” matigas na ulit ni mommy habang pilit pa rin siyang pinipigilan.“How dare you hurt my Ate Ape?! You fucking moron! Such a jerk! I won’t let you live in this world!” sigaw niya, halos mawalan na ng kontrol sa galit. “Wala akong pakialam kung makulong man ako o maging kriminal—basta mapatay

Chapter 33: Dreams“Baby, lapitan mo ang Ate A mo, oh,” utos ni Mrs. Avelino sa limang taong gulang na anak na lalaki.Itinuro pa ng ginang ang batang babae na tahimik lang nakaupo sa isang mesa. Nag-iisa lamang ito roon, at halatang malungkot.Inosenteng napatingin si Dervon sa direksiyong tinuturo ng kaniyang ina at doon nga niya nasilayan ang batang tinutukoy nito. Nakaputing bestida ito, tahimik lang ito roon.“Mommy, ako po ang may birthday. Kaya dapat lang po na siya ang lumapit sa akin,” aniya, sabay napanguso, ngunit hindi pa rin niya maialis ang tingin sa batang babae. Mukha itong loner, tila laging nag-iisa.Lumuhod naman ang mommy niya upang maiharap siya rito. Nakangiti itong hinaplos ang kaniyang pisngi.“Dervon, malungkot siya ngayon. Alam mo ba? Kamamatay lang ng mama niya,” ani ng Mommy niya, at may malungkot na ngiti ang nakaukit sa mga labi nito.Nahabag naman ang damdamin ng batang si Dervon. “T-Talaga po?”“Yes, baby. Now, lapitan mo siya, and she brought a gift fo

Chapter 35: Childhood’s memories AKO lang yata ang nahuli, kaya mag-isa na akong nagtungo sa orphanage. Naroon na rin ang buong team namin, at nagulat ako nang makita ko siya.Akala ko ba ay papasok na siya sa kompanya niya? Dahil ang sabi niya kanina ay pupunta na siya sa opisina niya? “Dervon! Narito ka na pala!” sigaw ni Haze, dahilan para makuha ang atensyon niya.Tumingin siya sa akin, saka mabilis na umiwas. Hinila niya sa braso si… kung hindi ako nagkakamali, si Leo Veins Montano iyon, ang PI niya.Ano ba talaga ang ginagawa nila rito? At bakit kasama niya—“Selos ka, ’no?” pang-aasar ni Haze nang makalapit na. Kahit na kailan talaga ang isang ito. Sinamaan ko siya ng tingin pero tumawa lang ang gago.“Bakit biglaan itong medical mission natin, Haze? Hindi mo man lang ako in-inform nang mas maaga?”“Luh, sino ba itong gago na bigla na lang nawawala at nagpapaka-busy sa iba? Kasalanan mo iyan, dahil hindi ka nagtse-check ng phone mo, aber!” asik nito sa akin, kaya siniko ko si

Chapter 37: Win her backNAGING busy kami buong araw sa medical mission. Sunod-sunod ang dumating na mga bata at matatanda para magpa-check up. Ang ilan ay naghihintay sa pila, may mga batang umiiyak habang kinukuhanan ng vital signs ng mga nurse, at may mga doctor namang abala sa pagtuturo ng basic health care. Lahat ay kumikilos, bawat sulok ng orphanage at ng garden sa labas ay puno ng ingay ng mga tao.Dahil sa dami ng ginagawa, nawaglit sa isipan ko ang tungkol kay Ape. Nakaupo kami ni Arjana sa bench sa garden, kung saan may kaunting katahimikan kumpara sa loob. Amoy ko pa ang halimuyak ng mga bulaklak na tanim ng mga madre.“Baby… I want orange.” Napatingin ako kay Arjana nang magsalita siya.Nakaupo kami sa bench sa labas lang ng orphanage, sa may garden. Mahinang ihip ng hangin ang dumadampi at maririnig ang tawanan ng mga bata sa loob.Hindi ko sana siya papansinin, pero dahil sa kalagayan niya ngayon ay wala akong choice.“Okay, stay here. Kukuha lang ako,” pagpapaalam ko s

Chapter 39: Her agony Tahimik kaming kumakain ng panghapunan sa labas. Ramdam ang awkward na atmosphere sa paligid, walang nagsasalita, at tanging tunog lang ng kubyertos ang maririnig.Paglingon ko sa tapat, nasalubong ko ang malamig na titig niya. Pero mabilis din siyang umiwas ng tingin.“Veins,” tawag sa akin ni Arjana, hindi ako kumilos. Ni hindi ko siya nilingon, dahil ang asawa ko mismo ang nakatingin sa kaniya ngayon.Nang mapansin ko na tumayo si Aurora at bigla siyang tumalikod ay sumabay rin si Zafrael. Maski ako ay napatayo, dahil kanina pa talaga ako nagtitimpi sa inis.“Ako na,” mariin na sabi ko sa lalaki. Nakipagtigasan din siya sa akin.“Ako na. Asikasuhin mo na lang siya,” sabi niya sabay tingin kay Arjana. Na alam kong nagagalit na ito sa ’kin, pero wala akong pakialam.“Dito ka na lang. She’s my wife, and I have the right,” mariin na saad ko.“Let him go, Zaf,” sabat ni Haze. Hinila niya ito paupo.Naglakad na ako palayo, habang tinatawag pa ako ni Arjana. Hindi k